11a     {ΣΩ.} Ὅρα δή, Πρώταρχε, τίνα λόγον μέλλεις παρὰ Φιλή-

βου δέχεσθαι νυνὶ καὶ πρὸς τίνα τὸν παρ’ ἡμῖν ἀμφισβητεῖν,

11bἐὰν μή σοι κατὰ νοῦν ᾖ λεγόμενος. βούλει συγκεφαλαιω-

σώμεθα ἑκάτερον;

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Φίληβος μὲν τοίνυν ἀγαθὸν εἶναί φησι τὸ χαίρειν

(5)πᾶσι ζῴοις καὶ τὴν ἡδονὴν καὶ τέρψιν, καὶ ὅσα τοῦ γένους

ἐστὶ τούτου σύμφωνα· τὸ δὲ παρ’ ἡμῶν ἀμφισβήτημά ἐστι

μὴ ταῦτα, ἀλλὰ τὸ φρονεῖν καὶ τὸ νοεῖν καὶ μεμνῆσθαι καὶ

τὰ τούτων αὖ συγγενῆ, δόξαν τε ὀρθὴν καὶ ἀληθεῖς λογισμούς,

τῆς γε ἡδονῆς ἀμείνω καὶ λῴω γίγνεσθαι σύμπασιν ὅσαπερ

11cαὐτῶν δυνατὰ μεταλαβεῖν· δυνατοῖς δὲ μετασχεῖν ὠφελιμώ-

τατον ἁπάντων εἶναι πᾶσι τοῖς οὖσί τε καὶ ἐσομένοις. μῶν

οὐχ οὕτω πως λέγομεν, ὦ Φίληβε, ἑκάτεροι;

     {ΦΙ.} Πάντων μὲν οὖν μάλιστα, ὦ Σώκρατες.

(5)     {ΣΩ.} Δέχῃ δὴ τοῦτον τὸν νῦν διδόμενον, ὦ Πρώταρχε,

λόγον;

     {ΠΡΩ.} Ἀνάγκη δέχεσθαι· Φίληβος γὰρ ἡμῖν ὁ καλὸς

ἀπείρηκεν.

     {ΣΩ.} Δεῖ δὴ περὶ αὐτῶν τρόπῳ παντὶ τἀληθές πῃ περαν-

(10)θῆναι;

11d     {ΠΡΩ.} Δεῖ γὰρ οὖν.

     {ΣΩ.} Ἴθι δή, πρὸς τούτοις διομολογησώμεθα καὶ τόδε.

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Ὡς νῦν ἡμῶν ἑκάτερος ἕξιν ψυχῆς καὶ διάθεσιν

(5)ἀποφαίνειν τινὰ ἐπιχειρήσει τὴν δυναμένην ἀνθρώποις πᾶσι

τὸν βίον εὐδαίμονα παρέχειν. ἆρ’ οὐχ οὕτως;

     {ΠΡΩ.} Οὕτω μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὑμεῖς μὲν τὴν τοῦ χαίρειν, ἡμεῖς δ’ αὖ τὴν

τοῦ φρονεῖν;

(10)     {ΠΡΩ.} Ἔστι ταῦτα.

     {ΣΩ.} Τί δ’ ἂν ἄλλη τις κρείττων τούτων φανῇ; μῶν οὐκ,

11eἂν μὲν ἡδονῇ μᾶλλον φαίνηται συγγενής, ἡττώμεθα μὲν

ἀμφότεροι τοῦ ταῦτα ἔχοντος βεβαίως βίου, κρατεῖ δὲ ὁ τῆς

12aἡδονῆς τὸν τῆς φρονήσεως;

     {ΠΡΩ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ἂν δέ γε φρονήσει, νικᾷ μὲν φρόνησις τὴν ἡδονήν,

ἡ δὲ ἡττᾶται; ταῦθ’ οὕτως ὁμολογούμενά φατε, ἢ πῶς;

(5)     {ΠΡΩ.} Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ.

     {ΣΩ.} Τί δὲ Φιλήβῳ; τί φῄς;

     {ΦΙ.} Ἐμοὶ μὲν πάντως νικᾶν ἡδονὴ δοκεῖ καὶ δόξει· σὺ δέ,

Πρώταρχε, αὐτὸς γνώσῃ.

     {ΠΡΩ.} Παραδούς, ὦ Φίληβε, ἡμῖν τὸν λόγον οὐκ ἂν

(10)ἔτι κύριος εἴης τῆς πρὸς Σωκράτη ὁμολογίας ἢ καὶ τοὐ-

ναντίον.

12b     {ΦΙ.} Ἀληθῆ λέγεις· ἀλλὰ γὰρ ἀφοσιοῦμαι καὶ μαρτύρομαι

νῦν αὐτὴν τὴν θεόν.

     {ΠΡΩ.} Καὶ ἡμεῖς σοι τούτων γε αὐτῶν συμμάρτυρες ἂν

εἶμεν, ὡς ταῦτα ἔλεγες ἃ λέγεις. ἀλλὰ δὴ τὰ μετὰ ταῦτα

(5)ἑξῆς, ὦ Σώκρατες, ὅμως καὶ μετὰ Φιλήβου ἑκόντος ἢ ὅπως

ἂν ἐθέλῃ πειρώμεθα περαίνειν.

     {ΣΩ.} Πειρατέον, ἀπ’ αὐτῆς δὴ τῆς θεοῦ, ἣν ὅδε Ἀφροδίτην

μὲν λέγεσθαί φησι, τὸ δ’ ἀληθέστατον αὐτῆς ὄνομα Ἡδονὴν

εἶναι.

(10)     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα.

12c     {ΣΩ.} Τὸ δ’ ἐμὸν δέος, ὦ Πρώταρχε, ἀεὶ πρὸς τὰ τῶν θεῶν

ὀνόματα οὐκ ἔστι κατ’ ἄνθρωπον, ἀλλὰ πέρα τοῦ μεγίστου

φόβου. καὶ νῦν τὴν μὲν Ἀφροδίτην, ὅπῃ ἐκείνῃ φίλον,

ταύτῃ προσαγορεύω· τὴν δὲ ἡδονὴν οἶδα ὡς ἔστι ποικίλον,

(5)καὶ ὅπερ εἶπον, ἀπ’ ἐκείνης ἡμᾶς ἀρχομένους ἐνθυμεῖσθαι δεῖ

καὶ σκοπεῖν ἥντινα φύσιν ἔχει. ἔστι γάρ, ἀκούειν μὲν οὕτως

ἁπλῶς, ἕν τι, μορφὰς δὲ δήπου παντοίας εἴληφε καί τινα

τρόπον ἀνομοίους ἀλλήλαις. ἰδὲ γάρ· ἥδεσθαι μέν φαμεν

12dτὸν ἀκολασταίνοντα ἄνθρωπον, ἥδεσθαι δὲ καὶ τὸν σωφρο-

νοῦντα αὐτῷ τῷ σωφρονεῖν· ἥδεσθαι δ’ αὖ καὶ τὸν ἀνοηταί-

νοντα καὶ ἀνοήτων δοξῶν καὶ ἐλπίδων μεστόν, ἥδεσθαι δ’ αὖ

τὸν φρονοῦντα αὐτῷ τῷ φρονεῖν· καὶ τούτων τῶν ἡδονῶν

(5)ἑκατέρας πῶς ἄν τις ὁμοίας ἀλλήλαις εἶναι λέγων οὐκ ἀνόητος

φαίνοιτο ἐνδίκως;

     {ΠΡΩ.} Εἰσὶ μὲν γὰρ ἀπ’ ἐναντίων, ὦ Σώκρατες, αὗται

πραγμάτων, οὐ μὴν αὐταί γε ἀλλήλαις ἐναντίαι. πῶς γὰρ

12eἡδονῇ γε ἡδονὴ [μὴ] οὐχ ὁμοιότατον ἂν εἴη, τοῦτο αὐτὸ ἑαυτῷ,

πάντων χρημάτων;

     {ΣΩ.} Καὶ γὰρ χρῶμα, ὦ δαιμόνιε, χρώματι· κατά γε αὐτὸ

τοῦτο οὐδὲν διοίσει τὸ χρῶμα εἶναι πᾶν, τό γε μὴν μέλαν

(5)τῷ λευκῷ πάντες γιγνώσκομεν ὡς πρὸς τῷ διάφορον εἶναι

καὶ ἐναντιώτατον ὂν τυγχάνει. καὶ δὴ καὶ σχῆμα σχήματι

κατὰ ταὐτόν· γένει μέν ἐστι πᾶν ἕν, τὰ δὲ μέρη τοῖς μέρεσιν

13aαὐτοῦ τὰ μὲν ἐναντιώτατα ἀλλήλοις, τὰ δὲ διαφορότητ’ ἔχοντα

μυρίαν που τυγχάνει, καὶ πολλὰ ἕτερα οὕτως ἔχονθ’ εὑρή-

σομεν. ὥστε τούτῳ γε τῷ λόγῳ μὴ πίστευε, τῷ πάντα τὰ

ἐναντιώτατα ἓν ποιοῦντι. φοβοῦμαι δὲ μή τινας ἡδονὰς

(5)ἡδοναῖς εὑρήσομεν ἐναντίας.

     {ΠΡΩ.} Ἴσως· ἀλλὰ τί τοῦθ’ ἡμῶν βλάψει τὸν λόγον;

     {ΣΩ.} Ὅτι προσαγορεύεις αὐτὰ ἀνόμοια ὄντα ἑτέρῳ, φή-

σομεν, ὀνόματι· λέγεις γὰρ ἀγαθὰ πάντ’ εἶναι τὰ ἡδέα. τὸ

μὲν οὖν μὴ οὐχὶ ἡδέα εἶναι τὰ ἡδέα λόγος οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ·

13bκακὰ δ’ ὄντα αὐτῶν τὰ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ δέ, ὡς ἡμεῖς φαμέν,

ὅμως πάντα σὺ προσαγορεύεις ἀγαθὰ αὐτά, ὁμολογῶν ἀνόμοια

εἶναι, τῷ λόγῳ εἴ τίς σε προσαναγκάζοι. τί οὖν δὴ ταὐτὸν

ἐν ταῖς κακαῖς ὁμοίως καὶ ἐν ἀγαθαῖς ἐνὸν πάσας ἡδονὰς

(5)ἀγαθὸν εἶναι προσαγορεύεις;

     {ΠΡΩ.} Πῶς λέγεις, ὦ Σώκρατες; οἴει γάρ τινα συγχωρή-

σεσθαι, θέμενον ἡδονὴν εἶναι τἀγαθόν, εἶτα ἀνέξεσθαί σου

13cλέγοντος τὰς μὲν εἶναί τινας ἀγαθὰς ἡδονάς, τὰς δέ τινας

ἑτέρας αὐτῶν κακάς;

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ οὖν ἀνομοίους γε φήσεις αὐτὰς ἀλλήλαις εἶναι

καί τινας ἐναντίας.

(5)     {ΠΡΩ.} Οὔτι καθ’ ὅσον γε ἡδοναί.

     {ΣΩ.} Πάλιν εἰς τὸν αὐτὸν φερόμεθα λόγον, ὦ Πρώταρχε,

οὐδ’ ἄρα ἡδονὴν ἡδονῆς διάφορον, ἀλλὰ πάσας ὁμοίας εἶναι

φήσομεν, καὶ τὰ παραδείγματα ἡμᾶς τὰ νυνδὴ λεχθέντα

οὐδὲν τιτρώσκει, πεισόμεθα δὲ καὶ ἐροῦμεν ἅπερ οἱ πάντων

13dφαυλότατοί τε καὶ περὶ λόγους ἅμα νέοι.

     {ΠΡΩ.} Τὰ ποῖα δὴ λέγεις;

     {ΣΩ.} Ὅτι σε μιμούμενος ἐγὼ καὶ ἀμυνόμενος ἐὰν τολμῶ

λέγειν ὡς τὸ ἀνομοιότατόν ἐστι τῷ ἀνομοιοτάτῳ πάντων

(5)ὁμοιότατον, ἕξω τὰ αὐτὰ σοὶ λέγειν, καὶ φανούμεθά γε

νεώτεροι τοῦ δέοντος, καὶ ὁ λόγος ἡμῖν ἐκπεσὼν οἰχήσεται.

πάλιν οὖν αὐτὸν ἀνακρουώμεθα, καὶ τάχ’ ἂν ἰόντες εἰς τὰς

ὁμοίας ἴσως ἄν πως ἀλλήλοις συγχωρήσαιμεν.

13e     {ΠΡΩ.} Λέγε πῶς;

     {ΣΩ.} Ἐμὲ θὲς ὑπὸ σοῦ πάλιν ἐρωτώμενον, ὦ Πρώταρχε.

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον δή;

     {ΣΩ.} Φρόνησίς τε καὶ ἐπιστήμη καὶ νοῦς καὶ πάνθ’ ὁπόσα

(5)δὴ κατ’ ἀρχὰς ἐγὼ θέμενος εἶπον ἀγαθά, διερωτώμενος ὅτι

ποτ’ ἐστὶν ἀγαθόν, ἆρ’ οὐ ταὐτὸν πείσονται τοῦτο ὅπερ ὁ σὸς

λόγος;

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

     {ΣΩ.} Πολλαί τε αἱ συνάπασαι ἐπιστῆμαι δόξουσιν εἶναι

(10)καὶ ἀνόμοιοί τινες αὐτῶν ἀλλήλαις· εἰ δὲ καὶ ἐναντίαι πῃ

14aγίγνονταί τινες, ἆρα ἄξιος ἂν εἴην τοῦ διαλέγεσθαι νῦν, εἰ

φοβηθεὶς τοῦτο αὐτὸ μηδεμίαν ἀνόμοιον φαίην ἐπιστήμην

ἐπιστήμῃ γίγνεσθαι, κἄπειθ’ ἡμῖν οὕτως ὁ λόγος ὥσπερ

μῦθος ἀπολόμενος οἴχοιτο, αὐτοὶ δὲ σῳζοίμεθα ἐπί τινος

(5)ἀλογίας;

     {ΠΡΩ.} Ἀλλ’ οὐ μὴν δεῖ τοῦτο γενέσθαι, πλὴν τοῦ σωθῆναι.

τό γε μήν μοι ἴσον τοῦ σοῦ τε καὶ ἐμοῦ λόγου ἀρέσκει·

πολλαὶ μὲν ἡδοναὶ καὶ ἀνόμοιοι γιγνέσθων, πολλαὶ δὲ

ἐπιστῆμαι καὶ διάφοροι.

14b     {ΣΩ.} Τὴν τοίνυν διαφορότητα, ὦ Πρώταρχε, [τοῦ ἀγαθοῦ]

τοῦ τ’ ἐμοῦ καὶ τοῦ σοῦ μὴ ἀποκρυπτόμενοι, κατατιθέντες δὲ

εἰς τὸ μέσον, τολμῶμεν, ἄν πῃ ἐλεγχόμενοι μηνύσωσι πότερον

ἡδονὴν τἀγαθὸν δεῖ λέγειν ἢ φρόνησιν ἤ τι τρίτον ἄλλο εἶναι.

(5)νῦν γὰρ οὐ δήπου πρός γε αὐτὸ τοῦτο φιλονικοῦμεν, ὅπως

ἁγὼ τίθεμαι, ταῦτ’ ἔσται τὰ νικῶντα, ἢ ταῦθ’ ἃ σύ, τῷ δ’

ἀληθεστάτῳ δεῖ που συμμαχεῖν ἡμᾶς ἄμφω.

     {ΠΡΩ.} Δεῖ γὰρ οὖν.

14c     {ΣΩ.} Τοῦτον τοίνυν τὸν λόγον ἔτι μᾶλλον δι’ ὁμολογίας

βεβαιωσώμεθα.

     {ΠΡΩ.} Τὸν ποῖον δή;

     {ΣΩ.} Τὸν πᾶσι παρέχοντα ἀνθρώποις πράγματα ἑκοῦσί τε

(5)καὶ ἄκουσιν ἐνίοις καὶ ἐνίοτε.

     {ΠΡΩ.} Λέγε σαφέστερον.

     {ΣΩ.} Τὸν νυνδὴ παραπεσόντα λέγω, φύσει πως πεφυκότα

θαυμαστόν. ἓν γὰρ δὴ τὰ πολλὰ εἶναι καὶ τὸ ἓν πολλὰ

θαυμαστὸν λεχθέν, καὶ ῥᾴδιον ἀμφισβητῆσαι τῷ τούτων

(10)ὁποτερονοῦν τιθεμένῳ.

     {ΠΡΩ.} Ἆρ’ οὖν λέγεις ὅταν τις ἐμὲ φῇ Πρώταρχον ἕνα

14dγεγονότα φύσει πολλοὺς εἶναι πάλιν τοὺς ἐμὲ καὶ ἐναντίους

ἀλλήλοις, μέγαν καὶ σμικρὸν τιθέμενος καὶ βαρὺν καὶ κοῦφον

τὸν αὐτὸν καὶ ἄλλα μυρία;

     {ΣΩ.} Σὺ μέν, ὦ Πρώταρχε, εἴρηκας τὰ δεδημευμένα τῶν

(5)θαυμαστῶν περὶ τὸ ἓν καὶ πολλά, συγκεχωρημένα δὲ ὡς ἔπος

εἰπεῖν ὑπὸ πάντων ἤδη μὴ δεῖν τῶν τοιούτων ἅπτεσθαι,

παιδαριώδη καὶ ῥᾴδια καὶ σφόδρα τοῖς λόγοις ἐμπόδια

ὑπολαμβανόντων γίγνεσθαι, ἐπεὶ μηδὲ τὰ τοιάδε, ὅταν τις

14eἑκάστου τὰ μέλη τε καὶ ἅμα μέρη διελὼν τῷ λόγῳ, πάντα

ταῦτα τὸ ἓν ἐκεῖνο εἶναι διομολογησάμενος, ἐλέγχῃ κατα-

γελῶν ὅτι τέρατα διηνάγκασται φάναι, τό τε ἓν ὡς πολλά ἐστι

καὶ ἄπειρα, καὶ τὰ πολλὰ ὡς ἓν μόνον.

(5)     {ΠΡΩ.} Σὺ δὲ δὴ ποῖα, ὦ Σώκρατες, ἕτερα λέγεις, ἃ μήπω

συγκεχωρημένα δεδήμευται περὶ τὸν αὐτὸν τοῦτον λόγον;

15a     {ΣΩ.} Ὁπόταν, ὦ παῖ, τὸ ἓν μὴ τῶν γιγνομένων τε καὶ

ἀπολλυμένων τις τιθῆται, καθάπερ ἀρτίως ἡμεῖς εἴπομεν.

ἐνταυθοῖ μὲν γὰρ καὶ τὸ τοιοῦτον ἕν, ὅπερ εἴπομεν νυνδή,

συγκεχώρηται τὸ μὴ δεῖν ἐλέγχειν· ὅταν δέ τις ἕνα ἄνθρωπον

(5)ἐπιχειρῇ τίθεσθαι καὶ βοῦν ἕνα καὶ τὸ καλὸν ἓν καὶ τὸ ἀγαθὸν

ἕν, περὶ τούτων τῶν ἑνάδων καὶ τῶν τοιούτων ἡ πολλὴ

σπουδὴ μετὰ διαιρέσεως ἀμφισβήτησις γίγνεται.

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

15b     {ΣΩ.} Πρῶτον μὲν εἴ τινας δεῖ τοιαύτας εἶναι μονάδας

ὑπολαμβάνειν ἀληθῶς οὔσας· εἶτα πῶς αὖ ταύτας, μίαν

ἑκάστην οὖσαν ἀεὶ τὴν αὐτὴν καὶ μήτε γένεσιν μήτε ὄλεθρον

προσδεχομένην, ὅμως εἶναι βεβαιότατα μίαν ταύτην; μετὰ

(5)δὲ τοῦτ’ ἐν τοῖς γιγνομένοις αὖ καὶ ἀπείροις εἴτε διεσπα-

σμένην καὶ πολλὰ γεγονυῖαν θετέον, εἴθ’ ὅλην αὐτὴν αὑτῆς

χωρίς, ὃ δὴ πάντων ἀδυνατώτατον φαίνοιτ’ ἄν, ταὐτὸν καὶ

ἓν ἅμα ἐν ἑνί τε καὶ πολλοῖς γίγνεσθαι. ταῦτ’ ἔστι τὰ

15cπερὶ τὰ τοιαῦτα ἓν καὶ πολλά, ἀλλ’ οὐκ ἐκεῖνα, ὦ Πρώταρχε,

ἁπάσης ἀπορίας αἴτια μὴ καλῶς ὁμολογηθέντα καὶ εὐπορίας

[ἂν] αὖ καλῶς.

     {ΠΡΩ.} Οὐκοῦν χρὴ τοῦθ’ ἡμᾶς, ὦ Σώκρατες, ἐν τῷ νῦν

(5)πρῶτον διαπονήσασθαι;

     {ΣΩ.} Ὡς γοῦν ἐγὼ φαίην ἄν.

     {ΠΡΩ.} Καὶ πάντας τοίνυν ἡμᾶς ὑπόλαβε συγχωρεῖν σοι

τούσδε τὰ τοιαῦτα· Φίληβον δ’ ἴσως κράτιστον ἐν τῷ νῦν

ἐπερωτῶντα μὴ κινεῖν εὖ κείμενον.

15d     {ΣΩ.} Εἶεν· πόθεν οὖν τις ταύτης ἄρξηται πολλῆς οὔσης

καὶ παντοίας περὶ τὰ ἀμφισβητούμενα μάχης; ἆρ’ ἐνθένδε;

     {ΠΡΩ.} Πόθεν;

     {ΣΩ.} Φαμέν που ταὐτὸν ἓν καὶ πολλὰ ὑπὸ λόγων γιγνό-

(5)μενα περιτρέχειν πάντῃ καθ’ ἕκαστον τῶν λεγομένων ἀεί,

καὶ πάλαι καὶ νῦν. καὶ τοῦτο οὔτε μὴ παύσηταί ποτε οὔτε

ἤρξατο νῦν, ἀλλ’ ἔστι τὸ τοιοῦτον, ὡς ἐμοὶ φαίνεται, τῶν

λόγων αὐτῶν ἀθάνατόν τι καὶ ἀγήρων πάθος ἐν ἡμῖν· ὁ δὲ

πρῶτον αὐτοῦ γευσάμενος ἑκάστοτε τῶν νέων, ἡσθεὶς ὥς

15eτινα σοφίας ηὑρηκὼς θησαυρόν, ὑφ’ ἡδονῆς ἐνθουσιᾷ τε καὶ

πάντα κινεῖ λόγον ἅσμενος, τοτὲ μὲν ἐπὶ θάτερα κυκλῶν καὶ

συμφύρων εἰς ἕν, τοτὲ δὲ πάλιν ἀνειλίττων καὶ διαμερίζων,

εἰς ἀπορίαν αὑτὸν μὲν πρῶτον καὶ μάλιστα καταβάλλων,

(5)δεύτερον δ’ ἀεὶ τὸν ἐχόμενον, ἄντε νεώτερος ἄντε πρεσβύτερος

ἄντε ἧλιξ ὢν τυγχάνῃ, φειδόμενος οὔτε πατρὸς οὔτε μητρὸς

16aοὔτε ἄλλου τῶν ἀκουόντων οὐδενός, ὀλίγου δὲ καὶ τῶν ἄλλων

ζῴων, οὐ μόνον τῶν ἀνθρώπων, ἐπεὶ βαρβάρων γε οὐδενὸς

ἂν φείσαιτο, εἴπερ μόνον ἑρμηνέα ποθὲν ἔχοι.

     {ΠΡΩ.} Ἆρ’, ὦ Σώκρατες, οὐχ ὁρᾷς ἡμῶν τὸ πλῆθος, ὅτι

(5)νέοι πάντες ἐσμέν, καὶ οὐ φοβῇ μή σοι μετὰ Φιλήβου

συνεπιθώμεθα, ἐὰν ἡμᾶς λοιδορῇς; ὅμως δὲ μανθάνομεν γὰρ

ὃ λέγεις, εἴ τις τρόπος ἔστι καὶ μηχανὴ τὴν μὲν τοιαύτην

ταραχὴν ἡμῖν ἔξω τοῦ λόγου εὐμενῶς πως ἀπελθεῖν, ὁδὸν δέ

16bτινα καλλίω ταύτης ἐπὶ τὸν λόγον ἀνευρεῖν, σύ τε προθυμοῦ

τοῦτο καὶ ἡμεῖς συνακολουθήσομεν εἰς δύναμιν· οὐ γὰρ

σμικρὸς ὁ παρὼν λόγος, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Οὐ γὰρ οὖν, ὦ παῖδες, ὥς φησιν ὑμᾶς προσαγο-

(5)ρεύων Φίληβος. οὐ μὴν ἔστι καλλίων ὁδὸς οὐδ’ ἂν γένοιτο

ἧς ἐγὼ ἐραστὴς μέν εἰμι ἀεί, πολλάκις δέ με ἤδη διαφυ-

γοῦσα ἔρημον καὶ ἄπορον κατέστησεν.

     {ΠΡΩ.} Τίς αὕτη; λεγέσθω μόνον.

16c     {ΣΩ.} Ἣν δηλῶσαι μὲν οὐ πάνυ χαλεπόν, χρῆσθαι δὲ

παγχάλεπον· πάντα γὰρ ὅσα τέχνης ἐχόμενα ἀνηυρέθη

πώποτε διὰ ταύτης φανερὰ γέγονε. σκόπει δὲ ἣν λέγω.

     {ΠΡΩ.} Λέγε μόνον.

(5)     {ΣΩ.} Θεῶν μὲν εἰς ἀνθρώπους δόσις, ὥς γε καταφαίνεται

ἐμοί, ποθὲν ἐκ θεῶν ἐρρίφη διά τινος Προμηθέως ἅμα

φανοτάτῳ τινὶ πυρί· καὶ οἱ μὲν παλαιοί, κρείττονες ἡμῶν

καὶ ἐγγυτέρω θεῶν οἰκοῦντες, ταύτην φήμην παρέδοσαν,

ὡς ἐξ ἑνὸς μὲν καὶ πολλῶν ὄντων τῶν ἀεὶ λεγομένων εἶναι,

(10)πέρας δὲ καὶ ἀπειρίαν ἐν αὑτοῖς σύμφυτον ἐχόντων. δεῖν

16dοὖν ἡμᾶς τούτων οὕτω διακεκοσμημένων ἀεὶ μίαν ἰδέαν περὶ

παντὸς ἑκάστοτε θεμένους ζητεῖν_εὑρήσειν γὰρ ἐνοῦσαν_

ἐὰν οὖν μεταλάβωμεν, μετὰ μίαν δύο, εἴ πως εἰσί, σκοπεῖν,

εἰ δὲ μή, τρεῖς ἤ τινα ἄλλον ἀριθμόν, καὶ τῶν ἓν ἐκείνων

(5)ἕκαστον πάλιν ὡσαύτως, μέχριπερ ἂν τὸ κατ’ ἀρχὰς ἓν μὴ

ὅτι ἓν καὶ πολλὰ καὶ ἄπειρά ἐστι μόνον ἴδῃ τις, ἀλλὰ καὶ

ὁπόσα· τὴν δὲ τοῦ ἀπείρου ἰδέαν πρὸς τὸ πλῆθος μὴ προς-

φέρειν πρὶν ἄν τις τὸν ἀριθμὸν αὐτοῦ πάντα κατίδῃ τὸν

16eμεταξὺ τοῦ ἀπείρου τε καὶ τοῦ ἑνός, τότε δ’ ἤδη τὸ ἓν

ἕκαστον τῶν πάντων εἰς τὸ ἄπειρον μεθέντα χαίρειν ἐᾶν.

οἱ μὲν οὖν θεοί, ὅπερ εἶπον, οὕτως ἡμῖν παρέδοσαν σκοπεῖν

καὶ μανθάνειν καὶ διδάσκειν ἀλλήλους· οἱ δὲ νῦν τῶν ἀν-

17aθρώπων σοφοὶ ἓν μέν, ὅπως ἂν τύχωσι, καὶ πολλὰ θᾶττον

καὶ βραδύτερον ποιοῦσι τοῦ δέοντος, μετὰ δὲ τὸ ἓν ἄπειρα

εὐθύς, τὰ δὲ μέσα αὐτοὺς ἐκφεύγει_οἷς διακεχώρισται τό τε

διαλεκτικῶς πάλιν καὶ τὸ ἐριστικῶς ἡμᾶς ποιεῖσθαι πρὸς

(5)ἀλλήλους τοὺς λόγους.

     {ΠΡΩ.} Τὰ μέν πως, ὦ Σώκρατες, δοκῶ σου μανθάνειν,

τὰ δὲ ἔτι σαφέστερον δέομαι ἃ λέγεις ἀκοῦσαι.

     {ΣΩ.} Σαφὲς μήν, ὦ Πρώταρχε, ἐστὶν ἐν τοῖς γράμ-

μασιν ὃ λέγω, καὶ λάμβαν’ αὐτὸ ἐν τούτοις οἷσπερ καὶ

17bπεπαίδευσαι.

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

     {ΣΩ.} Φωνὴ μὲν ἡμῖν ἐστί που μία διὰ τοῦ στόματος

ἰοῦσα, καὶ ἄπειρος αὖ πλήθει, πάντων τε καὶ ἑκάστου.

(5)     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Καὶ οὐδὲν ἑτέρῳ γε τούτων ἐσμέν πω σοφοί, οὔτε

ὅτι τὸ ἄπειρον αὐτῆς ἴσμεν οὔθ’ ὅτι τὸ ἕν· ἀλλ’ ὅτι πόσα

τ’ ἐστὶ καὶ ὁποῖα, τοῦτό ἐστι τὸ γραμματικὸν ἕκαστον

ποιοῦν ἡμῶν.

(10)     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα.

     {ΣΩ.} Καὶ μὴν καὶ τὸ μουσικὸν ὃ τυγχάνει ποιοῦν, τοῦτ’

ἔστι ταὐτόν.

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

17c     {ΣΩ.} Φωνὴ μέν που καὶ τὸ κατ’ ἐκείνην τὴν τέχνην ἐστὶ

μία ἐν αὐτῇ.

     {ΠΡΩ.} Πῶς δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Δύο δὲ θῶμεν βαρὺ καὶ ὀξύ, καὶ τρίτον ὁμότονον.

(5)ἢ πῶς;

     {ΠΡΩ.} Οὕτως.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ οὔπω σοφὸς ἂν εἴης τὴν μουσικὴν εἰδὼς

ταῦτα μόνα, μὴ δὲ εἰδὼς ὥς γ’ ἔπος εἰπεῖν εἰς ταῦτα

οὐδενὸς ἄξιος ἔσῃ.

(10)     {ΠΡΩ.} Οὐ γὰρ οὖν.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’, ὦ φίλε, ἐπειδὰν λάβῃς τὰ διαστήματα ὁπόσα

ἐστὶ τὸν ἀριθμὸν τῆς φωνῆς ὀξύτητός τε πέρι καὶ βαρύτητος,

17dκαὶ ὁποῖα, καὶ τοὺς ὅρους τῶν διαστημάτων, καὶ τὰ ἐκ τού-

των ὅσα συστήματα γέγονεν_ἃ κατιδόντες οἱ πρόσθεν παρ-

έδοσαν ἡμῖν τοῖς ἑπομένοις ἐκείνοις καλεῖν αὐτὰ ἁρμονίας,

ἔν τε ταῖς κινήσεσιν αὖ τοῦ σώματος ἕτερα τοιαῦτα ἐνόντα

(5)πάθη γιγνόμενα, ἃ δὴ δι’ ἀριθμῶν μετρηθέντα δεῖν αὖ φασι

ῥυθμοὺς καὶ μέτρα ἐπονομάζειν, καὶ ἅμα ἐννοεῖν ὡς οὕτω

δεῖ περὶ παντὸς ἑνὸς καὶ πολλῶν σκοπεῖν_ὅταν γὰρ αὐτά

17eτε λάβῃς οὕτω, τότε ἐγένου σοφός, ὅταν τε ἄλλο τῶν ἓν

ὁτιοῦν ταύτῃ σκοπούμενος ἕλῃς, οὕτως ἔμφρων περὶ τοῦτο

γέγονας· τὸ δ’ ἄπειρόν σε ἑκάστων καὶ ἐν ἑκάστοις πλῆθος

ἄπειρον ἑκάστοτε ποιεῖ τοῦ φρονεῖν καὶ οὐκ ἐλλόγιμον οὐδ’

(5)ἐνάριθμον, ἅτ’ οὐκ εἰς ἀριθμὸν οὐδένα ἐν οὐδενὶ πώποτε

ἀπιδόντα.

     {ΠΡΩ.} Κάλλιστα, ὦ Φίληβε, ἔμοιγε τὰ νῦν λεγόμενα

εἰρηκέναι φαίνεται Σωκράτης.

18a     {ΦΙ.} Κἀμοὶ ταῦτά γε αὐτά· ἀλλὰ τί δή ποτε πρὸς ἡμᾶς ὁ

λόγος οὗτος νῦν εἴρηται καὶ τί ποτε βουλόμενος;

     {ΣΩ.} Ὀρθῶς μέντοι τοῦθ’ ἡμᾶς, ὦ Πρώταρχε, ἠρώτηκε

Φίληβος.

(5)     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν, καὶ ἀποκρίνου γε αὐτῷ.

     {ΣΩ.} Δράσω ταῦτα διελθὼν σμικρὸν ἔτι περὶ αὐτῶν τού-

των. ὥσπερ γὰρ ἓν ὁτιοῦν εἴ τίς ποτε λάβοι, τοῦτον, ὥς

φαμεν, οὐκ ἐπ’ ἀπείρου φύσιν δεῖ βλέπειν εὐθὺς ἀλλ’ ἐπί

τινα ἀριθμόν, οὕτω καὶ τὸ ἐναντίον ὅταν τις τὸ ἄπειρον

18bἀναγκασθῇ πρῶτον λαμβάνειν, μὴ ἐπὶ τὸ ἓν εὐθύς, ἀλλ’ [ἐπ’]

ἀριθμὸν αὖ τινα πλῆθος ἕκαστον ἔχοντά τι κατανοεῖν, τελευ-

τᾶν τε ἐκ πάντων εἰς ἕν. πάλιν δὲ ἐν τοῖς γράμμασι τὸ

νῦν λεγόμενον λάβωμεν.

(5)     {ΠΡΩ.} Πῶς;

     {ΣΩ.} Ἐπειδὴ φωνὴν ἄπειρον κατενόησεν εἴτε τις θεὸς

εἴτε καὶ θεῖος ἄνθρωπος_ὡς λόγος ἐν Αἰγύπτῳ Θεῦθ τινα

τοῦτον γενέσθαι λέγων, ὃς πρῶτος τὰ φωνήεντα ἐν τῷ

ἀπείρῳ κατενόησεν οὐχ ἓν ὄντα ἀλλὰ πλείω, καὶ πάλιν

18cἕτερα φωνῆς μὲν οὔ, φθόγγου δὲ μετέχοντά τινος, ἀριθμὸν

δέ τινα καὶ τούτων εἶναι, τρίτον δὲ εἶδος γραμμάτων διε-

στήσατο τὰ νῦν λεγόμενα ἄφωνα ἡμῖν· τὸ μετὰ τοῦτο διῄρει

τά τε ἄφθογγα καὶ ἄφωνα μέχρι ἑνὸς ἑκάστου, καὶ τὰ φωνή-

(5)εντα καὶ τὰ μέσα κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, ἕως ἀριθμὸν αὐτῶν

λαβὼν ἑνί τε ἑκάστῳ καὶ σύμπασι <στοιχεῖον> ἐπωνόμασε·

καθορῶν δὲ ὡς οὐδεὶς ἡμῶν οὐδ’ ἂν ἓν αὐτὸ καθ’ αὑτὸ ἄνευ

πάντων αὐτῶν μάθοι, τοῦτον τὸν δεσμὸν αὖ λογισάμενος ὡς

18dὄντα ἕνα καὶ πάντα ταῦτα ἕν πως ποιοῦντα μίαν ἐπ’ αὐτοῖς

ὡς οὖσαν γραμματικὴν τέχνην ἐπεφθέγξατο προσειπών.

     {ΦΙ.} Ταῦτ’ ἔτι σαφέστερον ἐκείνων αὐτά γε πρὸς ἄλληλα,

ὦ Πρώταρχε, ἔμαθον· τὸ δ’ αὐτό μοι τοῦ λόγου νῦν τε καὶ

(5)σμικρὸν ἔμπροσθεν ἐλλείπεται.

     {ΣΩ.} Μῶν, ὦ Φίληβε, τὸ τί πρὸς ἔπος αὖ ταῦτ’ ἐστίν;

     {ΦΙ.} Ναί, τοῦτ’ ἔστιν ὃ πάλαι ζητοῦμεν ἐγώ τε καὶ

Πρώταρχος.

     {ΣΩ.} Ἦ μὴν ἐπ’ αὐτῷ γε ἤδη γεγονότες ζητεῖτε, ὡς φῄς,

18eπάλαι.

     {ΦΙ.} Πῶς;

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὐ περὶ φρονήσεως ἦν καὶ ἡδονῆς ἡμῖν ἐξ

ἀρχῆς ὁ λόγος, ὁπότερον αὐτοῖν αἱρετέον;

(5)     {ΦΙ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΣΩ.} Καὶ μὴν ἕν γε ἑκάτερον αὐτοῖν εἶναί φαμεν.

     {ΦΙ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Τοῦτ’ αὐτὸ τοίνυν ἡμᾶς ὁ πρόσθεν λόγος ἀπαιτεῖ,

πῶς ἔστιν ἓν καὶ πολλὰ αὐτῶν ἑκάτερον, καὶ πῶς μὴ ἄπειρα

19aεὐθύς, ἀλλά τινά ποτε ἀριθμὸν ἑκάτερον ἔμπροσθεν κέκτηται

τοῦ ἄπειρα αὐτῶν ἕκαστα γεγονέναι;

     {ΠΡΩ.} Οὐκ εἰς φαῦλόν γε ἐρώτημα, ὦ Φίληβε, οὐκ οἶδ’

ὅντινα τρόπον κύκλῳ πως περιαγαγὼν ἡμᾶς ἐμβέβληκε

(5)Σωκράτης. καὶ σκόπει δὴ πότερος ἡμῶν ἀποκρινεῖται τὸ

νῦν ἐρωτώμενον. ἴσως δὴ γελοῖον τὸ ἐμὲ τοῦ λόγου διά-

δοχον παντελῶς ὑποστάντα διὰ τὸ μὴ δύνασθαι τὸ νῦν

ἐρωτηθὲν ἀποκρίνασθαι σοὶ πάλιν τοῦτο προστάττειν· γελοιό-

19bτερον δ’ οἶμαι πολὺ τὸ μηδέτερον ἡμῶν δύνασθαι. σκόπει

δὴ τί δράσομεν. εἴδη γάρ μοι δοκεῖ νῦν ἐρωτᾶν ἡδονῆς

ἡμᾶς Σωκράτης εἴτε ἔστιν εἴτε μή, καὶ ὁπόσα ἐστὶ καὶ ὁποῖα·

τῆς τ’ αὖ φρονήσεως πέρι κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως.

(5)     {ΣΩ.} Ἀληθέστατα λέγεις, ὦ παῖ Καλλίου· μὴ γὰρ δυνά-

μενοι τοῦτο κατὰ παντὸς ἑνὸς καὶ ὁμοίου καὶ ταὐτοῦ δρᾶν

καὶ τοῦ ἐναντίου, ὡς ὁ παρελθὼν λόγος ἐμήνυσεν, οὐδεὶς εἰς

οὐδὲν οὐδενὸς ἂν ἡμῶν οὐδέποτε γένοιτο ἄξιος.

19c     {ΠΡΩ.} Σχεδὸν ἔοικεν οὕτως, ὦ Σώκρατες, ἔχειν. ἀλλὰ

καλὸν μὲν τὸ σύμπαντα γιγνώσκειν τῷ σώφρονι, δεύτερος

δ’ εἶναι πλοῦς δοκεῖ μὴ λανθάνειν αὐτὸν αὑτόν. τί δή μοι

τοῦτο εἴρηται τὰ νῦν; ἐγώ σοι φράσω. σὺ τήνδε ἡμῖν τὴν

(5)συνουσίαν, ὦ Σώκρατες, ἐπέδωκας πᾶσι καὶ σεαυτὸν πρὸς

τὸ διελέσθαι τί τῶν ἀνθρωπίνων κτημάτων ἄριστον. Φιλή-

βου γὰρ εἰπόντος ἡδονὴν καὶ τέρψιν καὶ χαρὰν καὶ πάνθ’

ὁπόσα τοιαῦτ’ ἐστί, σὺ πρὸς αὐτὰ ἀντεῖπες ὡς οὐ ταῦτα

19dἀλλ’ ἐκεῖνά ἐστιν ἃ πολλάκις ἡμᾶς αὐτοὺς ἀναμιμνῄσκομεν

ἑκόντες, ὀρθῶς δρῶντες, ἵν’ ἐν μνήμῃ παρακείμενα ἑκάτερα

βασανίζηται. φῂς δ’, ὡς ἔοικε, σὺ τὸ προσρηθησόμενον

ὀρθῶς ἄμεινον ἡδονῆς γε ἀγαθὸν εἶναι νοῦν, ἐπιστήμην,

(5)σύνεσιν, τέχνην καὶ πάντα αὖ τὰ τούτων συγγενῆ, [ἃ] κτᾶσθαι

δεῖν ἀλλ’ οὐχὶ ἐκεῖνα. τούτων δὴ μετ’ ἀμφισβητήσεως

ἑκατέρων λεχθέντων ἡμεῖς σοι μετὰ παιδιᾶς ἠπειλήσαμεν

19eὡς οὐκ ἀφήσομεν οἴκαδέ σε πρὶν ἂν τούτων τῶν λόγων

πέρας ἱκανὸν γένηταί τι διορισθέντων, σὺ δὲ συνεχώρησας καὶ

ἔδωκας εἰς ταῦθ’ ἡμῖν σαυτόν, ἡμεῖς δὲ δὴ λέγομεν, καθάπερ

οἱ παῖδες, ὅτι τῶν ὀρθῶς δοθέντων ἀφαίρεσις οὐκ ἔστι· παῦσαι

(5)δὴ τὸν τρόπον ἡμῖν ἀπαντῶν τοῦτον ἐπὶ τὰ νῦν λεγόμενα.

     {ΣΩ.} Τίνα λέγεις;

20a     {ΠΡΩ.} Εἰς ἀπορίαν ἐμβάλλων καὶ ἀνερωτῶν ὧν μὴ δυναί-

μεθ’ ἂν ἱκανὴν ἀπόκρισιν ἐν τῷ παρόντι διδόναι σοι. μὴ

γὰρ οἰώμεθα τέλος ἡμῖν εἶναι τῶν νῦν τὴν πάντων ἡμῶν

ἀπορίαν, ἀλλ’ εἰ δρᾶν τοῦθ’ ἡμεῖς ἀδυνατοῦμεν, σοὶ δραστέον·

(5)ὑπέσχου γάρ. βουλεύου δὴ πρὸς ταῦτα αὐτὸς πότερον ἡδονῆς

εἴδη σοι καὶ ἐπιστήμης διαιρετέον ἢ καὶ ἐατέον, εἴ πῃ καθ’

ἕτερόν τινα τρόπον οἷός τ’ εἶ καὶ βούλει δηλῶσαί πως ἄλλως

τὰ νῦν ἀμφισβητούμενα παρ’ ἡμῖν.

20b     {ΣΩ.} Δεινὸν μὲν τοίνυν ἔτι προσδοκᾶν οὐδὲν δεῖ τὸν ἐμέ,

ἐπειδὴ τοῦθ’ οὕτως εἶπες· τὸ γὰρ εἰ βούλει ῥηθὲν λύει πάντα

φόβον ἑκάστων πέρι. πρὸς δὲ αὖ τοῖς μνήμην τινὰ δοκεῖ

τίς μοι δεδωκέναι θεῶν ἡμῖν.

(5)     {ΠΡΩ.} Πῶς δὴ καὶ τίνων;

     {ΣΩ.} Λόγων ποτέ τινων πάλαι ἀκούσας ὄναρ ἢ καὶ

ἐγρηγορὼς νῦν ἐννοῶ περί τε ἡδονῆς καὶ φρονήσεως, ὡς

οὐδέτερον αὐτοῖν ἐστι τἀγαθόν, ἀλλὰ ἄλλο τι τρίτον, ἕτερον

μὲν τούτων, ἄμεινον δὲ ἀμφοῖν. καίτοι τοῦτό γε ἂν ἐναρ-

20cγῶς ἡμῖν φανῇ νῦν, ἀπήλλακται μὲν ἡδονὴ τοῦ νικᾶν· τὸ

γὰρ ἀγαθὸν οὐκ ἂν ἔτι ταὐτὸν αὐτῇ γίγνοιτο. ἢ πῶς;

     {ΠΡΩ.} Οὕτως.

     {ΣΩ.} Τῶν δέ γε εἰς τὴν διαίρεσιν εἰδῶν ἡδονῆς οὐδὲν ἔτι

(5)προσδεησόμεθα κατ’ ἐμὴν δόξαν. προϊὸν δ’ ἔτι σαφέστερον

δείξει.

     {ΠΡΩ.} Κάλλιστ’ εἰπὼν οὕτω καὶ διαπέραινε.

     {ΣΩ.} Μίκρ’ ἄττα τοίνυν ἔμπροσθεν ἔτι διομολογησώμεθα.

     {ΠΡΩ.} Τὰ ποῖα;

20d     {ΣΩ.} Τὴν τἀγαθοῦ μοῖραν πότερον ἀνάγκη τέλεον ἢ μὴ

τέλεον εἶναι;

     {ΠΡΩ.} Πάντων δήπου τελεώτατον, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Τί δέ; ἱκανὸν τἀγαθόν;

(5)     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔ; καὶ πάντων γε εἰς τοῦτο διαφέρειν

τῶν ὄντων.

     {ΣΩ.} Τόδε γε μήν, ὡς οἶμαι, περὶ αὐτοῦ ἀναγκαιότατον

εἶναι λέγειν, ὡς πᾶν τὸ γιγνῶσκον αὐτὸ θηρεύει καὶ ἐφίεται

βουλόμενον ἑλεῖν καὶ περὶ αὑτὸ κτήσασθαι, καὶ τῶν ἄλλων

(10)οὐδὲν φροντίζει πλὴν τῶν ἀποτελουμένων ἅμα ἀγαθοῖς.

     {ΠΡΩ.} Οὐκ ἔστι τούτοις ἀντειπεῖν.

20e     {ΣΩ.} Σκοπῶμεν δὴ καὶ κρίνωμεν τόν τε ἡδονῆς καὶ τὸν

φρονήσεως βίον ἰδόντες χωρίς.

     {ΠΡΩ.} Πῶς εἶπες;

     {ΣΩ.} Μήτε ἐν τῷ τῆς ἡδονῆς ἐνέστω φρόνησις μήτ’ ἐν

(5)τῷ τῆς φρονήσεως ἡδονή. δεῖ γάρ, εἴπερ πότερον αὐτῶν

ἔστ’ ἀγαθόν, μηδὲν μηδενὸς ἔτι προσδεῖσθαι· δεόμενον δ’

21aἂν φανῇ πότερον, οὐκ ἔστι που τοῦτ’ ἔτι τὸ ὄντως ἡμῖν

ἀγαθόν.

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ ἄν;

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἐν σοὶ πειρώμεθα βασανίζοντες ταῦτα;

(5)     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Ἀποκρίνου δή.

     {ΠΡΩ.} Λέγε.

     {ΣΩ.} Δέξαι’ ἄν, Πρώταρχε, σὺ ζῆν τὸν βίον ἅπαντα

ἡδόμενος ἡδονὰς τὰς μεγίστας;

(10)     {ΠΡΩ.} Τί δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν ἔτι τινὸς ἄν σοι προσδεῖν ἡγοῖο, εἰ τοῦτ’

ἔχεις παντελῶς;

     {ΠΡΩ.} Οὐδαμῶς.

     {ΣΩ.} Ὅρα δή, τοῦ φρονεῖν καὶ τοῦ νοεῖν καὶ λογίζεσθαι

21bτὰ δέοντα καὶ ὅσα τούτων ἀδελφά, μῶν μὴ δέοι’ ἄν τι;

     {ΠΡΩ.} Καὶ τί; πάντα γὰρ ἔχοιμ’ ἄν που τὸ χαίρειν ἔχων.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν οὕτω ζῶν ἀεὶ μὲν διὰ βίου ταῖς μεγίσταις

ἡδοναῖς χαίροις ἄν;

(5)     {ΠΡΩ.} Τί δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Νοῦν δέ γε καὶ μνήμην καὶ ἐπιστήμην καὶ δόξαν

μὴ κεκτημένος ἀληθῆ, πρῶτον μὲν τοῦτο αὐτό, εἰ χαίρεις ἢ

μὴ χαίρεις, ἀνάγκη δήπου σε ἀγνοεῖν, κενόν γε ὄντα πάσης

φρονήσεως;

(10)     {ΠΡΩ.} Ἀνάγκη.

21c     {ΣΩ.} Καὶ μὴν ὡσαύτως μνήμην μὴ κεκτημένον ἀνάγκη

δήπου μηδ’ ὅτι ποτὲ ἔχαιρες μεμνῆσθαι, τῆς τ’ ἐν τῷ παρα-

χρῆμα ἡδονῆς προσπιπτούσης μηδ’ ἡντινοῦν μνήμην ὑπο-

μένειν· δόξαν δ’ αὖ μὴ κεκτημένον ἀληθῆ μὴ δοξάζειν χαίρειν

(5)χαίροντα, λογισμοῦ δὲ στερόμενον μηδ’ εἰς τὸν ἔπειτα χρό-

νον ὡς χαιρήσεις δυνατὸν εἶναι λογίζεσθαι, ζῆν δὲ οὐκ

ἀνθρώπου βίον, ἀλλά τινος πλεύμονος ἢ τῶν ὅσα θαλάττια

μετ’ ὀστρεΐνων ἔμψυχά ἐστι σωμάτων. ἔστι ταῦτα, ἢ παρὰ

21dταῦτα ἔχομεν ἄλλα διανοηθῆναι;

     {ΠΡΩ.} Καὶ πῶς;

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν αἱρετὸς ἡμῖν βίος ὁ τοιοῦτος;

     {ΠΡΩ.} Εἰς ἀφασίαν παντάπασί με, ὦ Σώκρατες, οὗτος ὁ

(5)λόγος ἐμβέβληκε τὰ νῦν.

     {ΣΩ.} Μήπω τοίνυν μαλθακιζώμεθα, τὸν δὲ τοῦ νοῦ

μεταλαβόντες αὖ βίον ἴδωμεν.

     {ΠΡΩ.} Τὸν ποῖον δὴ λέγεις;

     {ΣΩ.} Εἴ τις δέξαιτ’ ἂν αὖ ζῆν ἡμῶν φρόνησιν μὲν καὶ

(10)νοῦν καὶ ἐπιστήμην καὶ μνήμην πᾶσαν πάντων κεκτημένος,

21eἡδονῆς δὲ μετέχων μήτε μέγα μήτε σμικρόν, μηδ’ αὖ λύπης,

ἀλλὰ τὸ παράπαν ἀπαθὴς πάντων τῶν τοιούτων.

     {ΠΡΩ.} Οὐδέτερος ὁ βίος, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε τούτων

αἱρετός, οὐδ’ ἄλλῳ μή ποτε, ὡς ἐγᾦμαι, φανῇ.

22a     {ΣΩ.} Τί δ’ ὁ συναμφότερος, ὦ Πρώταρχε, ἐξ ἀμφοῖν

συμμειχθεὶς κοινὸς γενόμενος;

     {ΠΡΩ.} Ἡδονῆς λέγεις καὶ νοῦ καὶ φρονήσεως;

     {ΣΩ.} Οὕτω καὶ τῶν τοιούτων [λέγω] ἔγωγε.

(5)     {ΠΡΩ.} Πᾶς δήπου τοῦτόν γε αἱρήσεται πρότερον ἢ ’κεί-

νων ὁποτερονοῦν, καὶ πρὸς τούτοις [γε] οὐχ ὁ μέν, ὁ δ’ οὔ.

     {ΣΩ.} Μανθάνομεν οὖν ὅτι νῦν ἡμῖν ἐστι τὸ συμβαῖνον

ἐν τοῖς παροῦσι λόγοις;

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν, ὅτι γε τρεῖς μὲν βίοι προυτέθησαν,

22bτοῖν δυοῖν δ’ οὐδέτερος ἱκανὸς οὐδὲ αἱρετὸς οὔτε ἀνθρώπων

οὔτε ζῴων οὐδενί.

     {ΣΩ.} Μῶν οὖν οὐκ ἤδη τούτων γε πέρι δῆλον ὡς οὐ-

δέτερος αὐτοῖν εἶχε τἀγαθόν; ἦν γὰρ ἂν ἱκανὸς καὶ τέλεος

(5)καὶ πᾶσι φυτοῖς καὶ ζῴοις αἱρετός, οἷσπερ δυνατὸν ἦν οὕτως

ἀεὶ διὰ βίου ζῆν· εἰ δέ τις ἄλλα ᾑρεῖθ’ ἡμῶν, παρὰ φύσιν

ἂν τὴν τοῦ ἀληθῶς αἱρετοῦ ἐλάμβανεν ἄκων ἐξ ἀγνοίας ἤ

τινος ἀνάγκης οὐκ εὐδαίμονος.

     {ΠΡΩ.} Ἔοικε γοῦν ταῦθ’ οὕτως ἔχειν.

22c     {ΣΩ.} Ὡς μὲν τοίνυν τήν γε Φιλήβου θεὸν οὐ δεῖ δια-

νοεῖσθαι ταὐτὸν καὶ τἀγαθόν, ἱκανῶς εἰρῆσθαί μοι δοκεῖ.

     {ΦΙ.} Οὐδὲ γὰρ ὁ σὸς νοῦς, ὦ Σώκρατες, ἔστι τἀγαθόν, ἀλλ’

ἕξει που ταὐτὰ ἐγκλήματα.

(5)     {ΣΩ.} Τάχ’ ἄν, ὦ Φίληβε, ὅ γ’ ἐμός· οὐ μέντοι τόν γε

ἀληθινὸν ἅμα καὶ θεῖον οἶμαι νοῦν, ἀλλ’ ἄλλως πως ἔχειν.

τῶν μὲν οὖν νικητηρίων πρὸς τὸν κοινὸν βίον οὐκ ἀμφισβητῶ

πω ὑπὲρ νοῦ, τῶν δὲ δὴ δευτερείων ὁρᾶν καὶ σκοπεῖν χρὴ πέρι

22dτί δράσομεν· τάχα γὰρ ἂν τοῦ κοινοῦ τούτου βίου αἰτιῴμεθ’

ἂν ἑκάτερος ὁ μὲν τὸν νοῦν αἴτιον, ὁ δ’ ἡδονὴν εἶναι, καὶ

οὕτω τὸ μὲν ἀγαθὸν τούτων ἀμφοτέρων οὐδέτερον ἂν εἴη, τάχα

δ’ ἂν αἴτιόν τις ὑπολάβοι πότερον αὐτῶν εἶναι. τούτου δὴ

(5)πέρι καὶ μᾶλλον ἔτι πρὸς Φίληβον διαμαχοίμην ἂν ὡς ἐν

τῷ μεικτῷ τούτῳ βίῳ, ὅτι ποτ’ ἔστι τοῦτο ὃ λαβὼν ὁ βίος

οὗτος γέγονεν αἱρετὸς ἅμα καὶ ἀγαθός, οὐχ ἡδονὴ ἀλλὰ νοῦς

τούτῳ συγγενέστερον καὶ ὁμοιότερόν ἐστι, καὶ κατὰ τοῦτον

22eτὸν λόγον οὔτ’ ἂν τῶν πρωτείων οὐδ’ αὖ τῶν δευτερείων

ἡδονῇ μετὸν ἀληθῶς ἄν ποτε λέγοιτο· πορρωτέρω δ’ ἐστὶ

τῶν τριτείων, εἴ τι τῷ ἐμῷ νῷ δεῖ πιστεύειν ἡμᾶς τὰ νῦν.

     {ΠΡΩ.} Ἀλλὰ μήν, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε δοκεῖ νῦν μὲν

(5)ἡδονή σοι πεπτωκέναι καθαπερεὶ πληγεῖσα ὑπὸ τῶν νυνδὴ

λόγων· τῶν γὰρ νικητηρίων πέρι μαχομένη κεῖται. τὸν δὲ

23aνοῦν, ὡς ἔοικε, λεκτέον ὡς ἐμφρόνως οὐκ ἀντεποιεῖτο τῶν

νικητηρίων· τὰ γὰρ αὔτ’ ἔπαθεν ἄν. τῶν δὲ δὴ δευτερείων

στερηθεῖσα ἡδονὴ παντάπασιν ἄν τινα καὶ ἀτιμίαν σχοίη

πρὸς τῶν αὑτῆς ἐραστῶν· οὐδὲ γὰρ ἐκείνοις ἔτ’ ἂν ὁμοίως

(5)φαίνοιτο καλή.

     {ΣΩ.} Τί οὖν; οὐκ ἄμεινον αὐτὴν ἐᾶν ἤδη καὶ μὴ τὴν

ἀκριβεστάτην αὐτῇ προσφέροντα βάσανον καὶ ἐξελέγχοντα

λυπεῖν;

     {ΠΡΩ.} Οὐδὲν λέγεις, ὦ Σώκρατες.

23b     {ΣΩ.} Ἆρ’ ὅτι τὸ ἀδύνατον εἶπον, λυπεῖν ἡδονήν;

     {ΠΡΩ.} Οὐ μόνον γε ἀλλ’ ὅτι καὶ ἀγνοεῖς ὡς οὐδείς πώ

σε ἡμῶν μεθήσει πρὶν ἂν εἰς τέλος ἐπεξέλθῃς τούτων τῷ

λόγῳ.

(5)     {ΣΩ.} Βαβαῖ ἄρα, ὦ Πρώταρχε, συχνοῦ μὲν λόγου τοῦ

λοιποῦ, σχεδὸν δὲ οὐδὲ ῥᾳδίου πάνυ τι νῦν. καὶ γὰρ δὴ

φαίνεται δεῖν ἄλλης μηχανῆς, ἐπὶ τὰ δευτερεῖα ὑπὲρ νοῦ

πορευόμενον οἷον βέλη ἔχειν ἕτερα τῶν ἔμπροσθεν λόγων·

ἔστι δὲ ἴσως ἔνια καὶ ταὐτά. οὐκοῦν χρή;

(10)     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔ;

23c     {ΣΩ.} Τὴν δέ γε ἀρχὴν αὐτοῦ διευλαβεῖσθαι πειρώμεθα

τιθέμενοι.

     {ΠΡΩ.} Ποίαν δὴ λέγεις;

     {ΣΩ.} Πάντα τὰ νῦν ὄντα ἐν τῷ παντὶ διχῇ διαλάβωμεν,

(5)μᾶλλον δ’, εἰ βούλει, τριχῇ.

     {ΠΡΩ.} Καθ’ ὅτι, φράζοις ἄν;

     {ΣΩ.} Λάβωμεν ἄττα τῶν νυνδὴ λόγων.

     {ΠΡΩ.} Ποῖα;

     {ΣΩ.} Τὸν θεὸν ἐλέγομέν που τὸ μὲν ἄπειρον δεῖξαι τῶν

(10)ὄντων, τὸ δὲ πέρας;

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Τούτω δὴ τῶν εἰδῶν τὰ δύο τιθώμεθα, τὸ δὲ τρίτον

23dἐξ ἀμφοῖν τούτοιν ἕν τι συμμισγόμενον. εἰμὶ δ’, ὡς ἔοικεν,

ἐγὼ γελοῖός τις ἄνθρωπος κατ’ εἴδη διιστὰς καὶ συναριθμού-

μενος.

     {ΠΡΩ.} Τί φῄς, ὠγαθέ;

(5)     {ΣΩ.} Τετάρτου μοι γένους αὖ προσδεῖν φαίνεται.

     {ΠΡΩ.} Λέγε τίνος.

     {ΣΩ.} Τῆς συμμείξεως τούτων πρὸς ἄλληλα τὴν αἰτίαν ὅρα,

καὶ τίθει μοι πρὸς τρισὶν ἐκείνοις τέταρτον τοῦτο.

     {ΠΡΩ.} Μῶν οὖν σοι καὶ πέμπτου προσδεήσει διάκρισίν

(10)τινος δυναμένου;

     {ΣΩ.} Τάχ’ ἄν· οὐ μὴν οἶμαί γε ἐν τῷ νῦν· ἂν δέ τι δέῃ,

23eσυγγνώσῃ πού μοι σὺ μεταδιώκοντι πέμπτον [βίον].

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Πρῶτον μὲν δὴ τῶν τεττάρων τὰ τρία διελόμενοι,

τὰ δύο τούτων πειρώμεθα, πολλὰ ἑκάτερον ἐσχισμένον καὶ

(5)διεσπασμένον ἰδόντες, εἰς ἓν πάλιν ἑκάτερον συναγαγόντες,

νοῆσαι πῇ ποτε ἦν αὐτῶν ἓν καὶ πολλὰ ἑκάτερον.

     {ΠΡΩ.} Εἴ μοι σαφέστερον ἔτι περὶ αὐτῶν εἴποις, τάχ’ ἂν

ἑποίμην.

24a     {ΣΩ.} Λέγω τοίνυν τὰ δύο ἃ προτίθεμαι ταὔτ’ εἶναι ἅπερ

νυνδή, τὸ μὲν ἄπειρον, τὸ δὲ πέρας ἔχον· ὅτι δὲ τρόπον

τινὰ τὸ ἄπειρον πόλλ’ ἐστί, πειράσομαι φράζειν. τὸ δὲ πέρας

ἔχον ἡμᾶς περιμενέτω.

(5)     {ΠΡΩ.} Μένει.

     {ΣΩ.} Σκέψαι δή. χαλεπὸν μὲν γὰρ καὶ ἀμφισβητήσιμον

ὃ κελεύω σε σκοπεῖν, ὅμως δὲ σκόπει. θερμοτέρου καὶ

ψυχροτέρου πέρι πρῶτον ὅρα πέρας εἴ ποτέ τι νοήσαις ἄν, ἢ

τὸ μᾶλλόν τε καὶ ἧττον ἐν αὐτοῖς οἰκοῦν[τε] τοῖς γένεσιν,

24bἕωσπερ ἂν ἐνοικῆτον, τέλος οὐκ ἂν ἐπιτρεψαίτην γίγνεσθαι·

γενομένης γὰρ τελευτῆς καὶ αὐτὼ τετελευτήκατον.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

     {ΣΩ.} Ἀεὶ δέ γε, φαμέν, ἔν τε τῷ θερμοτέρῳ καὶ ψυχροτέρῳ

(5)τὸ μᾶλλόν τε καὶ ἧττον ἔνι.

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα.

     {ΣΩ.} Ἀεὶ τοίνυν ὁ λόγος ἡμῖν σημαίνει τούτω μὴ τέλος

ἔχειν· ἀτελῆ δ’ ὄντε δήπου παντάπασιν ἀπείρω γίγνεσθον.

     {ΠΡΩ.} Καὶ σφόδρα γε, ὦ Σώκρατες.

(10)     {ΣΩ.} Ἀλλ’ εὖ γε, ὦ φίλε Πρώταρχε, ὑπέλαβες καὶ

24cἀνέμνησας ὅτι καὶ τὸ σφόδρα τοῦτο, ὃ σὺ νῦν ἐφθέγξω,

καὶ τό γε ἠρέμα τὴν αὐτὴν δύναμιν ἔχετον τῷ μᾶλλόν τε καὶ

ἧττον· ὅπου γὰρ ἂν ἐνῆτον, οὐκ ἐᾶτον εἶναι ποσὸν ἕκαστον,

ἀλλ’ ἀεὶ σφοδρότερον ἡσυχαιτέρου καὶ τοὐναντίον ἑκάσταις

(5)πράξεσιν ἐμποιοῦντε τὸ πλέον καὶ τὸ ἔλαττον ἀπεργάζεσθον,

τὸ δὲ ποσὸν ἀφανίζετον. ὃ γὰρ ἐλέχθη νυνδή, μὴ ἀφανί-

σαντε τὸ ποσόν, ἀλλ’ ἐάσαντε αὐτό τε καὶ τὸ μέτριον ἐν τῇ

24dτοῦ μᾶλλον καὶ ἧττον καὶ σφόδρα καὶ ἠρέμα ἕδρᾳ ἐγγενέσθαι,

αὐτὰ ἔρρει ταῦτα ἐκ τῆς αὑτῶν χώρας ἐν ᾗ ἐνῆν. οὐ γὰρ

ἔτι θερμότερον οὐδὲ ψυχρότερον εἴτην ἂν λαβόντε τὸ ποσόν·

προχωρεῖ γὰρ καὶ οὐ μένει τό τε θερμότερον ἀεὶ καὶ τὸ

(5)ψυχρότερον ὡσαύτως, τὸ δὲ ποσὸν ἔστη καὶ προϊὸν ἐπαύσατο.

κατὰ δὴ τοῦτον τὸν λόγον ἄπειρον γίγνοιτ’ ἂν τὸ θερμότερον

καὶ τοὐναντίον ἅμα.

     {ΠΡΩ.} Φαίνεται γοῦν, ὦ Σώκρατες· ἔστι δ’, ὅπερ εἶπες,

οὐ ῥᾴδια ταῦτα συνέπεσθαι. τὸ δὲ εἰς αὖθίς τε καὶ αὖθις

24eἴσως λεχθέντα τόν τε ἐρωτῶντα καὶ τὸν ἐρωτώμενον ἱκανῶς

ἂν συμφωνοῦντας ἀποφήναιεν.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ εὖ μὲν λέγεις καὶ πειρατέον οὕτω ποιεῖν.

νῦν μέντοι ἄθρει τῆς τοῦ ἀπείρου φύσεως εἰ τοῦτο δεξόμεθα

(5)σημεῖον, ἵνα μὴ πάντ’ ἐπεξιόντες μηκύνωμεν.

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον δὴ λέγεις;

     {ΣΩ.} Ὁπός’ ἂν ἡμῖν φαίνηται μᾶλλόν τε καὶ ἧττον γιγνό-

μενα καὶ τὸ σφόδρα καὶ ἠρέμα δεχόμενα καὶ τὸ λίαν καὶ ὅσα

25aτοιαῦτα πάντα, εἰς τὸ τοῦ ἀπείρου γένος ὡς εἰς ἓν δεῖ πάντα

ταῦτα τιθέναι, κατὰ τὸν ἔμπροσθεν λόγον ὃν ἔφαμεν ὅσα

διέσπασται καὶ διέσχισται συναγαγόντας χρῆναι κατὰ δύναμιν

μίαν ἐπισημαίνεσθαί τινα φύσιν, εἰ μέμνησαι.

(5)     {ΠΡΩ.} Μέμνημαι.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὰ μὴ δεχόμενα ταῦτα, τούτων δὲ τὰ ἐναντία

πάντα δεχόμενα, πρῶτον μὲν τὸ ἴσον καὶ ἰσότητα, μετὰ δὲ τὸ

ἴσον τὸ διπλάσιον καὶ πᾶν ὅτιπερ ἂν πρὸς ἀριθμὸν ἀριθμὸς

25bἢ μέτρον ᾖ πρὸς μέτρον, ταῦτα σύμπαντα εἰς τὸ πέρας

ἀπολογιζόμενοι καλῶς ἂν δοκοῖμεν δρᾶν τοῦτο. ἢ πῶς σὺ

φῄς;

     {ΠΡΩ.} Κάλλιστά γε, ὦ Σώκρατες.

(5)     {ΣΩ.} Εἶεν· τὸ δὲ τρίτον τὸ μεικτὸν ἐκ τούτοιν ἀμφοῖν

τίνα ἰδέαν φήσομεν ἔχειν;

     {ΠΡΩ.} Σὺ καὶ ἐμοὶ φράσεις, ὡς οἶμαι.

     {ΣΩ.} Θεὸς μὲν οὖν, ἄνπερ γε ἐμαῖς εὐχαῖς ἐπήκοος

γίγνηταί τις θεῶν.

(10)     {ΠΡΩ.} Εὔχου δὴ καὶ σκόπει.

     {ΣΩ.} Σκοπῶ· καί μοι δοκεῖ τις, ὦ Πρώταρχε, αὐτῶν φίλος

ἡμῖν νυνδὴ γεγονέναι.

25c     {ΠΡΩ.} Πῶς λέγεις τοῦτο καὶ τίνι τεκμηρίῳ χρῇ;

     {ΣΩ.} Φράσω δῆλον ὅτι· σὺ δέ μοι συνακολούθησον τῷ

λόγῳ.

     {ΠΡΩ.} Λέγε μόνον.

(5)     {ΣΩ.} Θερμότερον ἐφθεγγόμεθα νυνδή πού τι καὶ ψυχρό-

τερον. ἦ γάρ;

     {ΠΡΩ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Πρόσθες δὴ ξηρότερον καὶ ὑγρότερον αὐτοῖς καὶ

πλέον καὶ ἔλαττον καὶ θᾶττον καὶ βραδύτερον καὶ μεῖζον

(10)καὶ σμικρότερον καὶ ὁπόσα ἐν τῷ πρόσθεν τῆς τὸ μᾶλλόν

τε καὶ ἧττον δεχομένης ἐτίθεμεν εἰς ἓν φύσεως.

25d     {ΠΡΩ.} Τῆς τοῦ ἀπείρου λέγεις;

     {ΣΩ.} Ναί. συμμείγνυ δέ γε εἰς αὐτὴν τὸ μετὰ ταῦτα τὴν

αὖ τοῦ πέρατος γένναν.

     {ΠΡΩ.} Ποίαν;

(5)     {ΣΩ.} Ἣν καὶ νυνδή, δέον ἡμᾶς καθάπερ τὴν τοῦ ἀπείρου

συνηγάγομεν εἰς ἕν, οὕτω καὶ τὴν τοῦ περατοειδοῦς συνα-

γαγεῖν, οὐ συνηγάγομεν. ἀλλ’ ἴσως καὶ νῦν ταὐτὸν δράσει,

[εἰ] τούτων ἀμφοτέρων συναγομένων καταφανὴς κἀκείνη

γενήσεται.

(10)     {ΠΡΩ.} Ποίαν καὶ πῶς λέγεις;

     {ΣΩ.} Τὴν τοῦ ἴσου καὶ διπλασίου, καὶ ὁπόση παύει πρὸς

25eἄλληλα τἀναντία διαφόρως ἔχοντα, σύμμετρα δὲ καὶ σύμφωνα

ἐνθεῖσα ἀριθμὸν ἀπεργάζεται.

     {ΠΡΩ.} Μανθάνω· φαίνῃ γάρ μοι λέγειν μειγνὺς ταῦτα

γενέσεις τινὰς ἐφ’ ἑκάστων αὐτῶν συμβαίνειν.

(5)     {ΣΩ.} Ὀρθῶς γὰρ φαίνομαι.

     {ΠΡΩ.} Λέγε τοίνυν.

     {ΣΩ.} Ἆρα οὐκ ἐν μὲν νόσοις ἡ τούτων ὀρθὴ κοινωνία τὴν

ὑγιείας φύσιν ἐγέννησεν;

26a     {ΠΡΩ.} Παντάπασι μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Ἐν δὲ ὀξεῖ καὶ βαρεῖ καὶ ταχεῖ καὶ βραδεῖ, ἀπείροις

οὖσιν, ἆρ’ οὐ ταὐτὰ [ἐγγιγνόμενα] ταῦτα· ἅμα πέρας τε

ἀπηργάσατο καὶ μουσικὴν σύμπασαν τελεώτατα συνεστήσατο;

(5)     {ΠΡΩ.} Κάλλιστά γε.

     {ΣΩ.} Καὶ μὴν ἔν γε χειμῶσιν καὶ πνίγεσιν ἐγγενομένη

τὸ μὲν πολὺ λίαν καὶ ἄπειρον ἀφείλετο, τὸ δὲ ἔμμετρον καὶ

ἅμα σύμμετρον ἀπηργάσατο.

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

26b     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἐκ τούτων ὧραί τε καὶ ὅσα καλὰ πάντα

ἡμῖν γέγονε, τῶν τε ἀπείρων καὶ τῶν πέρας ἐχόντων

συμμειχθέντων;

     {ΠΡΩ.} Πῶς δ’ οὔ;

(5)     {ΣΩ.} Καὶ ἄλλα γε δὴ μυρία ἐπιλείπω λέγων, οἷον μεθ’

ὑγιείας κάλλος καὶ ἰσχύν, καὶ ἐν ψυχαῖς αὖ πάμπολλα ἕτερα

καὶ πάγκαλα. ὕβριν γάρ που καὶ σύμπασαν πάντων πονη-

ρίαν αὕτη κατιδοῦσα ἡ θεός, ὦ καλὲ Φίληβε, πέρας οὔτε

ἡδονῶν οὐδὲν οὔτε πλησμονῶν ἐνὸν ἐν αὐτοῖς, νόμον καὶ

(10)τάξιν πέρας ἔχοντ’ ἔθετο· καὶ σὺ μὲν ἀποκναῖσαι φῂς

26cαὐτήν, ἐγὼ δὲ τοὐναντίον ἀποσῶσαι λέγω. σοὶ δέ, ὦ

Πρώταρχε, πῶς φαίνεται;

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα, ὦ Σώκρατες, ἔμοιγε κατὰ νοῦν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὰ μὲν δὴ τρία ταῦτα εἴρηκα, εἰ συννοεῖς.

(5)     {ΠΡΩ.} Ἀλλ’ οἶμαι κατανοεῖν· ἓν μὲν γάρ μοι δοκεῖς τὸ

ἄπειρον λέγειν, ἓν δὲ καὶ δεύτερον τὸ πέρας ἐν τοῖς οὖσι·

τρίτον δὲ οὐ σφόδρα κατέχω τί βούλει φράζειν.

     {ΣΩ.} Τὸ γὰρ πλῆθός σε, ὦ θαυμάσιε, ἐξέπληξε τῆς τοῦ

τρίτου γενέσεως· καίτοι πολλά γε καὶ τὸ ἄπειρον παρέ-

26dσχετο γένη, ὅμως δ’ ἐπισφραγισθέντα τῷ τοῦ μᾶλλον καὶ

ἐναντίου γένει ἓν ἐφάνη.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθῆ.

     {ΣΩ.} Καὶ μὴν τό γε πέρας οὔτε πολλὰ εἶχεν, οὔτ’

(5)ἐδυσκολαίνομεν ὡς οὐκ ἦν ἓν φύσει.

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ ἄν;

     {ΣΩ.} Οὐδαμῶς. ἀλλὰ τρίτον φάθι με λέγειν, ἓν τοῦτο

τιθέντα τὸ τούτων ἔκγονον ἅπαν, γένεσιν εἰς οὐσίαν ἐκ

τῶν μετὰ τοῦ πέρατος ἀπειργασμένων μέτρων.

(10)     {ΠΡΩ.} Ἔμαθον.

26e     {ΣΩ.} Ἀλλὰ δὴ πρὸς τρισὶ τέταρτόν τι τότε ἔφαμεν εἶναι

γένος σκεπτέον· κοινὴ δ’ ἡ σκέψις. ὅρα γὰρ εἴ σοι δοκεῖ

ἀναγκαῖον εἶναι πάντα τὰ γιγνόμενα διά τινα αἰτίαν

γίγνεσθαι.

(5)     {ΠΡΩ.} Ἔμοιγε· πῶς γὰρ ἂν χωρὶς τούτου γίγνοιτο;

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἡ τοῦ ποιοῦντος φύσις οὐδὲν πλὴν ὀνόματι

τῆς αἰτίας διαφέρει, τὸ δὲ ποιοῦν καὶ τὸ αἴτιον ὀρθῶς ἂν

εἴη λεγόμενον ἕν;

     {ΠΡΩ.} Ὀρθῶς.

27a     {ΣΩ.} Καὶ μὴν τό γε ποιούμενον αὖ καὶ τὸ γιγνόμενον

οὐδὲν πλὴν ὀνόματι, καθάπερ τὸ νυνδή, διαφέρον εὑρήσομεν.

ἢ πῶς;

     {ΠΡΩ.} Οὕτως.

(5)     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν ἡγεῖται μὲν τὸ ποιοῦν ἀεὶ κατὰ φύσιν, τὸ

δὲ ποιούμενον ἐπακολουθεῖ γιγνόμενον ἐκείνῳ;

     {ΠΡΩ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ἄλλο ἄρα καὶ οὐ ταὐτὸν αἰτία τ’ ἐστὶ καὶ τὸ

δουλεῦον εἰς γένεσιν αἰτίᾳ.

(10)     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὰ μὲν γιγνόμενα καὶ ἐξ ὧν γίγνεται πάντα

τὰ τρία παρέσχετο ἡμῖν γένη;

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα.

27b     {ΣΩ.} Τὸ δὲ δὴ πάντα ταῦτα δημιουργοῦν λέγομεν τέταρτον,

τὴν αἰτίαν, ὡς ἱκανῶς ἕτερον ἐκείνων δεδηλωμένον;

     {ΠΡΩ.} Ἕτερον γὰρ οὖν.

     {ΣΩ.} Ὀρθῶς μὴν ἔχει, διωρισμένων τῶν τεττάρων, ἑνὸς

(5)ἑκάστου μνήμης ἕνεκα ἐφεξῆς αὐτὰ καταριθμήσασθαι.

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Πρῶτον μὲν τοίνυν ἄπειρον λέγω, δεύτερον δὲ

πέρας, ἔπειτ’ ἐκ τούτων τρίτον μεικτὴν καὶ γεγενημένην

οὐσίαν· τὴν δὲ τῆς μείξεως αἰτίαν καὶ γενέσεως τετάρτην

27cλέγων ἆρα μὴ πλημμελοίην ἄν τι;

     {ΠΡΩ.} Καὶ πῶς;

     {ΣΩ.} Φέρε δή, τὸ μετὰ τοῦθ’ ἡμῖν τίς ὁ λόγος, καὶ τί

ποτε βουληθέντες εἰς ταῦτα ἀφικόμεθα; ἆρ’ οὐ τόδε ἦν;

(5)δευτερεῖα ἐζητοῦμεν πότερον ἡδονῆς γίγνοιτ’ ἂν ἢ φρονήσεως.

οὐχ οὕτως ἦν;

     {ΠΡΩ.} Οὕτω μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν ἴσως νῦν, ἐπειδὴ ταῦτα οὕτω διειλόμεθα,

κάλλιον ἂν καὶ τὴν κρίσιν ἐπιτελεσαίμεθα πρώτου πέρι καὶ

(10)δευτέρου, περὶ ὧν δὴ τὸ πρῶτον ἠμφεσβητήσαμεν;

     {ΠΡΩ.} Ἴσως.

27d     {ΣΩ.} Ἴθι δή· νικῶντα μὲν ἔθεμέν που τὸν μεικτὸν βίον

ἡδονῆς τε καὶ φρονήσεως. ἦν οὕτως;

     {ΠΡΩ.} Ἦν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τοῦτον μὲν τὸν βίον ὁρῶμέν που τίς τέ

(5)ἐστι καὶ ὁποίου γένους;

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΣΩ.} Καὶ μέρος γ’ αὐτὸν φήσομεν εἶναι τοῦ τρίτου οἶμαι

γένους· οὐ γὰρ [ὁ] δυοῖν τινοῖν ἐστι [μικτὸς ἐκεῖνος] ἀλλὰ

συμπάντων τῶν ἀπείρων ὑπὸ τοῦ πέρατος δεδεμένων, ὥστε

(10)ὀρθῶς ὁ νικηφόρος οὗτος βίος μέρος ἐκείνου γίγνοιτ’ ἄν.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα μὲν οὖν.

27e     {ΣΩ.} Εἶεν· τί δὲ ὁ σός, ὦ Φίληβε, ἡδὺς καὶ ἄμεικτος

ὤν; ἐν τίνι γένει τῶν εἰρημένων λεγόμενος ὀρθῶς ἄν ποτε

λέγοιτο; ὧδε δ’ ἀπόκριναί μοι πρὶν ἀποφήνασθαι.

     {ΦΙ.} Λέγε μόνον.

(5)     {ΣΩ.} Ἡδονὴ καὶ λύπη πέρας ἔχετον, ἢ τῶν τὸ μᾶλλόν

τε καὶ ἧττον δεχομένων ἐστόν;

     {ΦΙ.} Ναί, τῶν τὸ μᾶλλον, ὦ Σώκρατες· οὐ γὰρ ἂν ἡδονὴ

πᾶν ἀγαθὸν ἦν, εἰ μὴ ἄπειρον ἐτύγχανε πεφυκὸς καὶ πλήθει

καὶ τῷ μᾶλλον.

28a     {ΣΩ.} Οὐδέ γ’ ἄν, ὦ Φίληβε, λύπη πᾶν κακόν· ὥστ’ ἄλλο

τι νῷν σκεπτέον ἢ τὴν τοῦ ἀπείρου φύσιν ὡς παρέχεταί τι

μέρος ταῖς ἡδοναῖς ἀγαθοῦ. τούτω δή σοι τῶν ἀπεράντων

γε γένους ἔστων· φρόνησιν δὲ καὶ ἐπιστήμην καὶ νοῦν εἰς

(5)τί ποτε τῶν προειρημένων, ὦ Πρώταρχέ τε καὶ Φίληβε, νῦν

θέντες οὐκ ἂν ἀσεβοῖμεν; οὐ γάρ μοι δοκεῖ σμικρὸς ἡμῖν

εἶναι ὁ κίνδυνος κατορθώσασι καὶ μὴ περὶ τὸ νῦν ἐρωτώμενον.

28b     {ΦΙ.} Σεμνύνεις γάρ, ὦ Σώκρατες, τὸν σεαυτοῦ θεόν.

     {ΣΩ.} Καὶ γὰρ σύ, ὦ ἑταῖρε, τὴν σαυτοῦ· τὸ δ’ ἐρωτώμενον

ὅμως ἡμῖν λεκτέον.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθῶς τοι λέγει Σωκράτης, ὦ Φίληβε, καὶ αὐτῷ

(5)πειστέον.

     {ΦΙ.} Οὐκοῦν ὑπὲρ ἐμοῦ σύ, Πρώταρχε, προῄρησαι λέγειν;

     {ΠΡΩ.} Πάνυ γε· νῦν μέντοι σχεδὸν ἀπορῶ, καὶ δέομαί

γε, ὦ Σώκρατες, αὐτόν σε ἡμῖν γενέσθαι προφήτην, ἵνα

μηδὲν ἡμεῖς σοι περὶ τὸν ἀγωνιστὴν ἐξαμαρτάνοντες παρὰ

(10)μέλος φθεγξώμεθά τι.

28c     {ΣΩ.} Πειστέον, ὦ Πρώταρχε· οὐδὲ γὰρ χαλεπὸν οὐδὲν

ἐπιτάττεις. ἀλλ’ ὄντως σε ἐγώ, καθάπερ εἶπε Φίληβος,

σεμνύνων ἐν τῷ παίζειν ἐθορύβησα, νοῦν καὶ ἐπιστήμην

ἐρόμενος ὁποίου γένους εἶεν;

(5)     {ΠΡΩ.} Παντάπασί γε, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν ῥᾴδιον· πάντες γὰρ συμφωνοῦσιν οἱ

σοφοί, ἑαυτοὺς ὄντως σεμνύνοντες, ὡς νοῦς ἐστι βασιλεὺς ἡμῖν

οὐρανοῦ τε καὶ γῆς. καὶ ἴσως εὖ λέγουσι. διὰ μακροτέρων

δ’, εἰ βούλει, τὴν σκέψιν αὐτοῦ τοῦ γένους ποιησώμεθα.

28d     {ΠΡΩ.} Λέγ’ ὅπως βούλει, μηδὲν μῆκος ἡμῖν ὑπολογιζό-

μενος, ὦ Σώκρατες, ὡς οὐκ ἀπεχθησόμενος.

     {ΣΩ.} Καλῶς εἶπες. ἀρξώμεθα δέ πως ὧδε ἐπανερωτῶντες.

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

(5)     {ΣΩ.} Πότερον, ὦ Πρώταρχε, τὰ σύμπαντα καὶ τόδε τὸ

καλούμενον ὅλον ἐπιτροπεύειν φῶμεν τὴν τοῦ ἀλόγου καὶ

εἰκῇ δύναμιν καὶ τὸ ὅπῃ ἔτυχεν, ἢ τἀναντία, καθάπερ οἱ

πρόσθεν ἡμῶν ἔλεγον, νοῦν καὶ φρόνησίν τινα θαυμαστὴν

συντάττουσαν διακυβερνᾶν;

28e     {ΠΡΩ.} Οὐδὲν τῶν αὐτῶν, ὦ θαυμάσιε Σώκρατες· ὃ

μὲν γὰρ σὺ νῦν λέγεις, οὐδὲ ὅσιον εἶναί μοι φαίνεται. τὸ

δὲ νοῦν πάντα διακοσμεῖν αὐτὰ φάναι καὶ τῆς ὄψεως τοῦ

κόσμου καὶ ἡλίου καὶ σελήνης καὶ ἀστέρων καὶ πάσης τῆς

(5)περιφορᾶς ἄξιον, καὶ οὐκ ἄλλως ἔγωγ’ ἄν ποτε περὶ αὐτῶν

εἴποιμι οὐδ’ ἂν δοξάσαιμι.

     {ΣΩ.} Βούλει δῆτά τι καὶ ἡμεῖς τοῖς ἔμπροσθεν ὁμολογού-

29aμενον συμφήσωμεν ὡς ταῦθ’ οὕτως ἔχει, καὶ μὴ μόνον

οἰώμεθα δεῖν τἀλλότρια ἄνευ κινδύνου λέγειν, ἀλλὰ καὶ

συγκινδυνεύωμεν καὶ μετέχωμεν τοῦ ψόγου, ὅταν ἀνὴρ δεινὸς

φῇ ταῦτα μὴ οὕτως ἀλλ’ ἀτάκτως ἔχειν;

(5)     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὐκ ἂν βουλοίμην;

     {ΣΩ.} Ἴθι δή, τὸν ἐπιόντα περὶ τούτων νῦν ἡμῖν λόγον

ἄθρει.

     {ΠΡΩ.} Λέγε μόνον.

     {ΣΩ.} Τὰ περὶ τὴν τῶν σωμάτων φύσιν ἁπάντων τῶν

(10)ζῴων, πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ πνεῦμα καθορῶμέν που καὶ γῆν

καθάπερ οἱ χειμαζόμενοι, φασίν, ἐνόντα ἐν τῇ συστάσει.

29b     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα· χειμαζόμεθα γὰρ ὄντως ὑπ’ ἀπορίας

ἐν τοῖς νῦν λόγοις.

     {ΣΩ.} Φέρε δή, περὶ ἑκάστου τῶν παρ’ ἡμῖν λαβὲ τὸ

τοιόνδε.

(5)     {ΠΡΩ.} Ποῖον;

     {ΣΩ.} Ὅτι μικρόν τε τούτων ἕκαστον παρ’ ἡμῖν ἔνεστι

καὶ φαῦλον καὶ οὐδαμῇ οὐδαμῶς εἰλικρινὲς ὂν καὶ τὴν

δύναμιν οὐκ ἀξίαν τῆς φύσεως ἔχον. ἐν ἑνὶ δὲ λαβὼν περὶ

πάντων νόει ταὐτόν. οἷον πῦρ ἔστι μέν που παρ’ ἡμῖν,

(10)ἔστι δ’ ἐν τῷ παντί.

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

29c     {ΣΩ.} Οὐκοῦν σμικρὸν μέν τι τὸ παρ’ ἡμῖν καὶ ἀσθενὲς

καὶ φαῦλον, τὸ δ’ ἐν τῷ παντὶ πλήθει τε θαυμαστὸν καὶ

κάλλει καὶ πάσῃ δυνάμει τῇ περὶ τὸ πῦρ οὔσῃ.

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλ’ ἀληθὲς ὃ λέγεις.

(5)     {ΣΩ.} Τί δέ; τρέφεται καὶ γίγνεται ἐκ τούτου καὶ αὔξεται

τὸ τοῦ παντὸς πῦρ ὑπὸ τοῦ παρ’ ἡμῖν πυρός, ἢ τοὐναντίον

ὑπ’ ἐκείνου τό τ’ ἐμὸν καὶ τὸ σὸν καὶ τὸ τῶν ἄλλων ζῴων

ἅπαντ’ ἴσχει ταῦτα;

     {ΠΡΩ.} Τοῦτο μὲν οὐδ’ ἀποκρίσεως ἄξιον ἐρωτᾷς.

29d     {ΣΩ.} Ὀρθῶς· ταὐτὰ γὰρ ἐρεῖς οἶμαι περί τε τῆς ἐν τοῖς

ζῴοις γῆς τῆς ἐνθάδε καὶ τῆς ἐν τῷ παντί, καὶ τῶν ἄλλων δὴ

πάντων ὅσων ἠρώτησα ὀλίγον ἔμπροσθεν. οὕτως ἀποκρινῇ;

     {ΠΡΩ.} Τίς γὰρ ἀποκρινόμενος ἄλλως ὑγιαίνων ἄν ποτε

(5)φανείη;

     {ΣΩ.} Σχεδὸν οὐδ’ ὁστισοῦν· ἀλλὰ τὸ μετὰ τοῦτο ἑξῆς

ἕπου. πάντα γὰρ ἡμεῖς ταῦτα τὰ νυνδὴ λεχθέντα ἆρ’ οὐκ

εἰς ἓν συγκείμενα ἰδόντες ἐπωνομάσαμεν σῶμα;

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

29e     {ΣΩ.} Ταὐτὸν δὴ λαβὲ καὶ περὶ τοῦδε ὃν κόσμον λέγομεν·

[διὰ] τὸν αὐτὸν γὰρ τρόπον ἂν εἴη που σῶμα, σύνθετον ὂν

ἐκ τῶν αὐτῶν.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα λέγεις.

(5)     {ΣΩ.} Πότερον οὖν ἐκ τούτου τοῦ σώματος ὅλως τὸ παρ’

ἡμῖν σῶμα ἢ ἐκ τοῦ παρ’ ἡμῖν τοῦτο τρέφεταί τε καὶ ὅσα

νυνδὴ περὶ αὐτῶν εἴπομεν εἴληφέν τε καὶ ἔχει;

     {ΠΡΩ.} Καὶ τοῦθ’ ἕτερον, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἄξιον ἐρωτή-

σεως.

30a     {ΣΩ.} Τί δέ; τόδε ἆρα ἄξιον; ἢ πῶς ἐρεῖς;

     {ΠΡΩ.} Λέγε τὸ ποῖον.

     {ΣΩ.} Τὸ παρ’ ἡμῖν σῶμα ἆρ’ οὐ ψυχὴν φήσομεν ἔχειν;

     {ΠΡΩ.} Δῆλον ὅτι φήσομεν.

(5)     {ΣΩ.} Πόθεν, ὦ φίλε Πρώταρχε, λαβόν, εἴπερ μὴ τό γε

τοῦ παντὸς σῶμα ἔμψυχον ὂν ἐτύγχανε, ταὐτά γε ἔχον

τούτῳ καὶ ἔτι πάντῃ καλλίονα;

     {ΠΡΩ.} Δῆλον ὡς οὐδαμόθεν ἄλλοθεν, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Οὐ γάρ που δοκοῦμέν γε, ὦ Πρώταρχε, τὰ τέτταρα

(10)ἐκεῖνα, πέρας καὶ ἄπειρον καὶ κοινὸν καὶ τὸ τῆς αἰτίας γένος

30bἐν ἅπασι τέταρτον ἐνόν, τοῦτο ἐν μὲν τοῖς παρ’ ἡμῖν ψυχήν

τε παρέχον καὶ σωμασκίαν ἐμποιοῦν καὶ πταίσαντος σώματος

ἰατρικὴν καὶ ἐν ἄλλοις ἄλλα συντιθὲν καὶ ἀκούμενον πᾶσαν

καὶ παντοίαν σοφίαν ἐπικαλεῖσθαι, τῶν δ’ αὐτῶν τούτων

(5)ὄντων ἐν ὅλῳ τε οὐρανῷ καὶ κατὰ μεγάλα μέρη, καὶ προσέτι

καλῶν καὶ εἰλικρινῶν, ἐν τούτοις δ’ οὐκ ἄρα μεμηχανῆσθαι

τὴν τῶν καλλίστων καὶ τιμιωτάτων φύσιν.

30c     {ΠΡΩ.} Ἀλλ’ οὐδαμῶς τοῦτό γ’ ἂν λόγον ἔχοι.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἰ μὴ τοῦτο, μετ’ ἐκείνου τοῦ λόγου ἂν

ἑπόμενοι βέλτιον λέγοιμεν ὡς ἔστιν, ἃ πολλάκις εἰρήκαμεν,

ἄπειρόν τε ἐν τῷ παντὶ πολύ, καὶ πέρας ἱκανόν, καί τις

(5)ἐπ’ αὐτοῖς αἰτία οὐ φαύλη, κοσμοῦσά τε καὶ συντάττουσα

ἐνιαυτούς τε καὶ ὥρας καὶ μῆνας, σοφία καὶ νοῦς λεγομένη

δικαιότατ’ ἄν.

     {ΠΡΩ.} Δικαιότατα δῆτα.

     {ΣΩ.} Σοφία μὴν καὶ νοῦς ἄνευ ψυχῆς οὐκ ἄν ποτε

(10)γενοίσθην.

     {ΠΡΩ.} Οὐ γὰρ οὖν.

30d     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἐν μὲν τῇ τοῦ Διὸς ἐρεῖς φύσει βασιλικὴν

μὲν ψυχήν, βασιλικὸν δὲ νοῦν ἐγγίγνεσθαι διὰ τὴν τῆς

αἰτίας δύναμιν, ἐν δ’ ἄλλοις ἄλλα καλά, καθ’ ὅτι φίλον

ἑκάστοις λέγεσθαι.

(5)     {ΠΡΩ.} Μάλα γε.

     {ΣΩ.} Τοῦτον δὴ τὸν λόγον ἡμᾶς μή τι μάτην δόξῃς, ὦ

Πρώταρχε, εἰρηκέναι, ἀλλ’ ἔστι τοῖς μὲν πάλαι ἀποφηνα-

μένοις ὡς ἀεὶ τοῦ παντὸς νοῦς ἄρχει σύμμαχος ἐκείνοις.

     {ΠΡΩ.} Ἔστι γὰρ οὖν.

(10)     {ΣΩ.} Τῇ δέ γε ἐμῇ ζητήσει πεπορικὼς ἀπόκρισιν, ὅτι νοῦς

30eἐστὶ γένους τῆς τοῦ πάντων αἰτίου λεχθέντος [τῶν τετ-

τάρων, [ὧν] ἦν ἡμῖν ἓν τοῦτο]. ἔχεις γὰρ δήπου νῦν ἡμῶν

ἤδη τὴν ἀπόκρισιν.

     {ΠΡΩ.} Ἔχω καὶ μάλα ἱκανῶς· καίτοι με ἀποκρινάμενος

(5)ἔλαθες.

     {ΣΩ.} Ἀνάπαυλα γάρ, ὦ Πρώταρχε, τῆς σπουδῆς γίγνεται

ἐνίοτε ἡ παιδιά.

     {ΠΡΩ.} Καλῶς εἶπες.

31a     {ΣΩ.} Νῦν δήπου, ὦ ἑταῖρε, οὗ μὲν γένους ἐστὶ καὶ τίνα

ποτὲ δύναμιν κέκτηται, σχεδὸν ἐπιεικῶς ἡμῖν τὰ νῦν

δεδήλωται.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

(5)     {ΣΩ.} Καὶ μὴν ἡδονῆς γε ὡσαύτως πάλαι τὸ γένος ἐφάνη.

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα.

     {ΣΩ.} Μεμνώμεθα δὴ καὶ ταῦτα περὶ ἀμφοῖν, ὅτι νοῦς

μὲν αἰτίας ἦν συγγενὴς καὶ τούτου σχεδὸν τοῦ γένους, ἡδονὴ

δὲ ἄπειρός τε αὐτὴ καὶ τοῦ μήτε ἀρχὴν μήτε μέσα μήτε τέλος

(10)ἐν αὑτῷ ἀφ’ ἑαυτοῦ ἔχοντος μηδὲ ἕξοντός ποτε γένους.

31b     {ΠΡΩ.} Μεμνησόμεθα· πῶς γὰρ οὔ;

     {ΣΩ.} Δεῖ δὴ τὸ μετὰ τοῦτο, ἐν ᾧ τέ ἐστιν ἑκάτερον αὐ-

τοῖν καὶ διὰ τί πάθος γίγνεσθον ὁπόταν γίγνησθον ἰδεῖν

ἡμᾶς. πρῶτον τὴν ἡδονήν· ὥσπερ τὸ γένος αὐτῆς πρότερον

(5)ἐβασανίσαμεν, οὕτω καὶ ταῦτα πρότερα. λύπης δὲ αὖ χωρὶς

τὴν ἡδονὴν οὐκ ἄν ποτε δυναίμεθα ἱκανῶς βασανίσαι.

     {ΠΡΩ.} Ἀλλ’ εἰ ταύτῃ χρὴ πορεύεσθαι, ταύτῃ πορευώμεθα.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν σοὶ καθάπερ ἐμοὶ φαίνεται τῆς γενέσεως

αὐτῶν πέρι;

31c     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Ἐν τῷ κοινῷ μοι γένει ἅμα φαίνεσθον λύπη τε καὶ

ἡδονὴ γίγνεσθαι κατὰ φύσιν.

     {ΠΡΩ.} Κοινὸν δέ γε, ὦ φίλε Σώκρατες, ὑπομίμνῃσκε

(5)ἡμᾶς τί ποτε τῶν προειρημένων βούλει δηλοῦν.

     {ΣΩ.} Ἔσται ταῦτ’ εἰς δύναμιν, ὦ θαυμάσιε.

     {ΠΡΩ.} Καλῶς εἶπες.

     {ΣΩ.} Κοινὸν τοίνυν ὑπακούωμεν ὃ δὴ τῶν τεττάρων

τρίτον ἐλέγομεν.

(10)     {ΠΡΩ.} Ὃ μετὰ τὸ ἄπειρον καὶ πέρας ἔλεγες, ἐν ᾧ καὶ

ὑγίειαν, οἶμαι δὲ καὶ ἁρμονίαν, ἐτίθεσο;

31d     {ΣΩ.} Κάλλιστ’ εἶπες. τὸν νοῦν δὲ ὅτι μάλιστ’ ἤδη

πρόσεχε.

     {ΠΡΩ.} Λέγε μόνον.

     {ΣΩ.} Λέγω τοίνυν τῆς ἁρμονίας μὲν λυομένης ἡμῖν ἐν

(5)τοῖς ζῴοις ἅμα λύσιν τῆς φύσεως καὶ γένεσιν ἀλγηδόνων ἐν

τῷ τότε γίγνεσθαι χρόνῳ.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ λέγεις εἰκός.

     {ΣΩ.} Πάλιν δὲ ἁρμοττομένης τε καὶ εἰς τὴν αὑτῆς φύσιν

ἀπιούσης ἡδονὴν γίγνεσθαι λεκτέον, εἰ δεῖ δι’ ὀλίγων περὶ

(10)μεγίστων ὅτι τάχιστα ῥηθῆναι.

31e     {ΠΡΩ.} Οἶμαι μέν σε ὀρθῶς λέγειν, ὦ Σώκρατες, ἐμφανέ-

στερον δὲ ἔτι ταὐτὰ ταῦτα πειρώμεθα λέγειν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὰ δημόσιά που καὶ περιφανῆ ῥᾷστον

συννοεῖν;

(5)     {ΠΡΩ.} Ποῖα;

     {ΣΩ.} Πείνη μέν που λύσις καὶ λύπη;

     {ΠΡΩ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ἐδωδὴ δέ, πλήρωσις γιγνομένη πάλιν, ἡδονή;

     {ΠΡΩ.} Ναί.

(10)     {ΣΩ.} Δίψος δ’ αὖ φθορὰ καὶ λύπη [καὶ λύσις], ἡ δὲ τοῦ

32aὑγροῦ πάλιν τὸ ξηρανθὲν πληροῦσα δύναμις ἡδονή· διά-

κρισις δέ γ’ αὖ καὶ διάλυσις ἡ παρὰ φύσιν, τοῦ πνίγους

πάθη, λύπη, κατὰ φύσιν δὲ πάλιν ἀπόδοσίς τε καὶ ψῦξις

ἡδονή.

(5)     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Καὶ ῥίγους ἡ μὲν παρὰ φύσιν τοῦ ζῴου τῆς ὑγρό-

τητος πῆξις λύπη· πάλιν δ’ εἰς ταὐτὸν ἀπιόντων καὶ δια-

κρινομένων ἡ κατὰ φύσιν ὁδὸς ἡδονή. καὶ ἑνὶ λόγῳ σκόπει

εἴ σοι μέτριος ὁ λόγος ὃς ἂν φῇ τὸ ἐκ τῆς ἀπείρου καὶ

32bπέρατος κατὰ φύσιν ἔμψυχον γεγονὸς εἶδος, ὅπερ ἔλεγον ἐν

τῷ πρόσθεν, ὅταν μὲν τοῦτο φθείρηται, τὴν μὲν φθορὰν

λύπην εἶναι, τὴν δ’ εἰς τὴν αὑτῶν οὐσίαν ὁδόν, ταύτην δὲ

αὖ πάλιν τὴν ἀναχώρησιν πάντων ἡδονήν.

(5)     {ΠΡΩ.} Ἔστω· δοκεῖ γάρ μοι τύπον γέ τινα ἔχειν.

     {ΣΩ.} Τοῦτο μὲν τοίνυν ἓν εἶδος τιθώμεθα λύπης τε καὶ

ἡδονῆς ἐν τούτοις τοῖς πάθεσιν ἑκατέροις;

     {ΠΡΩ.} Κείσθω.

     {ΣΩ.} Τίθει τοίνυν αὐτῆς τῆς ψυχῆς κατὰ τὸ τούτων τῶν

32cπαθημάτων προσδόκημα τὸ μὲν πρὸ τῶν ἡδέων ἐλπιζόμενον ἡδὺ

καὶ θαρραλέον, τὸ δὲ πρὸ τῶν λυπηρῶν φοβερὸν καὶ ἀλγεινόν.

     {ΠΡΩ.} Ἔστι γὰρ οὖν τοῦθ’ ἡδονῆς καὶ λύπης ἕτερον

εἶδος, τὸ χωρὶς τοῦ σώματος αὐτῆς τῆς ψυχῆς διὰ προσδοκίας

(5)γιγνόμενον.

     {ΣΩ.} Ὀρθῶς ὑπέλαβες. ἐν γὰρ τούτοις οἶμαι, κατά γε

τὴν ἐμὴν δόξαν, εἰλικρινέσιν τε ἑκατέροις γιγνομένοις, ὡς

δοκεῖ, καὶ ἀμείκτοις λύπης τε καὶ ἡδονῆς, ἐμφανὲς ἔσεσθαι

32dτὸ περὶ τὴν ἡδονήν, πότερον ὅλον ἐστὶ τὸ γένος ἀσπαστόν,

ἢ τοῦτο μὲν ἑτέρῳ τινὶ τῶν προειρημένων δοτέον ἡμῖν γενῶν,

ἡδονῇ δὲ καὶ λύπῃ, καθάπερ θερμῷ καὶ ψυχρῷ καὶ πᾶσι τοῖς

τοιούτοις, τοτὲ μὲν ἀσπαστέον αὐτά, τοτὲ δὲ οὐκ ἀσπαστέον,

(5)ὡς ἀγαθὰ μὲν οὐκ ὄντα, ἐνίοτε δὲ καὶ ἔνια δεχόμενα τὴν

τῶν ἀγαθῶν ἔστιν ὅτε φύσιν.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα λέγεις, ὅτι ταύτῃ πῃ δεῖ διαπορηθῆναι

τὸ νῦν μεταδιωκόμενον.

     {ΣΩ.} Πρῶτον μὲν τοίνυν τόδε συνίδωμεν· [ὡς] εἴπερ

32eὄντως ἔστι τὸ λεγόμενον, διαφθειρομένων μὲν αὐτῶν ἀλγη-

δών, ἀνασῳζομένων δὲ ἡδονή, τῶν μήτε διαφθειρομένων

μήτε ἀνασῳζομένων ἐννοήσωμεν πέρι, τίνα ποτὲ ἕξιν δεῖ

τότε ἐν ἑκάστοις εἶναι τοῖς ζῴοις, ὅταν οὕτως ἴσχῃ. σφόδρα

(5)δὲ προσέχων τὸν νοῦν εἰπέ· ἆρα οὐ πᾶσα ἀνάγκη πᾶν ἐν

τῷ τότε χρόνῳ ζῷον μήτε τι λυπεῖσθαι μήτε ἥδεσθαι μήτε

μέγα μήτε σμικρόν;

     {ΠΡΩ.} Ἀνάγκη μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἔστι τις τρίτη ἡμῶν ἡ τοιαύτη διάθεσις

33aπαρά τε τὴν τοῦ χαίροντος καὶ παρὰ τὴν τοῦ λυπουμένου;

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Ἄγε δὴ τοίνυν, ταύτης προθυμοῦ μεμνῆσθαι. πρὸς

γὰρ τὴν τῆς ἡδονῆς κρίσιν οὐ σμικρὸν μεμνῆσθαι ταύτην

(5)ἔσθ’ ἡμῖν ἢ μή. βραχὺ δέ τι περὶ αὐτῆς, εἰ βούλει,

διαπεράνωμεν.

     {ΠΡΩ.} Λέγε ποῖον.

     {ΣΩ.} [Τῷ] τὸν τοῦ φρονεῖν [ἑλομένῳ] βίον οἶσθ’ ὡς

τοῦτον τὸν τρόπον οὐδὲν ἀποκωλύει ζῆν.

33b     {ΠΡΩ.} Τὸν τοῦ μὴ χαίρειν μηδὲ λυπεῖσθαι λέγεις;

     {ΣΩ.} Ἐρρήθη γάρ που τότε ἐν τῇ παραβολῇ τῶν βίων

μηδὲν δεῖν μήτε μέγα μήτε σμικρὸν χαίρειν τῷ τὸν τοῦ

νοεῖν καὶ φρονεῖν βίον ἑλομένῳ.

(5)     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα οὕτως ἐρρήθη.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν οὕτως ἂν ἐκείνῳ γε ὑπάρχοι· καὶ ἴσως

οὐδὲν ἄτοπον εἰ πάντων τῶν βίων ἐστὶ θειότατος.

     {ΠΡΩ.} Οὔκουν εἰκός γε οὔτε χαίρειν θεοὺς οὔτε τὸ

ἐναντίον.

(10)     {ΣΩ.} Πάνυ μὲν οὖν οὐκ εἰκός· ἄσχημον γοῦν αὐτῶν

ἑκάτερον γιγνόμενόν ἐστιν. ἀλλὰ δὴ τοῦτο μὲν ἔτι καὶ εἰς

33cαὖθις ἐπισκεψόμεθα, ἐὰν πρὸς λόγον τι ᾖ, καὶ τῷ νῷ πρὸς

τὰ δευτερεῖα, ἐὰν μὴ πρὸς τὰ πρωτεῖα δυνώμεθα προσθεῖναι,

προσθήσομεν.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα λέγεις.

(5)     {ΣΩ.} Καὶ μὴν τό γε ἕτερον εἶδος τῶν ἡδονῶν, ὃ τῆς

ψυχῆς αὐτῆς ἔφαμεν εἶναι, διὰ μνήμης πᾶν ἐστι γεγονός.

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

     {ΣΩ.} Μνήμην, ὡς ἔοικεν, ὅτι ποτ’ ἔστιν πρότερον ἀνα-

ληπτέον, καὶ κινδυνεύει πάλιν ἔτι πρότερον αἴσθησιν μνήμης,

(10)εἰ μέλλει τὰ περὶ ταῦθ’ ἡμῖν κατὰ τρόπον φανερά πῃ

γενήσεσθαι.

33d     {ΠΡΩ.} Πῶς φῄς;

     {ΣΩ.} Θὲς τῶν περὶ τὸ σῶμα ἡμῶν ἑκάστοτε παθημάτων

τὰ μὲν ἐν τῷ σώματι κατασβεννύμενα πρὶν ἐπὶ τὴν ψυχὴν

διεξελθεῖν ἀπαθῆ ἐκείνην ἐάσαντα, τὰ δὲ δι’ ἀμφοῖν ἰόντα

(5)καί τινα ὥσπερ σεισμὸν ἐντιθέντα ἴδιόν τε καὶ κοινὸν

ἑκατέρῳ.

     {ΠΡΩ.} Κείσθω.

     {ΣΩ.} Τὰ μὲν δὴ μὴ δι’ ἀμφοῖν ἰόντα ἐὰν τὴν ψυχὴν

ἡμῶν φῶμεν λανθάνειν, τὰ δὲ δι’ ἀμφοῖν μὴ λανθάνειν, ἆρ’

(10)ὀρθότατα ἐροῦμεν;

33e     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΣΩ.} Τὸ τοίνυν λεληθέναι μηδαμῶς ὑπολάβῃς ὡς λέγω

λήθης ἐνταῦθά που γένεσιν· ἔστι γὰρ λήθη μνήμης ἔξοδος,

ἡ δ’ ἐν τῷ λεγομένῳ νῦν οὔπω γέγονε. τοῦ δὴ μήτε ὄντος

(5)μήτε γεγονότος πω γίγνεσθαι φάναι τινὰ ἀποβολὴν ἄτοπον.

ἦ γάρ;

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Τὰ τοίνυν ὀνόματα μετάβαλε μόνον.

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

(10)     {ΣΩ.} Ἀντὶ μὲν τοῦ λεληθέναι τὴν ψυχήν, ὅταν ἀπαθὴς

αὕτη γίγνηται τῶν σεισμῶν τῶν τοῦ σώματος, ἣν νῦν λήθην

34aκαλεῖς ἀναισθησίαν ἐπονόμασον.

     {ΠΡΩ.} Ἔμαθον.

     {ΣΩ.} Τὸ δ’ ἐν ἑνὶ πάθει τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα κοινῇ

γιγνόμενον κοινῇ καὶ κινεῖσθαι, ταύτην δ’ αὖ τὴν κίνησιν

(5)ὀνομάζων αἴσθησιν οὐκ ἀπὸ τρόπου φθέγγοι’ ἄν.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἤδη μανθάνομεν ὃ βουλόμεθα καλεῖν τὴν

αἴσθησιν;

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

(10)     {ΣΩ.} Σωτηρίαν τοίνυν αἰσθήσεως τὴν μνήμην λέγων

ὀρθῶς ἄν τις λέγοι κατά γε τὴν ἐμὴν δόξαν.

34b     {ΠΡΩ.} Ὀρθῶς γὰρ οὖν.

     {ΣΩ.} Μνήμης δὲ ἀνάμνησιν ἆρ’ οὐ διαφέρουσαν λέγομεν;

     {ΠΡΩ.} Ἴσως.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν οὐ τόδε;

(5)     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Ὅταν ἃ μετὰ τοῦ σώματος ἔπασχέν ποθ’ ἡ ψυχή,

ταῦτ’ ἄνευ τοῦ σώματος αὐτὴ ἐν ἑαυτῇ ὅτι μάλιστα ἀνα-

λαμβάνῃ, τότε ἀναμιμνῄσκεσθαί που λέγομεν. ἦ γάρ;

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

(10)     {ΣΩ.} Καὶ μὴν καὶ ὅταν ἀπολέσασα μνήμην εἴτ’ αἰσθή-

σεως εἴτ’ αὖ μαθήματος αὖθις ταύτην ἀναπολήσῃ πάλιν

34cαὐτὴ ἐν ἑαυτῇ, καὶ ταῦτα σύμπαντα ἀναμνήσεις [καὶ μνήμας]

που λέγομεν.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθῶς λέγεις.

     {ΣΩ.} Οὗ δὴ χάριν ἅπαντ’ εἴρηται ταῦτ’, ἔστι τόδε.

(5)     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Ἵνα πῃ τὴν ψυχῆς ἡδονὴν χωρὶς σώματος ὅτι

μάλιστα καὶ ἐναργέστατα λάβοιμεν, καὶ ἅμα ἐπιθυμίαν· διὰ

γὰρ τούτων πως ταῦτα ἀμφότερα ἔοικεν δηλοῦσθαι.

     {ΠΡΩ.} Λέγωμεν τοίνυν, ὦ Σώκρατες, ἤδη τὸ μετὰ ταῦτα.

(10)     {ΣΩ.} Πολλά γε περὶ γένεσιν ἡδονῆς καὶ πᾶσαν [τὴν]

34dμορφὴν αὐτῆς ἀναγκαῖον, ὡς ἔοικε, λέγοντας σκοπεῖν. καὶ

γὰρ νῦν πρότερον ἔτι φαίνεται ληπτέον ἐπιθυμίαν εἶναι τί

ποτ’ ἔστι καὶ ποῦ γίγνεται.

     {ΠΡΩ.} Σκοπῶμεν τοίνυν· οὐδὲν γὰρ ἀπολοῦμεν.

(5)     {ΣΩ.} Ἀπολοῦμεν μὲν οὖν [καὶ] ταῦτά γε, ὦ Πρώταρχε·

εὑρόντες ὃ νῦν ζητοῦμεν, ἀπολοῦμεν τὴν περὶ αὐτὰ ταῦτα

ἀπορίαν.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθῶς ἠμύνω· τὸ δ’ ἐφεξῆς τούτοις πειρώμεθα

λέγειν.

(10)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν νυνδὴ πείνην τε καὶ δίψος καὶ πολλὰ ἕτερα

34eτοιαῦτα ἔφαμεν εἶναί τινας ἐπιθυμίας;

     {ΠΡΩ.} Σφόδρα γε.

     {ΣΩ.} Πρὸς τί ποτε ἄρα ταὐτὸν βλέψαντες οὕτω πολὺ

διαφέροντα ταῦθ’ ἑνὶ προσαγορεύομεν ὀνόματι;

(5)     {ΠΡΩ.} Μὰ Δί’ οὐ ῥᾴδιον ἴσως εἰπεῖν, ὦ Σώκρατες, ἀλλ’

ὅμως λεκτέον.

     {ΣΩ.} Ἐκεῖθεν δὴ ἐκ τῶν αὐτῶν πάλιν ἀναλάβωμεν.

     {ΠΡΩ.} Πόθεν δή;

     {ΣΩ.} Διψῇ γέ που λέγομεν ἑκάστοτέ τι;

(10)     {ΠΡΩ.} Πῶς δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Τοῦτο δέ γ’ ἐστὶ κενοῦται;

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν τὸ δίψος ἐστὶν ἐπιθυμία;

     {ΠΡΩ.} Ναί, πώματός γε.

35a     {ΣΩ.} Πώματος, ἢ πληρώσεως πώματος;

     {ΠΡΩ.} Οἶμαι μὲν πληρώσεως.

     {ΣΩ.} Ὁ κενούμενος ἡμῶν ἄρα, ὡς ἔοικεν, ἐπιθυμεῖ τῶν

ἐναντίων ἢ πάσχει· κενούμενος γὰρ ἐρᾷ πληροῦσθαι.

(5)     {ΠΡΩ.} Σαφέστατά γε.

     {ΣΩ.} Τί οὖν; ὁ τὸ πρῶτον κενούμενος ἔστιν ὁπόθεν εἴτ’

αἰσθήσει πληρώσεως ἐφάπτοιτ’ ἂν εἴτε μνήμῃ, τούτου ὃ

μήτ’ ἐν τῷ νῦν χρόνῳ πάσχει μήτ’ ἐν τῷ πρόσθεν πώποτε

ἔπαθεν;

(10)     {ΠΡΩ.} Καὶ πῶς;

35b     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν ὅ γε ἐπιθυμῶν τινὸς ἐπιθυμεῖ, φαμέν.

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΣΩ.} Οὐκ ἄρα ὅ γε πάσχει, τούτου ἐπιθυμεῖ. διψῇ γάρ,

τοῦτο δὲ κένωσις· ὁ δ’ ἐπιθυμεῖ πληρώσεως.

(5)     {ΠΡΩ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Πληρώσεώς γ’ ἄρα πῄ τι τῶν τοῦ διψῶντος ἂν

ἐφάπτοιτο.

     {ΠΡΩ.} Ἀναγκαῖον.

     {ΣΩ.} Τὸ μὲν δὴ σῶμα ἀδύνατον· κενοῦται γάρ που.

(10)     {ΠΡΩ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Τὴν ψυχὴν ἄρα τῆς πληρώσεως ἐφάπτεσθαι λοιπόν,

35cτῇ μνήμῃ δῆλον ὅτι· τῷ γὰρ ἂν ἔτ’ ἄλλῳ ἐφάψαιτο;

     {ΠΡΩ.} Σχεδὸν οὐδενί.

     {ΣΩ.} Μανθάνομεν οὖν ὃ συμβέβηχ’ ἡμῖν ἐκ τούτων τῶν

λόγων;

(5)     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Σώματος ἐπιθυμίαν οὔ φησιν ἡμῖν οὗτος ὁ λόγος

γίγνεσθαι.

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

     {ΣΩ.} Ὅτι τοῖς ἐκείνου παθήμασιν ἐναντίαν ἀεὶ παντὸς

(10)ζῴου μηνύει τὴν ἐπιχείρησιν.

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα.

     {ΣΩ.} Ἡ δ’ ὁρμή γε ἐπὶ τοὐναντίον ἄγουσα ἢ τὰ

παθήματα δηλοῖ που μνήμην οὖσαν τῶν τοῖς παθήμασιν

ἐναντίων.

(15)     {ΠΡΩ.} Πάνυ γε.

35d     {ΣΩ.} Τὴν ἄρα ἐπάγουσαν ἐπὶ τὰ ἐπιθυμούμενα ἀποδείξας

μνήμην ὁ λόγος ψυχῆς σύμπασαν τήν τε ὁρμὴν καὶ ἐπιθυμίαν

καὶ τὴν ἀρχὴν τοῦ ζῴου παντὸς ἀπέφηνεν.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα.

(5)     {ΣΩ.} Διψῆν ἄρα ἡμῶν τὸ σῶμα ἢ πεινῆν ἤ τι τῶν

τοιούτων πάσχειν οὐδαμῇ ὁ λόγος αἱρεῖ.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα.

     {ΣΩ.} Ἔτι δὴ καὶ τόδε περὶ ταὐτὰ ταῦτα κατανοήσωμεν.

βίου γὰρ εἶδός τί μοι φαίνεται βούλεσθαι δηλοῦν ὁ λόγος

(10)ἡμῖν ἐν τούτοις αὐτοῖς.

35e     {ΠΡΩ.} Ἐν τίσι καὶ ποίου πέρι βίου φράζεις;

     {ΣΩ.} Ἐν τῷ πληροῦσθαι καὶ κενοῦσθαι καὶ πᾶσιν ὅσα

περὶ σωτηρίαν τέ ἐστι τῶν ζῴων καὶ τὴν φθοράν, καὶ εἴ τις

τούτων ἐν ἑκατέρῳ γιγνόμενος ἡμῶν ἀλγεῖ, τοτὲ δὲ χαίρει

(5)κατὰ τὰς μεταβολάς.

     {ΠΡΩ.} Ἔστι ταῦτα.

     {ΣΩ.} Τί δ’ ὅταν ἐν μέσῳ τούτων γίγνηται;

     {ΠΡΩ.} Πῶς ἐν μέσῳ;

     {ΣΩ.} Διὰ μὲν τὸ πάθος ἀλγῇ, μεμνῆται δὲ τῶν ἡδέων [ὧν]

(10)γενομένων παύοιτ’ ἂν τῆς ἀλγηδόνος, πληρῶται δὲ μήπω· τί

36aτότε; φῶμεν ἢ μὴ φῶμεν αὐτὸν ἐν μέσῳ τῶν παθημάτων εἶναι;

     {ΠΡΩ.} Φῶμεν μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Πότερον ἀλγοῦνθ’ ὅλως ἢ χαίροντα;

     {ΠΡΩ.} Μὰ Δί’, ἀλλὰ διπλῇ τινὶ λύπῃ λυπούμενον, κατὰ

(5)μὲν τὸ σῶμα ἐν τῷ παθήματι, κατὰ δὲ τὴν ψυχὴν προσδοκίας

τινὶ πόθῳ.

     {ΣΩ.} Πῶς, ὦ Πρώταρχε, τὸ διπλοῦν τῆς λύπης εἶπες; ἆρ’

οὐκ ἔστι μὲν ὅτε τις ἡμῶν κενούμενος ἐν ἐλπίδι φανερᾷ τοῦ

36bπληρωθήσεσθαι καθέστηκε, τοτὲ δὲ τοὐναντίον ἀνελπίστως

ἔχει;

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα γε.

     {ΣΩ.} Μῶν οὖν οὐχὶ ἐλπίζων μὲν πληρωθήσεσθαι τῷ

(5)μεμνῆσθαι δοκεῖ σοι χαίρειν, ἅμα δὲ κενούμενος ἐν τούτοις

[τοῖς χρόνοις] ἀλγεῖν;

     {ΠΡΩ.} Ἀνάγκη.

     {ΣΩ.} Τότε ἄρ’ ἄνθρωπος καὶ τἆλλα ζῷα λυπεῖταί τε ἅμα

καὶ χαίρει.

(10)     {ΠΡΩ.} Κινδυνεύει.

     {ΣΩ.} Τί δ’ ὅταν ἀνελπίστως ἔχῃ κενούμενος τεύξεσθαι

πληρώσεως; ἆρ’ οὐ τότε τὸ διπλοῦν γίγνοιτ’ ἂν περὶ τὰς

λύπας πάθος, ὃ σὺ νυνδὴ κατιδὼν ᾠήθης ἁπλῶς εἶναι

36cδιπλοῦν;

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Ταύτῃ δὴ τῇ σκέψει τούτων τῶν παθημάτων τόδε

χρησώμεθα.

(5)     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Πότερον ἀληθεῖς ταύτας τὰς λύπας τε καὶ ἡδονὰς ἢ

ψευδεῖς εἶναι λέξομεν; ἢ τὰς μέν τινας ἀληθεῖς, τὰς δ’ οὔ;

     {ΠΡΩ.} Πῶς δ’, ὦ Σώκρατες, ἂν εἶεν ψευδεῖς ἡδοναὶ ἢ

λῦπαι;

(10)     {ΣΩ.} Πῶς δέ, ὦ Πρώταρχε, φόβοι ἂν ἀληθεῖς ἢ ψευδεῖς,

ἢ προσδοκίαι ἀληθεῖς ἢ μή, ἢ δόξαι ἀληθεῖς ἢ ψευδεῖς;

36d     {ΠΡΩ.} Δόξας μὲν ἔγωγ’ ἄν που συγχωροίην, τὰ δ’ ἕτερα

ταῦτ’ οὐκ ἄν.

     {ΣΩ.} Πῶς φῄς; λόγον μέντοι τινὰ κινδυνεύομεν οὐ πάνυ

σμικρὸν ἐπεγείρειν.

(5)     {ΠΡΩ.} Ἀληθῆ λέγεις.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ εἰ πρὸς τὰ παρεληλυθότα, ὦ παῖ ’κείνου

τἀνδρός, προσήκοντα, τοῦτο σκεπτέον.

     {ΠΡΩ.} Ἴσως τοῦτό γε.

     {ΣΩ.} Χαίρειν τοίνυν δεῖ λέγειν τοῖς ἄλλοις μήκεσιν ἢ καὶ

(10)ὁτῳοῦν τῶν παρὰ τὸ προσῆκον λεγομένων.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθῶς.

36e     {ΣΩ.} Λέγε δή μοι· θαῦμα γάρ μέ γε ἔχει διὰ τέλους ἀεὶ

περὶ τὰ αὐτὰ ἃ νυνδὴ προυθέμεθα ἀπορήματα. πῶς δὴ φῄς;

ψευδεῖς, αἱ δ’ ἀληθεῖς οὐκ εἰσὶν ἡδοναί;

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ ἄν;

(5)     {ΣΩ.} Οὔτε δὴ ὄναρ οὔθ’ ὕπαρ, ὡς φῄς, [ἐστιν] οὔτ’ ἐν

μανίαις οὔτ’ ἐν παραφροσύναις οὐδεὶς ἔσθ’ ὅστις ποτὲ δοκεῖ

μὲν χαίρειν, χαίρει δὲ οὐδαμῶς, οὐδ’ αὖ δοκεῖ μὲν λυπεῖσθαι,

λυπεῖται δ’ οὔ.

     {ΠΡΩ.} Πάνθ’ οὕτω ταῦτα, ὦ Σώκρατες, ἔχειν πάντες

(10)ὑπειλήφαμεν.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν ὀρθῶς; ἢ σκεπτέον εἴτ’ ὀρθῶς εἴτε μὴ

ταῦτα λέγεται;

     {ΠΡΩ.} Σκεπτέον, ὥς γ’ ἐγὼ φαίην ἄν.

37a     {ΣΩ.} Διορισώμεθα δὴ σαφέστερον ἔτι τὸ νυνδὴ λεγόμενον

ἡδονῆς τε πέρι καὶ δόξης. ἔστιν γάρ πού τι δοξάζειν

ἡμῖν;

     {ΠΡΩ.} Ναί.

(5)     {ΣΩ.} Καὶ ἥδεσθαι;

     {ΠΡΩ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Καὶ μὴν καὶ τὸ δοξαζόμενόν ἐστί τι;

     {ΠΡΩ.} Πῶς δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Καὶ τό γε ᾧ τὸ ἡδόμενον ἥδεται;

(10)     {ΠΡΩ.} Καὶ πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὸ δοξάζον, ἄντε ὀρθῶς ἄντε μὴ ὀρθῶς

δοξάζῃ, τό γε δοξάζειν ὄντως οὐδέποτε ἀπόλλυσιν.

37b     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ ἄν;

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τὸ ἡδόμενον, ἄντε ὀρθῶς ἄντε μὴ ὀρθῶς

ἥδηται, τό γε ὄντως ἥδεσθαι δῆλον ὡς οὐδέποτ’ ἀπολεῖ.

     {ΠΡΩ.} Ναί, καὶ τοῦθ’ οὕτως ἔχει.

(5)     {ΣΩ.} Ὅτῳ ποτὲ οὖν δὴ τρόπῳ δόξα ψευδής τε καὶ ἀληθὴς

ἡμῖν φιλεῖ γίγνεσθαι, τὸ δὲ τῆς ἡδονῆς μόνον ἀληθές,

δοξάζειν δ’ ὄντως καὶ χαίρειν ἀμφότερα ὁμοίως εἴληχεν

[σκεπτέον].

     {ΠΡΩ.} Σκεπτέον.

(10)     {ΣΩ.} Ἆρ’ ὅτι δόξῃ μὲν ἐπιγίγνεσθον ψεῦδός τε καὶ

37cἀληθές, καὶ ἐγένετο οὐ μόνον δόξα διὰ ταῦτα ἀλλὰ καὶ ποιά

τις ἑκατέρα, σκεπτέον φῂς τοῦτ’ εἶναι;

     {ΠΡΩ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Πρὸς δέ γε τούτοις, εἰ καὶ τὸ παράπαν ἡμῖν τὰ μέν

(5)ἐστι ποί’ ἄττα, ἡδονὴ δὲ καὶ λύπη μόνον ἅπερ ἐστί, ποιώ τινε

δὲ οὐ γίγνεσθον, καὶ ταῦθ’ ἡμῖν διομολογητέον.

     {ΠΡΩ.} Δῆλον.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ οὐδὲν τοῦτό γε χαλεπὸν ἰδεῖν, ὅτι καὶ ποιώ

τινε· πάλαι γὰρ εἴπομεν ὅτι μεγάλαι τε καὶ σμικραὶ καὶ

(10)σφόδρα ἑκάτεραι γίγνονται, λῦπαί τε καὶ ἡδοναί.

37d     {ΠΡΩ.} Παντάπασι μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Ἂν δέ γε πονηρία τούτων, ὦ Πρώταρχε, προσγίγνηταί

τινι, πονηρὰν μὲν φήσομεν οὕτω γίγνεσθαι δόξαν, πονηρὰν

δὲ καὶ ἡδονήν;

(5)     {ΠΡΩ.} Ἀλλὰ τί μήν, ὦ Σώκρατες;

     {ΣΩ.} Τί δ’, ἂν ὀρθότης ἢ τοὐναντίον ὀρθότητι τινὶ τούτων

προσγίγνηται; μῶν οὐκ ὀρθὴν μὲν δόξαν ἐροῦμεν, ἂν ὀρθότητα

ἴσχῃ, ταὐτὸν δὲ ἡδονήν;

     {ΠΡΩ.} Ἀναγκαῖον.

37e     {ΣΩ.} Ἂν δέ γε ἁμαρτανόμενον τὸ δοξαζόμενον ᾖ, τὴν δόξαν

τότε ἁμαρτάνουσάν γε οὐκ ὀρθὴν ὁμολογητέον οὐδ’ ὀρθῶς

δοξάζουσαν;

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ ἄν;

(5)     {ΣΩ.} Τί δ’, ἂν αὖ λύπην ἤ τινα ἡδονὴν περὶ τὸ ἐφ’ ᾧ

λυπεῖται ἢ τοὐναντίον ἁμαρτάνουσαν ἐφορῶμεν, ὀρθὴν ἢ

χρηστὴν ἤ τι τῶν καλῶν ὀνομάτων αὐτῇ προσθήσομεν;

     {ΠΡΩ.} Ἀλλ’ οὐχ οἷόν τε, εἴπερ ἁμαρτήσεταί γε

ἡδονή.

(10)     {ΣΩ.} Καὶ μὴν ἔοικέν γε ἡδονὴ πολλάκις οὐ μετὰ δόξης

ὀρθῆς ἀλλὰ μετὰ ψεύδους ἡμῖν γίγνεσθαι.

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔ; καὶ τὴν μὲν δόξαν γε, ὦ Σώκρατες,

38aἐν τῷ τοιούτῳ καὶ τότε λέγομεν ψευδῆ, τὴν δ’ ἡδονὴν αὐτὴν

οὐδεὶς ἄν ποτε προσείποι ψευδῆ.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ προθύμως ἀμύνεις τῷ τῆς ἡδονῆς, ὦ Πρώταρχε,

λόγῳ τὰ νῦν.

(5)     {ΠΡΩ.} Οὐδέν γε, ἀλλ’ ἅπερ ἀκούω λέγω.

     {ΣΩ.} Διαφέρει δ’ ἡμῖν οὐδέν, ὦ ἑταῖρε, ἡ μετὰ δόξης τε

ὀρθῆς καὶ μετ’ ἐπιστήμης ἡδονὴ τῆς μετὰ τοῦ ψεύδους καὶ

ἀγνοίας πολλάκις ἑκάστοις ἡμῶν ἐγγιγνομένης;

38b     {ΠΡΩ.} Εἰκὸς γοῦν μὴ σμικρὸν διαφέρειν.

     {ΣΩ.} Τῆς δὴ διαφορᾶς αὐτοῖν ἐπὶ θεωρίαν ἔλθωμεν.

     {ΠΡΩ.} Ἄγ’ ὅπῃ σοι φαίνεται.

     {ΣΩ.} Τῇδε δὴ ἄγω.

(5)     {ΠΡΩ.} Πῇ;

     {ΣΩ.} Δόξα, φαμέν, ἡμῖν ἔστι μὲν ψευδής, ἔστι δὲ καὶ

ἀληθής;

     {ΠΡΩ.} Ἔστιν.

     {ΣΩ.} Ἕπεται μὴν ταύταις, ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἡδονὴ καὶ

(10)λύπη πολλάκις, ἀληθεῖ καὶ ψευδεῖ δόξῃ λέγω.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἐκ μνήμης τε καὶ αἰσθήσεως δόξα ἡμῖν καὶ

τὸ διαδοξάζειν ἐγχειρεῖν γίγνεθ’ ἑκάστοτε;

38c     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν ἡμᾶς ὧδε περὶ ταῦτα ἀναγκαῖον ἡγούμεθ’

ἴσχειν;

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

(5)     {ΣΩ.} Πολλάκις ἰδόντι τινὶ πόρρωθεν μὴ πάνυ σαφῶς τὰ

καθορώμενα συμβαίνειν βούλεσθαι κρίνειν φαίης ἂν ταῦθ’

ἅπερ ὁρᾷ;

     {ΠΡΩ.} Φαίην ἄν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὸ μετὰ τοῦτο αὐτὸς αὑτὸν οὗτος ἀνέροιτ’ ἂν

(10)ὧδε;

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

     {ΣΩ.} Τί ποτ’ ἄρ’ ἔστι τὸ παρὰ τὴν πέτραν τοῦθ’ ἑστάναι

38dφανταζόμενον ὑπό τινι δένδρῳ; ταῦτ’ εἰπεῖν ἄν τις πρὸς

ἑαυτὸν δοκεῖ σοι, τοιαῦτ’ ἄττα κατιδὼν φαντασθέντα αὑτῷ

ποτε;

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

(5)     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν μετὰ ταῦτα ὁ τοιοῦτος ὡς ἀποκρινόμενος

ἂν πρὸς αὑτὸν εἴποι τοῦτο, ὡς ἔστιν ἄνθρωπος, ἐπιτυχῶς

εἰπών;

     {ΠΡΩ.} Καὶ πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Καὶ παρενεχθείς γ’ αὖ τάχ’ ἂν ὡς ἔστι τινῶν

(10)ποιμένων ἔργον τὸ καθορώμενον ἄγαλμα προσείποι.

     {ΠΡΩ.} Μάλα γε.

38e     {ΣΩ.} Κἂν μέν τίς γ’ αὐτῷ παρῇ, τά τε πρὸς αὑτὸν ῥηθέντα

ἐντείνας εἰς φωνὴν πρὸς τὸν παρόντα αὐτὰ ταῦτ’ ἂν πάλιν

φθέγξαιτο, καὶ λόγος δὴ γέγονεν οὕτως ὃ τότε δόξαν

ἐκαλοῦμεν;

(5)     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Ἂν δ’ ἄρα μόνος ᾖ τοῦτο ταὐτὸν πρὸς αὑτὸν διανοού-

μενος, ἐνίοτε καὶ πλείω χρόνον ἔχων ἐν αὑτῷ πορεύεται.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Τί οὖν; ἆρα σοὶ φαίνεται τὸ περὶ τούτων ὅπερ

(10)ἐμοί;

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Δοκεῖ μοι τότε ἡμῶν ἡ ψυχὴ βιβλίῳ τινὶ προσεοι-

κέναι.

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

39a     {ΣΩ.} Ἡ μνήμη ταῖς αἰσθήσεσι συμπίπτουσα εἰς ταὐτὸν

κἀκεῖνα ἃ περὶ ταῦτ’ ἐστὶ τὰ παθήματα φαίνονταί μοι

σχεδὸν οἷον γράφειν ἡμῶν ἐν ταῖς ψυχαῖς τότε λόγους· καὶ

ὅταν μὲν ἀληθῆ γράφῃ [τοῦτο τὸ πάθημα], δόξα τε ἀληθὴς

(5)καὶ λόγοι ἀπ’ αὐτοῦ συμβαίνουσιν ἀληθεῖς ἐν ἡμῖν γιγνό-

μενοι· ψευδῆ δ’ ὅταν ὁ τοιοῦτος παρ’ ἡμῖν γραμματεὺς

γράψῃ, τἀναντία τοῖς ἀληθέσιν ἀπέβη.

39b     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν δοκεῖ μοι, καὶ ἀποδέχομαι τὰ ῥηθέντα

οὕτως.

     {ΣΩ.} Ἀποδέχου δὴ καὶ ἕτερον δημιουργὸν ἡμῶν ἐν ταῖς

ψυχαῖς ἐν τῷ τότε χρόνῳ γιγνόμενον.

(5)     {ΠΡΩ.} Τίνα;

     {ΣΩ.} Ζωγράφον, ὃς μετὰ τὸν γραμματιστὴν τῶν λεγο-

μένων εἰκόνας ἐν τῇ ψυχῇ τούτων γράφει.

     {ΠΡΩ.} Πῶς δὴ τοῦτον αὖ καὶ πότε λέγομεν;

     {ΣΩ.} Ὅταν ἀπ’ ὄψεως ἤ τινος ἄλλης αἰσθήσεως τὰ τότε

(10)δοξαζόμενα καὶ λεγόμενα ἀπαγαγών τις τὰς τῶν δοξασθέντων

39cκαὶ λεχθέντων εἰκόνας ἐν αὑτῷ ὁρᾷ πως. ἢ τοῦτο οὐκ ἔστι

γιγνόμενον παρ’ ἡμῖν;

     {ΠΡΩ.} Σφόδρα μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν αἱ μὲν τῶν ἀληθῶν δοξῶν καὶ λόγων εἰκόνες

(5)ἀληθεῖς, αἱ δὲ τῶν ψευδῶν ψευδεῖς;

     {ΠΡΩ.} Παντάπασιν.

     {ΣΩ.} Εἰ δὴ ταῦτ’ ὀρθῶς εἰρήκαμεν, ἔτι καὶ τόδε ἐπὶ

τούτοις σκεψώμεθα.

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

(10)     {ΣΩ.} Εἰ περὶ μὲν τῶν ὄντων καὶ τῶν γεγονότων ταῦτα

ἡμῖν οὕτω πάσχειν ἀναγκαῖον, περὶ δὲ τῶν μελλόντων οὔ;

     {ΠΡΩ.} Περὶ ἁπάντων μὲν οὖν τῶν χρόνων ὡσαύτως.

39d     {ΣΩ.} Οὐκοῦν αἵ γε διὰ τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἡδοναὶ καὶ λῦπαι

ἐλέχθησαν ἐν τοῖς πρόσθεν ὡς πρὸ τῶν διὰ τοῦ σώματος

ἡδονῶν καὶ λυπῶν προγίγνοιντ’ ἄν, ὥσθ’ ἡμῖν συμβαίνει τὸ

προχαίρειν τε καὶ προλυπεῖσθαι περὶ τὸν μέλλοντα χρόνον

(5)εἶναι γιγνόμενον;

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα.

     {ΣΩ.} Πότερον οὖν τὰ γράμματά τε καὶ ζωγραφήματα, ἃ

σμικρῷ πρότερον ἐτίθεμεν ἐν ἡμῖν γίγνεσθαι, περὶ μὲν τὸν

39eγεγονότα καὶ τὸν παρόντα χρόνον ἐστίν, περὶ δὲ τὸν μέλλοντα

οὐκ ἔστιν;

     {ΠΡΩ.} Σφόδρα γε.

     {ΣΩ.} Ἆρα σφόδρα λέγεις, ὅτι πάντ’ ἐστὶ ταῦτα ἐλπίδες

(5)εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον οὖσαι, ἡμεῖς δ’ αὖ διὰ παντὸς τοῦ

βίου ἀεὶ γέμομεν ἐλπίδων;

     {ΠΡΩ.} Παντάπασι μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Ἄγε δή, πρὸς τοῖς νῦν εἰρημένοις καὶ τόδε ἀπόκριναι.

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

(10)     {ΣΩ.} Δίκαιος ἀνὴρ καὶ εὐσεβὴς καὶ ἀγαθὸς πάντως ἆρ’

οὐ θεοφιλής ἐστιν;

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Τί δέ; ἄδικός τε καὶ παντάπασι κακὸς ἆρ’ οὐ

40aτοὐναντίον ἐκείνῳ;

     {ΠΡΩ.} Πῶς δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Πολλῶν μὴν ἐλπίδων, ὡς ἐλέγομεν ἄρτι, πᾶς

ἄνθρωπος γέμει;

(5)     {ΠΡΩ.} Τί δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Λόγοι μήν εἰσιν ἐν ἑκάστοις ἡμῶν, ἃς ἐλπίδας

ὀνομάζομεν;

     {ΠΡΩ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Καὶ δὴ καὶ τὰ φαντάσματα ἐζωγραφημένα· καί

(10)τις ὁρᾷ πολλάκις ἑαυτῷ χρυσὸν γιγνόμενον ἄφθονον καὶ ἐπ’

αὐτῷ πολλὰς ἡδονάς· καὶ δὴ καὶ ἐνεζωγραφημένον αὐτὸν

ἐφ’ αὑτῷ χαίροντα σφόδρα καθορᾷ.

40b     {ΠΡΩ.} Τί δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Τούτων οὖν πότερα φῶμεν τοῖς μὲν ἀγαθοῖς ὡς τὸ

πολὺ τὰ γεγραμμένα παρατίθεσθαι ἀληθῆ διὰ τὸ θεοφιλεῖς

εἶναι, τοῖς δὲ κακοῖς ὡς αὖ [τὸ] πολὺ τοὐναντίον, ἢ μὴ φῶμεν;

(5)     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα φατέον.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τοῖς κακοῖς ἡδοναί γε οὐδὲν ἧττον

πάρεισιν ἐζωγραφημέναι, ψευδεῖς δὲ αὗταί που.

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

40c     {ΣΩ.} Ψευδέσιν ἄρα ἡδοναῖς τὰ πολλὰ οἱ πονηροὶ χαίρουσιν,

οἱ δ’ ἀγαθοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀληθέσιν.

     {ΠΡΩ.} Ἀναγκαιότατα λέγεις.

     {ΣΩ.} Εἰσὶν δὴ κατὰ τοὺς νῦν λόγους ψευδεῖς ἐν ταῖς τῶν

(5)ἀνθρώπων ψυχαῖς ἡδοναί, μεμιμημέναι μέντοι τὰς ἀληθεῖς

ἐπὶ τὰ γελοιότερα, καὶ λῦπαι δὲ ὡσαύτως.

     {ΠΡΩ.} Εἰσίν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἦν δοξάζειν μὲν ὄντως ἀεὶ τῷ τὸ παράπαν

δοξάζοντι, μὴ ἐπ’ οὖσι δὲ μηδ’ ἐπὶ γεγονόσι μηδὲ ἐπ’

(10)ἐσομένοις ἐνίοτε.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ γε.

40d     {ΣΩ.} Καὶ ταῦτά γε ἦν οἶμαι τὰ ἀπεργαζόμενα δόξαν

ψευδῆ τότε καὶ τὸ ψευδῶς δοξάζειν. ἦ γάρ;

     {ΠΡΩ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Τί οὖν; οὐκ ἀνταποδοτέον ταῖς λύπαις τε καὶ

(5)ἡδοναῖς τὴν τούτων ἀντίστροφον ἕξιν ἐν ἐκείνοις;

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

     {ΣΩ.} Ὡς ἦν μὲν χαίρειν ὄντως ἀεὶ τῷ τὸ παράπαν ὁπως-

οῦν καὶ εἰκῇ χαίροντι, μὴ μέντοι ἐπὶ τοῖς οὖσι μηδ’ ἐπὶ

τοῖς γεγονόσιν ἐνίοτε, πολλάκις δὲ καὶ ἴσως πλειστάκις ἐπὶ

(10)τοῖς μηδὲ μέλλουσί ποτε γενήσεσθαι.

40e     {ΠΡΩ.} Καὶ ταῦθ’ οὕτως ἀναγκαῖον, ὦ Σώκρατες, ἔχειν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὁ αὐτὸς λόγος ἂν εἴη περὶ φόβων τε καὶ

θυμῶν καὶ πάντων τῶν τοιούτων, ὡς ἔστι καὶ ψευδῆ πάντα

τὰ τοιαῦτα ἐνίοτε;

(5)     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Τί δέ; πονηρὰς δόξας καὶ χρηστὰς ἄλλως ἢ

ψευδεῖς γιγνομένας ἔχομεν εἰπεῖν;

     {ΠΡΩ.} Οὐκ ἄλλως.

     {ΣΩ.} Οὐδ’ ἡδονάς γ’ οἶμαι κατανοοῦμεν ὡς ἄλλον τινὰ

(10)τρόπον εἰσὶν πονηραὶ πλὴν τῷ ψευδεῖς εἶναι.

41a     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν τοὐναντίον, ὦ Σώκρατες, εἴρηκας.

σχεδὸν γὰρ τῷ ψεύδει μὲν οὐ πάνυ πονηρὰς ἄν τις λύπας

τε καὶ ἡδονὰς θείη, μεγάλῃ δὲ ἄλλῃ καὶ πολλῇ συμπιπτούσας

πονηρίᾳ.

(5)     {ΣΩ.} Τὰς μὲν τοίνυν πονηρὰς ἡδονὰς καὶ διὰ πονηρίαν

οὔσας τοιαύτας ὀλίγον ὕστερον ἐροῦμεν, ἂν ἔτι δοκῇ νῷν·

τὰς δὲ ψευδεῖς κατ’ ἄλλον τρόπον ἐν ἡμῖν πολλὰς καὶ πολ-

41bλάκις ἐνούσας τε καὶ ἐγγιγνομένας λεκτέον. τούτῳ γὰρ

ἴσως χρησόμεθα πρὸς τὰς κρίσεις.

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔκ; εἴπερ γε εἰσίν.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’, ὦ Πρώταρχε, εἰσὶν κατά γε τὴν ἐμήν.

(5)τοῦτο δὲ τὸ δόγμα ἕως ἂν κέηται παρ’ ἡμῖν, ἀδύνατον

ἀνέλεγκτον δήπου γίγνεσθαι.

     {ΠΡΩ.} Καλῶς.

     {ΣΩ.} Περιιστώμεθα δὴ καθάπερ ἀθληταὶ πρὸς τοῦτον αὖ

τὸν λόγον.

(10)     {ΠΡΩ.} Ἴωμεν.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν εἴπομεν, εἴπερ μεμνήμεθα, ὀλίγον ἐν

41cτοῖς πρόσθεν, ὡς ὅταν αἱ λεγόμεναι ἐπιθυμίαι ἐν ἡμῖν ὦσι,

δίχα ἄρα τότε τὸ σῶμα καὶ χωρὶς τῆς ψυχῆς τοῖς παθήμασι

διείληπται.

     {ΠΡΩ.} Μεμνήμεθα καὶ προερρήθη ταῦτα.

(5)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὸ μὲν ἐπιθυμοῦν ἦν ἡ ψυχὴ τῶν τοῦ

σώματος ἐναντίων ἕξεων, τὸ δὲ τὴν ἀλγηδόνα ἤ τινα διὰ

πάθος ἡδονὴν τὸ σῶμα ἦν τὸ παρεχόμενον;

     {ΠΡΩ.} Ἦν γὰρ οὖν.

     {ΣΩ.} Συλλογίζου δὴ τὸ γιγνόμενον ἐν τούτοις.

(10)     {ΠΡΩ.} Λέγε.

41d     {ΣΩ.} Γίγνεται τοίνυν, ὁπόταν ᾖ ταῦτα, ἅμα παρακεῖσθαι

λύπας τε καὶ ἡδονάς, καὶ τούτων αἰσθήσεις ἅμα παρ’

ἀλλήλας ἐναντίων οὐσῶν γίγνεσθαι, ὃ καὶ νυνδὴ ἐφάνη.

     {ΠΡΩ.} Φαίνεται γοῦν.

(5)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τόδε εἴρηται καὶ συνωμολογημένον ἡμῖν

ἔμπροσθε κεῖται;

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Ὡς τὸ μᾶλλόν τε καὶ ἧττον ἄμφω τούτω δέχεσθον,

λύπη τε καὶ ἡδονή, καὶ ὅτι τῶν ἀπείρων εἴτην.

(10)     {ΠΡΩ.} Εἴρηται. τί μήν;

     {ΣΩ.} Τίς οὖν μηχανὴ ταῦτ’ ὀρθῶς κρίνεσθαι;

41e     {ΠΡΩ.} Πῇ δὴ καὶ πῶς;

     {ΣΩ.} Εἰ τὸ βούλημα ἡμῖν τῆς κρίσεως τούτων ἐν τοιού-

τοις τισὶ διαγνῶναι βούλεται ἑκάστοτε τίς τούτων πρὸς

ἀλλήλας μείζων καὶ τίς ἐλάττων καὶ τίς μᾶλλον καὶ τίς

(5)σφοδροτέρα, λύπη τε πρὸς ἡδονὴν καὶ λύπη πρὸς λύπην καὶ

ἡδονὴ πρὸς ἡδονήν.

     {ΠΡΩ.} Ἀλλ’ ἔστι ταῦτά τε τοιαῦτα καὶ ἡ βούλησις τῆς

κρίσεως αὕτη.

     {ΣΩ.} Τί οὖν; ἐν μὲν ὄψει τὸ πόρρωθεν καὶ ἐγγύθεν ὁρᾶν

42aτὰ μεγέθη τὴν ἀλήθειαν ἀφανίζει καὶ ψευδῆ ποιεῖ δοξάζειν,

ἐν λύπαις δ’ ἄρα καὶ ἡδοναῖς οὐκ ἔστι ταὐτὸν τοῦτο

γιγνόμενον;

     {ΠΡΩ.} Πολὺ μὲν οὖν μᾶλλον, ὦ Σώκρατες.

(5)     {ΣΩ.} Ἐναντίον δὴ τὸ νῦν τῷ σμικρὸν ἔμπροσθε γέγονεν.

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον λέγεις;

     {ΣΩ.} Τότε μὲν αἱ δόξαι ψευδεῖς τε καὶ ἀληθεῖς αὗται

γιγνόμεναι τὰς λύπας τε καὶ ἡδονὰς ἅμα τοῦ παρ’ αὑταῖς

παθήματος ἀνεπίμπλασαν.

42b     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα.

     {ΣΩ.} Νῦν δέ γε αὐταὶ διὰ τὸ πόρρωθέν τε καὶ ἐγγύθεν

ἑκάστοτε μεταβαλλόμεναι θεωρεῖσθαι, καὶ ἅμα τιθέμεναι

παρ’ ἀλλήλας, αἱ μὲν ἡδοναὶ παρὰ τὸ λυπηρὸν μείζους φαί-

(5)νονται καὶ σφοδρότεραι, λῦπαι δ’ αὖ διὰ τὸ παρ’ ἡδονὰς

τοὐναντίον ἐκείναις.

     {ΠΡΩ.} Ἀνάγκη γίγνεσθαι τὰ τοιαῦτα διὰ ταῦτα.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὅσῳ μείζους τῶν οὐσῶν ἑκάτεραι καὶ ἐλάτ-

τους φαίνονται, τοῦτο ἀποτεμόμενος ἑκατέρων τὸ φαινόμενον

42cἀλλ’ οὐκ ὄν, οὔτε αὐτὸ ὀρθῶς φαινόμενον ἐρεῖς, οὐδ’ αὖ

ποτε τὸ ἐπὶ τούτῳ μέρος τῆς ἡδονῆς καὶ λύπης γιγνόμενον

ὀρθόν τε καὶ ἀληθὲς τολμήσεις λέγειν.

     {ΠΡΩ.} Οὐ γὰρ οὖν.

(5)     {ΣΩ.} Τούτων τοίνυν ἑξῆς ὀψόμεθα ἐὰν τῇδε ἀπαντῶμεν

ἡδονὰς καὶ λύπας ψευδεῖς ἔτι μᾶλλον ἢ ταύτας φαινομένας

τε καὶ οὔσας ἐν τοῖς ζῴοις.

     {ΠΡΩ.} Ποίας δὴ καὶ πῶς λέγεις;

     {ΣΩ.} Εἴρηταί που πολλάκις ὅτι τῆς φύσεως ἑκάστων

(10)διαφθειρομένης μὲν συγκρίσεσι καὶ διακρίσεσι καὶ πλη-

42dρώσεσι καὶ κενώσεσι καί τισιν αὔξαις καὶ φθίσεσι λῦπαί τε

καὶ ἀλγηδόνες καὶ ὀδύναι καὶ πάνθ’ ὁπόσα τοιαῦτ’ ὀνόματα

ἔχει συμβαίνει γιγνόμενα.

     {ΠΡΩ.} Ναί, ταῦτα εἴρηται πολλάκις.

(5)     {ΣΩ.} Εἰς δέ γε τὴν αὑτῶν φύσιν ὅταν καθιστῆται,

ταύτην αὖ τὴν κατάστασιν ἡδονὴν ἀπεδεξάμεθα παρ’ ἡμῶν

αὐτῶν.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθῶς.

     {ΣΩ.} Τί δ’ ὅταν περὶ τὸ σῶμα μηδὲν τούτων γιγνόμενον

(10)ἡμῶν ᾖ;

     {ΠΡΩ.} Πότε δὲ τοῦτ’ ἂν γένοιτο, ὦ Σώκρατες;

42e     {ΣΩ.} Οὐδὲν πρὸς λόγον ἐστίν, ὦ Πρώταρχε, ὃ σὺ νῦν

ἤρου τὸ ἐρώτημα.

     {ΠΡΩ.} Τί δή;

     {ΣΩ.} Διότι τὴν ἐμὴν ἐρώτησιν οὐ κωλύεις με διερέσθαι

(5)σε πάλιν.

     {ΠΡΩ.} Ποίαν;

     {ΣΩ.} Εἰ δ’ οὖν μὴ γίγνοιτο, ὦ Πρώταρχε, φήσω, τὸ

τοιοῦτον, τί ποτε ἀναγκαῖον ἐξ αὐτοῦ συμβαίνειν ἡμῖν;

     {ΠΡΩ.} Μὴ κινουμένου τοῦ σώματος ἐφ’ ἑκάτερα φῄς;

(10)     {ΣΩ.} Οὕτως.

     {ΠΡΩ.} Δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες, ὡς οὔτε ἡδονὴ

γίγνοιτ’ ἂν ἐν τῷ τοιούτῳ ποτὲ οὔτ’ ἄν τις λύπη.

43a     {ΣΩ.} Κάλλιστ’ εἶπες. ἀλλὰ γὰρ οἶμαι τόδε λέγεις, ὡς

ἀεί τι τούτων ἀναγκαῖον ἡμῖν συμβαίνειν, ὡς οἱ σοφοί

φασιν· ἀεὶ γὰρ ἅπαντα ἄνω τε καὶ κάτω ῥεῖ.

     {ΠΡΩ.} Λέγουσι γὰρ οὖν, καὶ δοκοῦσί γε οὐ φαύλως

(5)λέγειν.

     {ΣΩ.} Πῶς γὰρ ἄν, μὴ φαῦλοί γε ὄντες; ἀλλὰ γὰρ ὑπεκ-

στῆναι τὸν λόγον ἐπιφερόμενον τοῦτον βούλομαι. τῇδ’ οὖν

διανοοῦμαι φεύγειν, καὶ σύ μοι σύμφευγε.

     {ΠΡΩ.} Λέγε ὅπῃ.

(10)     {ΣΩ.} Ταῦτα μὲν τοίνυν οὕτως ἔστω, φῶμεν πρὸς τούτους·

43bσὺ δ’ ἀπόκριναι πότερον ἀεὶ πάντα, ὁπόσα πάσχει τι τῶν

ἐμψύχων, ταῦτ’ αἰσθάνεται τὸ πάσχον, καὶ οὔτ’ αὐξανόμενοι

λανθάνομεν ἡμᾶς αὐτοὺς οὔτε τι τῶν τοιούτων οὐδὲν

πάσχοντες, ἢ πᾶν τοὐναντίον.

(5)     {ΠΡΩ.} Ἅπαν δήπου τοὐναντίον· ὀλίγου γὰρ τά γε

τοιαῦτα λέληθε πάνθ’ ἡμᾶς.

     {ΣΩ.} Οὐ τοίνυν καλῶς ἡμῖν εἴρηται τὸ νυνδὴ ῥηθέν, ὡς

αἱ μεταβολαὶ κάτω τε καὶ ἄνω γιγνόμεναι λύπας τε καὶ

ἡδονὰς ἀπεργάζονται.

(10)     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

43c     {ΣΩ.} Ὧδ’ ἔσται κάλλιον καὶ ἀνεπιληπτότερον τὸ λεγό-

μενον.

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

     {ΣΩ.} Ὡς αἱ μὲν μεγάλαι μεταβολαὶ λύπας τε καὶ ἡδονὰς

(5)ποιοῦσιν ἡμῖν, αἱ δ’ αὖ μέτριαί τε καὶ σμικραὶ τὸ παράπαν

οὐδέτερα τούτων.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότερον οὕτως ἢ ’κείνως, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἰ ταῦτα οὕτω, πάλιν ὁ νυνδὴ ῥηθεὶς βίος

ἂν ἥκοι.

(10)     {ΠΡΩ.} Ποῖος;

     {ΣΩ.} Ὃν ἄλυπόν τε καὶ ἄνευ χαρμονῶν ἔφαμεν εἶναι.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

     {ΣΩ.} Ἐκ δὴ τούτων τιθῶμεν τριττοὺς ἡμῖν βίους, ἕνα

43dμὲν ἡδύν, τὸν δ’ αὖ λυπηρόν, τὸν δ’ ἕνα μηδέτερα. ἢ πῶς

ἂν φαίης σὺ περὶ τούτων;

     {ΠΡΩ.} Οὐκ ἄλλως ἔγωγε ἢ ταύτῃ, τρεῖς εἶναι τοὺς βίους.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν οὐκ ἂν εἴη τὸ μὴ λυπεῖσθαί ποτε ταὐτὸν τῷ

(5)χαίρειν;

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ ἄν;

     {ΣΩ.} Ὁπόταν οὖν ἀκούσῃς ὡς ἥδιστον πάντων ἐστὶν

ἀλύπως διατελεῖν τὸν βίον ἅπαντα, τί τόθ’ ὑπολαμβάνεις

λέγειν τὸν τοιοῦτον;

(10)     {ΠΡΩ.} Ἡδὺ λέγειν φαίνεται ἔμοιγε οὗτος τὸ μὴ λυπεῖσθαι.

43e     {ΣΩ.} Τριῶν ὄντων οὖν ἡμῖν, ὧντινων βούλει, τίθει, καλ-

λίοσιν ἵνα ὀνόμασι χρώμεθα, τὸ μὲν χρυσόν, τὸ δ’ ἄργυρον,

τρίτον δὲ τὸ μηδέτερα τούτων.

     {ΠΡΩ.} Κεῖται.

(5)     {ΣΩ.} Τὸ δὴ μηδέτερα τούτων ἔσθ’ ἡμῖν ὅπως θάτερα

γένοιτο ἄν, χρυσὸς ἢ ἄργυρος;

     {ΠΡΩ.} Καὶ πῶς ἄν;

     {ΣΩ.} Οὐδ’ ἄρα ὁ μέσος βίος ἡδὺς ἢ λυπηρὸς λεγόμενος

ὀρθῶς ἄν ποτε οὔτ’ εἰ δοξάζοι τις, δοξάζοιτο, οὔτ’ εἰ λέγοι,

(10)λεχθείη, κατά γε τὸν ὀρθὸν λόγον.

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ ἄν;

44a     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μήν, ὦ ἑταῖρε, λεγόντων γε ταῦτα καὶ

δοξαζόντων αἰσθανόμεθα.

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα.

     {ΣΩ.} Πότερον οὖν καὶ χαίρειν οἴονται τότε ὅταν μὴ

(5)λυπῶνται;

     {ΠΡΩ.} Φασὶ γοῦν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν οἴονται τότε χαίρειν· οὐ γὰρ ἂν ἔλεγόν που.

     {ΠΡΩ.} Κινδυνεύει.

     {ΣΩ.} Ψευδῆ γε μὴν δοξάζουσι περὶ τοῦ χαίρειν, εἴπερ

(10)χωρὶς τοῦ μὴ λυπεῖσθαι καὶ τοῦ χαίρειν ἡ φύσις ἑκατέρου.

     {ΠΡΩ.} Καὶ μὴν χωρίς γε ἦν.

     {ΣΩ.} Πότερον οὖν αἱρώμεθα παρ’ ἡμῖν ταῦτ’ εἶναι, καθάπερ

44bἄρτι, τρία, ἢ δύο μόνα, λύπην μὲν κακὸν τοῖς ἀνθρώποις,

τὴν δ’ ἀπαλλαγὴν τῶν λυπῶν, αὐτὸ τοῦτο ἀγαθὸν ὄν, ἡδὺ

προσαγορεύεσθαι;

     {ΠΡΩ.} Πῶς δὴ νῦν τοῦτο, ὦ Σώκρατες, ἐρωτώμεθα ὑφ’

(5)ἡμῶν αὐτῶν; οὐ γὰρ μανθάνω.

     {ΣΩ.} Ὄντως γὰρ τοὺς πολεμίους Φιλήβου τοῦδε, ὦ Πρώ-

ταρχε, οὐ μανθάνεις;

     {ΠΡΩ.} Λέγεις δὲ αὐτοὺς τίνας;

     {ΣΩ.} Καὶ μάλα δεινοὺς λεγομένους τὰ περὶ φύσιν, οἳ τὸ

(10)παράπαν ἡδονὰς οὔ φασιν εἶναι.

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

44c     {ΣΩ.} Λυπῶν ταύτας εἶναι πάσας ἀποφυγάς, ἃς νῦν οἱ περὶ

Φίληβον ἡδονὰς ἐπονομάζουσιν.

     {ΠΡΩ.} Τούτοις οὖν ἡμᾶς πότερα πείθεσθαι συμβουλεύεις,

ἢ πῶς, ὦ Σώκρατες;

(5)     {ΣΩ.} Οὔκ, ἀλλ’ ὥσπερ μάντεσι προσχρῆσθαί τισι, μαν-

τευομένοις οὐ τέχνῃ ἀλλά τινι δυσχερείᾳ φύσεως οὐκ ἀγεννοῦς

λίαν μεμισηκότων τὴν τῆς ἡδονῆς δύναμιν καὶ νενομικότων

οὐδὲν ὑγιές, ὥστε καὶ αὐτὸ τοῦτο αὐτῆς τὸ ἐπαγωγὸν γοήτευμα,

44dοὐχ ἡδονήν, εἶναι. τούτοις μὲν οὖν ταῦτα ἂν προσχρήσαιο,

σκεψάμενος ἔτι καὶ τὰ ἄλλα αὐτῶν δυσχεράσματα· μετὰ δὲ

ταῦτα αἵ γέ μοι δοκοῦσιν ἡδοναὶ ἀληθεῖς εἶναι πεύσῃ, ἵνα

ἐξ ἀμφοῖν τοῖν λόγοιν σκεψάμενοι τὴν δύναμιν αὐτῆς παρα-

(5)θώμεθα πρὸς τὴν κρίσιν.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθῶς λέγεις.

     {ΣΩ.} Μεταδιώκωμεν δὴ τούτους, ὥσπερ συμμάχους, κατὰ

τὸ τῆς δυσχερείας αὐτῶν ἴχνος. οἶμαι γὰρ τοιόνδε τι λέγειν

αὐτούς, ἀρχομένους ποθὲν ἄνωθεν, ὡς εἰ βουληθεῖμεν ὁτουοῦν

44eεἴδους τὴν φύσιν ἰδεῖν, οἷον τὴν τοῦ σκληροῦ, πότερον εἰς τὰ

σκληρότατα ἀποβλέποντες οὕτως ἂν μᾶλλον συννοήσαιμεν

ἢ πρὸς τὰ πολλοστὰ σκληρότητι; δεῖ δή σε, ὦ Πρώταρχε,

καθάπερ ἐμοί, καὶ τούτοις τοῖς δυσχερέσιν ἀποκρίνεσθαι.

(5)     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν, καὶ λέγω γε αὐτοῖς ὅτι πρὸς τὰ

πρῶτα μεγέθει.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἰ καὶ τὸ τῆς ἡδονῆς γένος ἰδεῖν ἥντινά

ποτ’ ἔχει φύσιν βουληθεῖμεν, οὐκ εἰς τὰς πολλοστὰς ἡδονὰς

45aἀποβλεπτέον, ἀλλ’ εἰς τὰς ἀκροτάτας καὶ σφοδροτάτας

λεγομένας.

     {ΠΡΩ.} Πᾶς ἄν σοι ταύτῃ συγχωροίη τὰ νῦν.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν, αἱ πρόχειροί γε αἵπερ καὶ μέγισται τῶν

(5)ἡδονῶν, ὃ λέγομεν πολλάκις, αἱ περὶ τὸ σῶμά εἰσιν αὗται;

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΣΩ.} Πότερον οὖν καὶ μείζους εἰσὶ καὶ γίγνονται περὶ τοὺς

κάμνοντας ἐν ταῖς νόσοις ἢ περὶ ὑγιαίνοντας; εὐλαβηθῶμεν

δὲ μὴ προπετῶς ἀποκρινόμενοι πταίσωμέν πῃ. τάχα γὰρ

45bἴσως φαῖμεν ἂν περὶ ὑγιαίνοντας.

     {ΠΡΩ.} Εἰκός γε.

     {ΣΩ.} Τί δ’; οὐχ αὗται τῶν ἡδονῶν ὑπερβάλλουσιν, ὧν ἂν

καὶ ἐπιθυμίαι μέγισται προγίγνωνται;

(5)     {ΠΡΩ.} Τοῦτο μὲν ἀληθές.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ οὐχ οἱ πυρέττοντες καὶ ἐν τοιούτοις νοσήμασιν

ἐχόμενοι μᾶλλον διψῶσι καὶ ῥιγοῦσι καὶ πάντα ὁπόσα διὰ

τοῦ σώματος εἰώθασι πάσχειν, μᾶλλόν τ’ ἐνδείᾳ συγγίγνονται

καὶ ἀποπληρουμένων μείζους ἡδονὰς ἴσχουσιν; ἢ τοῦτο οὐ

(10)φήσομεν ἀληθὲς εἶναι;

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν νῦν ῥηθὲν φαίνεται.

45c     {ΣΩ.} Τί οὖν; ὀρθῶς ἂν φαινοίμεθα λέγοντες ὡς εἴ τις

τὰς μεγίστας ἡδονὰς ἰδεῖν βούλοιτο, οὐκ εἰς ὑγίειαν ἀλλ’ εἰς

νόσον ἰόντας δεῖ σκοπεῖν; ὅρα δὲ μή με ἡγῇ διανοούμενον

ἐρωτᾶν σε εἰ πλείω χαίρουσιν οἱ σφόδρα νοσοῦντες τῶν

(5)ὑγιαινόντων, ἀλλ’ οἴου μέγεθός με ζητεῖν ἡδονῆς, καὶ τὸ

σφόδρα περὶ τοῦ τοιούτου ποῦ ποτε γίγνεται ἑκάστοτε.

νοῆσαι γὰρ δεῖ φαμεν ἥντινα φύσιν ἔχει καὶ τίνα λέγουσιν

οἱ φάσκοντες μηδ’ εἶναι τὸ παράπαν αὐτήν.

45d     {ΠΡΩ.} Ἀλλὰ σχεδὸν ἕπομαι τῷ λόγῳ σου.

     {ΣΩ.} Τάχα, ὦ Πρώταρχε, οὐχ ἧττον δείξεις. ἀπόκριναι

γάρ· ἐν ὕβρει μείζους ἡδονάς_οὐ πλείους λέγω, τῷ σφόδρα

δὲ καὶ τῷ μᾶλλον ὑπερεχούσας_ὁρᾷς ἢ ἐν τῷ σώφρονι βίῳ;

(5)λέγε δὲ προσέχων τὸν νοῦν.

     {ΠΡΩ.} Ἀλλ’ ἔμαθον ὃ λέγεις, καὶ πολὺ τὸ διαφέρον

ὁρῶ. τοὺς μὲν γὰρ σώφρονάς που καὶ ὁ παροιμιαζόμενος

45eἐπίσχει λόγος ἑκάστοτε, ὁ τὸ "μηδὲν ἄγαν" παρακελευό-

μενος, ᾧ πείθονται· τὸ δὲ τῶν ἀφρόνων τε καὶ ὑβριστῶν

μέχρι μανίας ἡ σφοδρὰ ἡδονὴ κατέχουσα περιβοήτους

ἀπεργάζεται.

(5)     {ΣΩ.} Καλῶς· καὶ εἴ γε τοῦθ’ οὕτως ἔχει, δῆλον ὡς ἔν

τινι πονηρίᾳ ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ἀλλ’ οὐκ ἐν ἀρετῇ

μέγισται μὲν ἡδοναί, μέγισται δὲ καὶ λῦπαι γίγνονται.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τούτων τινὰς προελόμενον δεῖ σκοπεῖσθαι

(10)τίνα ποτὲ τρόπον ἐχούσας ἐλέγομεν αὐτὰς εἶναι μεγίστας.

46a     {ΠΡΩ.} Ἀνάγκη.

     {ΣΩ.} Σκόπει δὴ τὰς τῶν τοιῶνδε νοσημάτων ἡδονάς, τίνα

ποτὲ ἔχουσι τρόπον.

     {ΠΡΩ.} Ποίων;

(5)     {ΣΩ.} Τὰς τῶν ἀσχημόνων, ἃς οὓς εἴπομεν δυσχερεῖς

μισοῦσι παντελῶς.

     {ΠΡΩ.} Ποίας;

     {ΣΩ.} Οἷον τὰς τῆς ψώρας ἰάσεις τῷ τρίβειν καὶ ὅσα

τοιαῦτα, οὐκ ἄλλης δεόμενα φαρμάξεως· τοῦτο γὰρ δὴ τὸ

(10)πάθος ἡμῖν, ὦ πρὸς θεῶν, τί ποτε φῶμεν ἐγγίγνεσθαι;

πότερον ἡδονὴν ἢ λύπην;

     {ΠΡΩ.} Σύμμεικτον τοῦτό γ’ ἄρ’, ὦ Σώκρατες, ἔοικε

γίγνεσθαί τι κακόν.

46b     {ΣΩ.} Οὐ μὲν δὴ Φιλήβου γε ἕνεκα παρεθέμην τὸν λόγον·

ἀλλ’ ἄνευ τούτων, ὦ Πρώταρχε, τῶν ἡδονῶν καὶ τῶν ταύταις

ἑπομένων, ἂν μὴ κατοφθῶσι, σχεδὸν οὐκ ἄν ποτε δυναίμεθα

διακρίνασθαι τὸ νῦν ζητούμενον.

(5)     {ΠΡΩ.} Οὐκοῦν ἰτέον ἐπὶ τὰς τούτων συγγενεῖς.

     {ΣΩ.} Τὰς ἐν τῇ μείξει κοινωνούσας λέγεις;

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Εἰσὶ τοίνυν μείξεις αἱ μὲν κατὰ τὸ σῶμα ἐν αὐτοῖς

46cτοῖς σώμασιν, αἱ δ’ αὐτῆς τῆς ψυχῆς ἐν τῇ ψυχῇ· τὰς δ’ αὖ

τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἀνευρήσομεν λύπας ἡδοναῖς

μειχθείσας τοτὲ μὲν ἡδονὰς τὰ συναμφότερα, τοτὲ δὲ λύπας

ἐπικαλουμένας.

(5)     {ΠΡΩ.} Πῶς;

     {ΣΩ.} Ὁπόταν ἐν τῇ καταστάσει τις ἢ τῇ διαφθορᾷ τἀναντία

ἅμα πάθη πάσχῃ, ποτὲ ῥιγῶν θέρηται καὶ θερμαινόμενος

ἐνίοτε ψύχηται, ζητῶν οἶμαι τὸ μὲν ἔχειν, τοῦ δὲ ἀπαλλάτ-

τεσθαι, τὸ δὴ λεγόμενον πικρῷ γλυκὺ μεμειγμένον, μετὰ

46dδυσαπαλλακτίας παρόν, ἀγανάκτησιν καὶ ὕστερον σύντασιν

ἀγρίαν ποιεῖ.

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα ἀληθὲς τὸ νῦν λεγόμενον.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν αἱ τοιαῦται μείξεις αἱ μὲν ἐξ ἴσων εἰσὶ

(5)λυπῶν τε καὶ ἡδονῶν, αἱ δ’ ἐκ τῶν ἑτέρων πλειόνων;

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΣΩ.} Λέγε δὴ τὰς μέν, ὅταν πλείους λῦπαι τῶν ἡδονῶν

γίγνωνται_τὰς τῆς ψώρας λεγομένας νυνδὴ ταύτας εἶναι

καὶ τὰς τῶν γαργαλισμῶν_ὁπόταν [ἐν τοῖς] ἐντὸς τὸ ζέον

(10)ᾖ καὶ τὸ φλεγμαῖνον, τῇ τρίψει δὲ καὶ τῇ κνήσει μὴ ἐφικνῆταί

46eτις, τὸ δ’ ἐπιπολῆς μόνον διαχέῃ, τοτὲ φέροντες εἰς πῦρ αὐτὰ

καὶ εἰς τοὐναντίον πυρίαις μεταβάλλοντες ἐνίοτε ἀμηχάνους

ἡδονάς, τοτὲ δὲ τοὐναντίον τοῖς ἐντὸς πρὸς τὰ τῶν ἔξω, λύπας

ἡδοναῖς συγκερασθείσας, εἰς ὁπότερ’ ἂν ῥέψῃ, παρέσχοντο

(5)τῷ τὰ συγκεκριμένα βίᾳ διαχεῖν ἢ τὰ διακεκριμένα συγχεῖν

47a_[καὶ] ὁμοῦ λύπας ἡδοναῖς παρατιθέναι.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὁπόταν αὖ πλείων ἡδονὴ κατὰ [τὰ] τοιαῦτα

πάντα συμμειχθῇ, τὸ μὲν ὑπομεμειγμένον τῆς λύπης γαρ-

(5)γαλίζει τε καὶ ἠρέμα ἀγανακτεῖν ποιεῖ, τὸ δ’ αὖ τῆς ἡδονῆς

πολὺ πλέον ἐγκεχυμένον συντείνει τε καὶ ἐνίοτε πηδᾶν ποιεῖ,

καὶ παντοῖα μὲν χρώματα, παντοῖα δὲ σχήματα, παντοῖα δὲ

πνεύματα ἀπεργαζόμενον πᾶσαν ἔκπληξιν καὶ βοὰς μετὰ

ἀφροσύνης ἐνεργάζεται;

47b     {ΠΡΩ.} Μάλα γε.

     {ΣΩ.} Καὶ λέγειν τε, ὦ ἑταῖρε, αὐτόν τε περὶ ἑαυτοῦ ποιεῖ

καὶ ἄλλον ὡς ταύταις ταῖς ἡδοναῖς τερπόμενος οἷον ἀποθνῄ-

σκει· καὶ ταύτας γε δὴ παντάπασιν ἀεὶ μεταδιώκει τοσούτῳ

(5)μᾶλλον ὅσῳ ἂν ἀκολαστότερός τε καὶ ἀφρονέστερος ὢν

τυγχάνῃ, καὶ καλεῖ δὴ μεγίστας ταύτας, καὶ τὸν ἐν αὐταῖς

ὅτι μάλιστ’ ἀεὶ ζῶντα εὐδαιμονέστατον καταριθμεῖται.

     {ΠΡΩ.} Πάντα, ὦ Σώκρατες, τὰ συμβαίνοντα πρὸς τῶν

πολλῶν ἀνθρώπων εἰς δόξαν διεπέρανας.

47c     {ΣΩ.} Περί γε τῶν ἡδονῶν, ὦ Πρώταρχε, τῶν ἐν τοῖς

κοινοῖς παθήμασιν αὐτοῦ τοῦ σώματος τῶν ἐπιπολῆς τε καὶ

ἐντὸς κερασθέντων· περὶ δέ γ’ ὧν ψυχὴ σώματι τἀναντία

συμβάλλεται, λύπην τε ἅμα πρὸς ἡδονὴν καὶ ἡδονὴν πρὸς

(5)λύπην, ὥστ’ εἰς μίαν ἀμφότερα κρᾶσιν ἰέναι, ταῦτα ἔμπροσθε

μὲν διήλθομεν, ὡς, ὁπόταν [αὖ] κενῶται, πληρώσεως ἐπιθυμεῖ,

καὶ ἐλπίζων μὲν χαίρει, κενούμενος δὲ ἀλγεῖ, ταῦτα δὲ τότε

47dμὲν οὐκ ἐμαρτυράμεθα, νῦν δὲ λέγομεν ὡς ψυχῆς πρὸς σῶμα

διαφερομένης ἐν πᾶσι τούτοις πλήθει ἀμηχάνοις οὖσι μεῖξις

μία λύπης τε καὶ ἡδονῆς συμπίπτει γενομένη.

     {ΠΡΩ.} Κινδυνεύεις ὀρθότατα λέγειν.

(5)     {ΣΩ.} Ἔτι τοίνυν ἡμῖν τῶν μείξεων λύπης τε καὶ ἡδονῆς

λοιπὴ μία.

     {ΠΡΩ.} Ποία, φῄς;

     {ΣΩ.} Ἣν αὐτὴν τὴν ψυχὴν αὑτῇ πολλάκις λαμβάνειν

σύγκρασιν ἔφαμεν.

(10)     {ΠΡΩ.} Πῶς οὖν δὴ τοῦτ’ αὐτὸ λέγομεν;

47e     {ΣΩ.} Ὀργὴν καὶ φόβον καὶ πόθον καὶ θρῆνον καὶ ἔρωτα

καὶ ζῆλον καὶ φθόνον καὶ ὅσα τοιαῦτα, ἆρ’ οὐκ αὐτῆς τῆς

ψυχῆς τίθεσαι ταύτας λύπας τινάς;

     {ΠΡΩ.} Ἔγωγε.

(5)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν αὐτὰς ἡδονῶν μεστὰς εὑρήσομεν ἀμηχάνων;

ἢ δεόμεθα ὑπομιμνῄσκεσθαι [τὸ [ἐν] τοῖς θυμοῖς καὶ ταῖς

ὀργαῖς,] τὸ

                    ὅς τ’ ἐφέηκε πολύφρονά περ χαλεπῆναι

          ὅς τε πολὺ γλυκίων μέλιτος καταλειβομένοιο,

48aκαὶ τὰς ἐν τοῖς θρήνοις καὶ πόθοις ἡδονὰς ἐν λύπαις οὔσας

ἀναμεμειγμένας;

     {ΠΡΩ.} Οὔκ, ἀλλ’ οὕτω ταῦτά γε καὶ οὐκ ἄλλως ἂν

συμβαίνοι γιγνόμενα.

(5)     {ΣΩ.} Καὶ μὴν καὶ τάς γε τραγικὰς θεωρήσεις, ὅταν ἅμα

χαίροντες κλάωσι, μέμνησαι;

     {ΠΡΩ.} Τί δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Τὴν δ’ ἐν ταῖς κωμῳδίαις διάθεσιν ἡμῶν τῆς ψυχῆς,

ἆρ’ οἶσθ’ ὡς ἔστι κἀν τούτοις μεῖξις λύπης τε καὶ ἡδονῆς;

(10)     {ΠΡΩ.} Οὐ πάνυ κατανοῶ.

48b     {ΣΩ.} Παντάπασι γὰρ οὐ ῥᾴδιον, ὦ Πρώταρχε, ἐν τούτῳ

συννοεῖν τὸ τοιοῦτον ἑκάστοτε πάθος.

     {ΠΡΩ.} Οὔκουν ὥς γ’ ἔοικεν ἐμοί.

     {ΣΩ.} Λάβωμέν γε μὴν αὐτὸ τοσούτῳ μᾶλλον ὅσῳ σκοτει-

(5)νότερόν ἐστιν, ἵνα καὶ ἐν ἄλλοις ῥᾷον καταμαθεῖν τις οἷός τ’

ᾖ μεῖξιν λύπης τε καὶ ἡδονῆς.

     {ΠΡΩ.} Λέγοις ἄν.

     {ΣΩ.} Τό τοι νυνδὴ ῥηθὲν ὄνομα φθόνου πότερα λύπην

τινὰ ψυχῆς θήσεις, ἢ πῶς;

(10)     {ΠΡΩ.} Οὕτως.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν ὁ φθονῶν γε ἐπὶ κακοῖς τοῖς τῶν πέλας

ἡδόμενος ἀναφανήσεται.

48c     {ΠΡΩ.} Σφόδρα γε.

     {ΣΩ.} Κακὸν μὴν ἄγνοια καὶ ἣν δὴ λέγομεν ἀβελτέραν ἕξιν.

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Ἐκ δὴ τούτων ἰδὲ τὸ γελοῖον ἥντινα φύσιν ἔχει.

(5)     {ΠΡΩ.} Λέγε μόνον.

     {ΣΩ.} Ἔστιν δὴ πονηρία μέν τις τὸ κεφάλαιον, ἕξεώς

τινος ἐπίκλην λεγομένη· τῆς δ’ αὖ πάσης πονηρίας ἐστὶ

τοὐναντίον πάθος ἔχον ἢ τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν ἐν Δελφοῖς

γραμμάτων.

(10)     {ΠΡΩ.} Τὸ "γνῶθι σαυτὸν" λέγεις, ὦ Σώκρατες;

48d     {ΣΩ.} Ἔγωγε. τοὐναντίον μὴν ἐκείνῳ δῆλον ὅτι τὸ μηδαμῇ

γιγνώσκειν αὑτὸν λεγόμενον ὑπὸ τοῦ γράμματος ἂν εἴη.

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Ὦ Πρώταρχε, πειρῶ δὲ αὐτὸ τοῦτο τριχῇ τέμνειν.

(5)     {ΠΡΩ.} Πῇ φῄς; οὐ γὰρ μὴ δυνατὸς ὦ.

     {ΣΩ.} Λέγεις δὴ δεῖν ἐμὲ τοῦτο διελέσθαι τὰ νῦν;

     {ΠΡΩ.} Λέγω, καὶ δέομαί γε πρὸς τῷ λέγειν.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν οὐ τῶν ἀγνοούντων αὑτοὺς κατὰ τρία

ἀνάγκη τοῦτο τὸ πάθος πάσχειν ἕκαστον;

(10)     {ΠΡΩ.} Πῶς;

48e     {ΣΩ.} Πρῶτον μὲν κατὰ χρήματα, δοξάζειν εἶναι πλουσι-

ώτερον ἢ κατὰ τὴν αὑτῶν οὐσίαν.

     {ΠΡΩ.} Πολλοὶ γοῦν εἰσὶν τὸ τοιοῦτον πάθος ἔχοντες.

     {ΣΩ.} Πλείους δέ γε οἳ μείζους καὶ καλλίους αὑτοὺς δοξά-

(5)ζουσι, καὶ πάντα ὅσα κατὰ τὸ σῶμα εἶναι διαφερόντως τῆς

οὔσης αὐτοῖς ἀληθείας.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Πολὺ δὲ πλεῖστοί γε οἶμαι περὶ τὸ τρίτον εἶδος τὸ

τῶν ἐν ταῖς ψυχαῖς διημαρτήκασιν, ἀρετῇ δοξάζοντες

(10)βελτίους ἑαυτούς, οὐκ ὄντες.

     {ΠΡΩ.} Σφόδρα μὲν οὖν.

49a     {ΣΩ.} Τῶν ἀρετῶν δ’ ἆρ’ οὐ σοφίας πέρι τὸ πλῆθος πάντως

ἀντεχόμενον μεστὸν ἐρίδων καὶ δοξοσοφίας ἐστὶ ψευδοῦς;

     {ΠΡΩ.} Πῶς δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Κακὸν μὲν δὴ πᾶν ἄν τις τὸ τοιοῦτον εἰπὼν ὀρθῶς

(5)ἂν εἴποι πάθος.

     {ΠΡΩ.} Σφόδρα γε.

     {ΣΩ.} Τοῦτο τοίνυν ἔτι διαιρετέον, ὦ Πρώταρχε, δίχα, εἰ

μέλλομεν τὸν παιδικὸν ἰδόντες φθόνον ἄτοπον ἡδονῆς καὶ

λύπης ὄψεσθαι μεῖξιν. πῶς οὖν τέμνομεν δίχα, λέγεις;

49bπάντες ὁπόσοι ταύτην τὴν ψευδῆ δόξαν περὶ ἑαυτῶν ἀ-

νοήτως δοξάζουσι, καθάπερ ἁπάντων ἀνθρώπων, καὶ τούτων

ἀναγκαιότατον ἕπεσθαι τοῖς μὲν ῥώμην αὐτῶν καὶ δύναμιν,

τοῖς δὲ οἶμαι τοὐναντίον.

(5)     {ΠΡΩ.} Ἀνάγκη.

     {ΣΩ.} Ταύτῃ τοίνυν δίελε, καὶ ὅσοι μὲν αὐτῶν εἰσι μετ’

ἀσθενείας τοιοῦτοι καὶ ἀδύνατοι καταγελώμενοι τιμωρεῖσθαι,

γελοίους τούτους φάσκων εἶναι τἀληθῆ φθέγξῃ· τοὺς δὲ

δυνατοὺς τιμωρεῖσθαι καὶ ἰσχυροὺς φοβεροὺς καὶ ἐχθροὺς

49cπροσαγορεύων ὀρθότατον τούτων σαυτῷ λόγον ἀποδώσεις.

ἄγνοια γὰρ ἡ μὲν τῶν ἰσχυρῶν ἐχθρά τε καὶ αἰσχρά_

βλαβερὰ γὰρ καὶ τοῖς πέλας αὐτή τε καὶ ὅσαι εἰκόνες

αὐτῆς εἰσιν_ἡ δ’ ἀσθενὴς ἡμῖν τὴν τῶν γελοίων εἴληχε

(5)τάξιν τε καὶ φύσιν.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα λέγεις. ἀλλὰ γὰρ ἡ τῶν ἡδονῶν καὶ

λυπῶν μεῖξις ἐν τούτοις οὔπω μοι καταφανής.

     {ΣΩ.} Τὴν τοίνυν τοῦ φθόνου λαβὲ δύναμιν πρῶτον.

     {ΠΡΩ.} Λέγε μόνον.

49d     {ΣΩ.} Λύπη τις ἄδικός ἐστί που καὶ ἡδονή;

     {ΠΡΩ.} Τοῦτο μὲν ἀνάγκη.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἐπὶ μὲν τοῖς τῶν ἐχθρῶν κακοῖς οὔτ’ ἄδικον

οὔτε φθονερόν ἐστι τὸ χαίρειν;

(5)     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Τὰ δέ γε τῶν φίλων ὁρῶντας ἔστιν ὅτε κακὰ μὴ

λυπεῖσθαι, χαίρειν δέ, ἆρα οὐκ ἄδικόν ἐστιν;

     {ΠΡΩ.} Πῶς δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὴν ἄγνοιαν εἴπομεν ὅτι κακὸν πᾶσιν;

(10)     {ΠΡΩ.} Ὀρθῶς.

     {ΣΩ.} Τὴν οὖν τῶν φίλων δοξοσοφίαν καὶ δοξοκαλίαν καὶ

49eὅσα νυνδὴ διήλθομεν, ἐν τρισὶν λέγοντες εἴδεσιν γίγνεσθαι,

γελοῖα μὲν ὁπόσα ἀσθενῆ, μισητὰ δ’ ὁπόσα ἐρρωμένα, [φῶ-

μεν] ἢ μὴ φῶμεν ὅπερ εἶπον ἄρτι, τὴν τῶν φίλων ἕξιν

ταύτην ὅταν ἔχῃ τις τὴν ἀβλαβῆ τοῖς ἄλλοις, γελοίαν εἶναι;

(5)     {ΠΡΩ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Κακὸν δ’ οὐχ ὁμολογοῦμεν αὐτὴν ἄγνοιάν γε οὖσαν

εἶναι;

     {ΠΡΩ.} Σφόδρα γε.

     {ΣΩ.} Χαίρομεν δὲ ἢ λυπούμεθα, ὅταν ἐπ’ αὐτῇ γελῶμεν;

50a     {ΠΡΩ.} Δῆλον ὅτι χαίρομεν.

     {ΣΩ.} Ἡδονὴν δὲ ἐπὶ τοῖς τῶν φίλων κακοῖς, οὐ φθόνον

ἔφαμεν εἶναι τὸν τοῦτ’ ἀπεργαζόμενον;

     {ΠΡΩ.} Ἀνάγκη.

(5)     {ΣΩ.} Γελῶντας ἄρα ἡμᾶς ἐπὶ τοῖς τῶν φίλων γελοίοις

φησὶν ὁ λόγος, κεραννύντας ἡδονὴν αὖ φθόνῳ, λύπῃ τὴν

ἡδονὴν συγκεραννύναι· τὸν γὰρ φθόνον ὡμολογῆσθαι λύπην

ψυχῆς ἡμῖν πάλαι, τὸ δὲ γελᾶν ἡδονήν, ἅμα γίγνεσθαι δὲ

τούτω ἐν τούτοις τοῖς χρόνοις.

(10)     {ΠΡΩ.} Ἀληθῆ.

50b     {ΣΩ.} Μηνύει δὴ νῦν ὁ λόγος ἡμῖν ἐν θρήνοις τε καὶ ἐν

τραγῳδίαις [καὶ κωμῳδίαις], μὴ τοῖς δράμασι μόνον ἀλλὰ

καὶ τῇ τοῦ βίου συμπάσῃ τραγῳδίᾳ καὶ κωμῳδίᾳ, λύπας

ἡδοναῖς ἅμα κεράννυσθαι, καὶ ἐν ἄλλοις δὴ μυρίοις.

(5)     {ΠΡΩ.} Ἀδύνατον μὴ ὁμολογεῖν ταῦτα, ὦ Σώκρατες, εἰ

καί τις φιλονικοῖ πάνυ πρὸς τἀναντία.

     {ΣΩ.} Ὀργὴν μὴν καὶ πόθον καὶ θρῆνον καὶ φόβον καὶ

50cἔρωτα καὶ ζῆλον καὶ φθόνον προυθέμεθα καὶ ὁπόσα τοιαῦτα,

ἐν οἷς ἔφαμεν εὑρήσειν μειγνύμενα τὰ νῦν πολλάκις

λεγόμενα. ἦ γάρ;

     {ΠΡΩ.} Ναί.

(5)     {ΣΩ.} Μανθάνομεν οὖν ὅτι θρήνου πέρι καὶ φθόνου καὶ

ὀργῆς πάντα ἐστὶ τὰ νυνδὴ διαπερανθέντα;

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὐ μανθάνομεν;

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν πολλὰ ἔτι τὰ λοιπά;

     {ΠΡΩ.} Καὶ πάνυ γε.

(10)     {ΣΩ.} Διὰ δὴ τί μάλισθ’ ὑπολαμβάνεις με δεῖξαί σοι τὴν

ἐν τῇ κωμῳδίᾳ μεῖξιν; ἆρ’ οὐ πίστεως χάριν, ὅτι τήν γε ἐν

50dτοῖς φόβοις καὶ ἔρωσι καὶ τοῖς ἄλλοις ῥᾴδιον κρᾶσιν ἐπι-

δεῖξαι· λαβόντα δὲ τοῦτο παρὰ σαυτῷ ἀφεῖναί με μηκέτι

ἐπ’ ἐκεῖνα ἰόντα δεῖν μηκύνειν τοὺς λόγους, ἀλλ’ ἁπλῶς

λαβεῖν τοῦτο, ὅτι καὶ σῶμα ἄνευ ψυχῆς καὶ ψυχὴ ἄνευ

(5)σώματος καὶ κοινῇ μετ’ ἀλλήλων ἐν τοῖς παθήμασι μεστά

ἐστι συγκεκραμένης ἡδονῆς λύπαις; νῦν οὖν λέγε πότερα

ἀφίης με ἢ μέσας ποιήσεις νύκτας; εἰπὼν δὲ σμικρὰ οἶμαί

σου τεύξεσθαι μεθεῖναί με· τούτων γὰρ ἁπάντων αὔριον

50eἐθελήσω σοι λόγον δοῦναι, τὰ νῦν δὲ ἐπὶ τὰ λοιπὰ βούλομαι

στέλλεσθαι πρὸς τὴν κρίσιν ἣν Φίληβος ἐπιτάττει.

     {ΠΡΩ.} Καλῶς εἶπες, ὦ Σώκρατες· ἀλλ’ ὅσα λοιπὰ ἡμῖν

διέξελθε ὅπῃ σοι φίλον.

(5)     {ΣΩ.} Κατὰ φύσιν τοίνυν μετὰ τὰς μειχθείσας ἡδονὰς ὑπὸ

δή τινος ἀνάγκης ἐπὶ τὰς ἀμείκτους πορευοίμεθ’ ἂν ἐν τῷ

μέρει.

51a     {ΠΡΩ.} Κάλλιστ’ εἶπες.

     {ΣΩ.} Ἐγὼ δὴ πειράσομαι μεταβαλὼν σημαίνειν ἡμῖν

αὐτάς. τοῖς γὰρ φάσκουσι λυπῶν εἶναι παῦλαν πάσας τὰς

ἡδονὰς οὐ πάνυ πως πείθομαι, ἀλλ’ ὅπερ εἶπον, μάρτυσι

(5)καταχρῶμαι πρὸς τὸ τινὰς ἡδονὰς εἶναι δοκούσας, οὔσας δ’

οὐδαμῶς, καὶ μεγάλας ἑτέρας τινὰς ἅμα καὶ πολλὰς φαντα-

σθείσας, εἶναι δ’ αὐτὰς συμπεφυρμένας ὁμοῦ λύπαις τε καὶ

ἀναπαύσεσιν ὀδυνῶν τῶν μεγίστων περί τε σώματος καὶ

ψυχῆς ἀπορίας.

51b     {ΠΡΩ.} Ἀληθεῖς δ’ αὖ τίνας, ὦ Σώκρατες, ὑπολαμβάνων

ὀρθῶς τις διανοοῖτ’ ἄν;

     {ΣΩ.} Τὰς περί τε τὰ καλὰ λεγόμενα χρώματα καὶ περὶ

τὰ σχήματα καὶ τῶν ὀσμῶν τὰς πλείστας καὶ τὰς τῶν

(5)φθόγγων καὶ ὅσα τὰς ἐνδείας ἀναισθήτους ἔχοντα καὶ

ἀλύπους τὰς πληρώσεις αἰσθητὰς καὶ ἡδείας [καθαρὰς

λυπῶν] παραδίδωσιν.

     {ΠΡΩ.} Πῶς δὴ ταῦτα, ὦ Σώκρατες, αὖ λέγομεν οὕτω;

     {ΣΩ.} Πάνυ μὲν οὖν οὐκ εὐθὺς δῆλά ἐστιν ἃ λέγω, πει-

51cρατέον μὴν δηλοῦν. σχημάτων τε γὰρ κάλλος οὐχ ὅπερ

ἂν ὑπολάβοιεν οἱ πολλοὶ πειρῶμαι νῦν λέγειν, ἢ ζῴων ἤ

τινων ζωγραφημάτων, ἀλλ’ εὐθύ τι λέγω, φησὶν ὁ λόγος,

καὶ περιφερὲς καὶ ἀπὸ τούτων δὴ τά τε τοῖς τόρνοις γιγνό-

(5)μενα ἐπίπεδά τε καὶ στερεὰ καὶ τὰ τοῖς κανόσι καὶ γωνίαις,

εἴ μου μανθάνεις. ταῦτα γὰρ οὐκ εἶναι πρός τι καλὰ λέγω,

καθάπερ ἄλλα, ἀλλ’ ἀεὶ καλὰ καθ’ αὑτὰ πεφυκέναι καί τινας

51dἡδονὰς οἰκείας ἔχειν, οὐδὲν ταῖς τῶν κνήσεων προσφερεῖς·

καὶ χρώματα δὴ τοῦτον τὸν τύπον ἔχοντα [καλὰ καὶ ἡδονάς]

ἀλλ’ ἆρα μανθάνομεν, ἢ πῶς;

     {ΠΡΩ.} Πειρῶμαι μέν, ὦ Σώκρατες· πειράθητι δὲ καὶ σὺ

(5)σαφέστερον ἔτι λέγειν.

     {ΣΩ.} Λέγω δὴ ἠχὰς τῶν φθόγγων τὰς λείας καὶ λαμ-

πράς, τὰς ἕν τι καθαρὸν ἱείσας μέλος, οὐ πρὸς ἕτερον καλὰς

ἀλλ’ αὐτὰς καθ’ αὑτὰς εἶναι, καὶ τούτων συμφύτους ἡδονὰς

ἑπομένας.

(10)     {ΠΡΩ.} Ἔστι γὰρ οὖν καὶ τοῦτο.

51e     {ΣΩ.} Τὸ δὲ περὶ τὰς ὀσμὰς ἧττον μὲν τούτων θεῖον γένος

ἡδονῶν· τὸ δὲ μὴ συμμεμεῖχθαι ἐν αὐταῖς ἀναγκαίους λύπας,

καὶ ὅπῃ τοῦτο καὶ ἐν ὅτῳ τυγχάνει γεγονὸς ἡμῖν, τοῦτ’

ἐκείνοις τίθημι ἀντίστροφον ἅπαν. ἀλλ’, εἰ κατανοεῖς,

(5)ταῦτα εἴδη δύο [ὧν] λέγομεν ἡδονῶν.

     {ΠΡΩ.} Κατανοῶ.

     {ΣΩ.} Ἔτι δὴ τοίνυν τούτοις προσθῶμεν τὰς περὶ τὰ

52aμαθήματα ἡδονάς, εἰ ἄρα δοκοῦσιν ἡμῖν αὗται πείνας μὲν μὴ

ἔχειν τοῦ μανθάνειν μηδὲ διὰ μαθημάτων πείνην ἀλγηδόνας

ἐξ ἀρχῆς γιγνομένας.

     {ΠΡΩ.} Ἀλλ’ οὕτω συνδοκεῖ.

(5)     {ΣΩ.} Τί δέ; μαθημάτων πληρωθεῖσιν ἐὰν ὕστερον ἀπο-

βολαὶ διὰ τῆς λήθης γίγνωνται, καθορᾷς τινας ἐν αὐταῖς

ἀλγηδόνας;

     {ΠΡΩ.} Οὔ τι φύσει γε, ἀλλ’ ἔν τισι λογισμοῖς τοῦ

52bπαθήματος, ὅταν τις στερηθεὶς λυπηθῇ διὰ τὴν χρείαν.

     {ΣΩ.} Καὶ μήν, ὦ μακάριε, νῦν γε ἡμεῖς αὐτὰ τὰ τῆς

φύσεως μόνον παθήματα χωρὶς τοῦ λογισμοῦ διαπεραίνομεν.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθῆ τοίνυν λέγεις ὅτι χωρὶς λύπης ἡμῖν λήθη

(5)γίγνεται ἑκάστοτε ἐν τοῖς μαθήμασιν.

     {ΣΩ.} Ταύτας τοίνυν τὰς τῶν μαθημάτων ἡδονὰς ἀμείκτους

τε εἶναι λύπαις ῥητέον καὶ οὐδαμῶς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων

ἀλλὰ τῶν σφόδρα ὀλίγων.

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὐ ῥητέον;

52c     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὅτε μετρίως ἤδη διακεκρίμεθα χωρὶς τάς

τε καθαρὰς ἡδονὰς καὶ τὰς σχεδὸν ἀκαθάρτους ὀρθῶς ἂν

λεχθείσας, προσθῶμεν τῷ λόγῳ ταῖς μὲν σφοδραῖς ἡδοναῖς

ἀμετρίαν, ταῖς δὲ μὴ τοὐναντίον ἐμμετρίαν· καὶ [τὰς] τὸ

(5)μέγα καὶ τὸ σφοδρὸν αὖ [δεχομένας], καὶ πολλάκις καὶ

ὀλιγάκις γιγνομένας τοιαύτας, τῆς τοῦ ἀπείρου γε ἐκείνου

καὶ ἧττον καὶ μᾶλλον διά τε σώματος καὶ ψυχῆς φερομένου

52d[προς]θῶμεν αὐτὰς εἶναι γένους, τὰς δὲ μὴ τῶν ἐμμέτρων.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα λέγεις, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Ἔτι τοίνυν πρὸς τούτοις μετὰ ταῦτα τόδε αὐτῶν

διαθεατέον.

(5)     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Τί ποτε χρὴ φάναι πρὸς ἀλήθειαν εἶναι; τὸ καθαρόν

τε καὶ εἰλικρινὲς ἢ τὸ σφόδρα τε καὶ τὸ πολὺ καὶ τὸ μέγα

καὶ τὸ ἰταμόν;

     {ΠΡΩ.} Τί ποτ’ ἄρα, ὦ Σώκρατες, ἐρωτᾷς βουλόμενος;

(10)     {ΣΩ.} Μηδέν, ὦ Πρώταρχε, ἐπιλείπειν ἐλέγχων ἡδονῆς

52eτε καὶ ἐπιστήμης, εἰ τὸ μὲν ἄρ’ αὐτῶν ἑκατέρου καθαρόν

ἐστι, τὸ δ’ οὐ καθαρόν, ἵνα καθαρὸν ἑκάτερον ἰὸν εἰς τὴν

κρίσιν ἐμοὶ καὶ σοὶ καὶ συνάπασι τοῖσδε ῥᾴω παρέχῃ τὴν

κρίσιν.

(5)     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα.

     {ΣΩ.} Ἴθι δή, περὶ πάντων, ὅσα καθαρὰ γένη λέγομεν,

οὑτωσὶ διανοηθῶμεν· προελόμενοι πρῶτον αὐτῶν ἕν τι

σκοπῶμεν.

53a     {ΠΡΩ.} Τί οὖν προελώμεθα;

     {ΣΩ.} Τὸ λευκὸν ἐν τοῖς πρῶτον, εἰ βούλει, θεασώμεθα

γένος.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

(5)     {ΣΩ.} Πῶς οὖν ἂν λευκοῦ καὶ τίς καθαρότης ἡμῖν εἴη;

πότερα τὸ μέγιστόν τε καὶ πλεῖστον ἢ τὸ ἀκρατέστατον, ἐν

ᾧ χρώματος μηδεμία μοῖρα ἄλλη μηδενὸς ἐνείη;

     {ΠΡΩ.} Δῆλον ὅτι τὸ μάλιστ’ εἰλικρινὲς ὄν.

     {ΣΩ.} Ὀρθῶς. ἆρ’ οὖν οὐ τοῦτο ἀληθέστατον, ὦ Πρώ-

53bταρχε, καὶ ἅμα δὴ κάλλιστον τῶν λευκῶν πάντων θήσομεν,

ἀλλ’ οὐ τὸ πλεῖστον οὐδὲ τὸ μέγιστον;

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατά γε.

     {ΣΩ.} Σμικρὸν ἄρα καθαρὸν λευκὸν μεμειγμένου πολλοῦ

(5)λευκοῦ λευκότερον ἅμα καὶ κάλλιον καὶ ἀληθέστερον ἐὰν

φῶμεν γίγνεσθαι, παντάπασιν ἐροῦμεν ὀρθῶς.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Τί οὖν; οὐ δήπου πολλῶν δεησόμεθα παραδειγμά-

των τοιούτων ἐπὶ τὸν τῆς ἡδονῆς πέρι λόγον, ἀλλ’ ἀρκεῖ

(10)νοεῖν ἡμῖν αὐτόθεν ὡς ἄρα καὶ σύμπασα ἡδονὴ σμικρὰ

53cμεγάλης καὶ ὀλίγη πολλῆς, καθαρὰ λύπης, ἡδίων καὶ

ἀληθεστέρα καὶ καλλίων γίγνοιτ’ ἄν.

     {ΠΡΩ.} Σφόδρα μὲν οὖν, καὶ τό γε παράδειγμα ἱκανόν.

     {ΣΩ.} Τί δὲ τὸ τοιόνδε; ἆρα περὶ ἡδονῆς οὐκ ἀκηκόαμεν

(5)ὡς ἀεὶ γένεσίς ἐστιν, οὐσία δὲ οὐκ ἔστι τὸ παράπαν ἡδονῆς;

κομψοὶ γὰρ δή τινες αὖ τοῦτον τὸν λόγον ἐπιχειροῦσι

μηνύειν ἡμῖν, οἷς δεῖ χάριν ἔχειν.

     {ΠΡΩ.} Τί δή;

     {ΣΩ.} Διαπερανοῦμαί σοι τοῦτ’ αὐτὸ ἐπανερωτῶν, ὦ

53dΠρώταρχε φίλε.

     {ΠΡΩ.} Λέγε καὶ ἐρώτα μόνον.

     {ΣΩ.} Ἐστὸν δή τινε δύο, τὸ μὲν αὐτὸ καθ’ αὑτό, τὸ δ’

ἀεὶ ἐφιέμενον ἄλλου.

(5)     {ΠΡΩ.} Πῶς τούτω καὶ τίνε λέγεις;

     {ΣΩ.} Τὸ μὲν σεμνότατον ἀεὶ πεφυκός, τὸ δ’ ἐλλιπὲς

ἐκείνου.

     {ΠΡΩ.} Λέγ’ ἔτι σαφέστερον.

     {ΣΩ.} Παιδικά που καλὰ καὶ ἀγαθὰ τεθεωρήκαμεν ἅμα

(10)καὶ ἐραστὰς ἀνδρείους αὐτῶν.

     {ΠΡΩ.} Σφόδρα γε.

     {ΣΩ.} Τούτοις τοίνυν ἐοικότα δυοῖν οὖσι δύο ἄλλα ζήτει

53eκατὰ πάνθ’ ὅσα λέγομεν εἶναι.

     {ΠΡΩ.} Τὸ τρίτον ἔτ’ ἐρῶ; λέγε σαφέστερον, ὦ Σώκρατες,

ὅτι λέγεις.

     {ΣΩ.} Οὐδέν τι ποικίλον, ὦ Πρώταρχε· ἀλλ’ ὁ λόγος

(5)ἐρεσχηλεῖ νῷν, λέγει δ’ ὅτι τὸ μὲν ἕνεκά του τῶν ὄντων

ἔστ’ ἀεί, τὸ δ’ οὗ χάριν ἑκάστοτε τὸ τινὸς ἕνεκα γιγνόμενον

ἀεὶ γίγνεται.

     {ΠΡΩ.} Μόγις ἔμαθον διὰ τὸ πολλάκις λεχθῆναι.

     {ΣΩ.} Τάχα δ’ ἴσως, ὦ παῖ, μᾶλλον μαθησόμεθα προ-

54aελθόντος τοῦ λόγου.

     {ΠΡΩ.} Τί γὰρ οὔ;

     {ΣΩ.} Δύο δὴ τάδε ἕτερα λάβωμεν.

     {ΠΡΩ.} Ποῖα;

(5)     {ΣΩ.} Ἓν μέν τι γένεσιν πάντων, τὴν δὲ οὐσίαν ἕτερον ἕν.

     {ΠΡΩ.} Δύο ἀποδέχομαί σου ταῦτα, οὐσίαν καὶ γένεσιν.

     {ΣΩ.} Ὀρθότατα. πότερον οὖν τούτων ἕνεκα ποτέρου, τὴν

γένεσιν οὐσίας ἕνεκα φῶμεν ἢ τὴν οὐσίαν εἶναι γενέσεως

ἕνεκα;

(10)     {ΠΡΩ.} Τοῦτο ὃ προσαγορεύεται οὐσία εἰ γενέσεως ἕνεκα

τοῦτ’ ἔστιν ὅπερ ἐστί, νῦν πυνθάνῃ;

     {ΣΩ.} Φαίνομαι.

54b     {ΠΡΩ.} Πρὸς θεῶν ἆρ’ [ἂν] ἐπανερωτᾷς με τοιόνδε τι;

λέγ’, ὦ Πρώταρχε, μοί, πότερα πλοίων ναυπηγίαν ἕνεκα

φῂς γίγνεσθαι μᾶλλον ἢ πλοῖα ἕνεκα ναυπηγίας, καὶ πάνθ’

ὁπόσα τοιαῦτ’ ἐστίν;

(5)     {ΣΩ.} Λέγω τοῦτ’ αὐτό, ὦ Πρώταρχε.

     {ΠΡΩ.} Τί οὖν οὐκ αὐτὸς ἀπεκρίνω σαυτῷ, ὦ Σώκρατες;

     {ΣΩ.} Οὐδὲν ὅτι οὔ· σὺ μέντοι τοῦ λόγου συμμέτεχε.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

54c     {ΣΩ.} Φημὶ δὴ γενέσεως μὲν ἕνεκα φάρμακά τε καὶ πάντα

ὄργανα καὶ πᾶσαν ὕλην παρατίθεσθαι πᾶσιν, ἑκάστην δὲ

γένεσιν ἄλλην ἄλλης οὐσίας τινὸς ἑκάστης ἕνεκα γίγνεσθαι,

σύμπασαν δὲ γένεσιν οὐσίας ἕνεκα γίγνεσθαι συμπάσης.

(5)     {ΠΡΩ.} Σαφέστατα μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἡδονή γε, εἴπερ γένεσίς ἐστιν, ἕνεκά τινος

οὐσίας ἐξ ἀνάγκης γίγνοιτ’ ἄν.

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Τό γε μὴν οὗ ἕνεκα τὸ ἕνεκά του γιγνόμενον ἀεὶ

(10)γίγνοιτ’ ἄν, ἐν τῇ τοῦ ἀγαθοῦ μοίρᾳ ἐκεῖνό ἐστι· τὸ δὲ

τινὸς ἕνεκα γιγνόμενον εἰς ἄλλην, ὦ ἄριστε, μοῖραν θετέον.

     {ΠΡΩ.} Ἀναγκαιότατον.

54d     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν ἡδονή γε εἴπερ γένεσίς ἐστιν, εἰς ἄλλην

ἢ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ μοῖραν αὐτὴν τιθέντες ὀρθῶς θήσομεν;

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὅπερ ἀρχόμενος εἶπον τούτου τοῦ λόγου, τῷ

(5)μηνύσαντι τῆς ἡδονῆς πέρι τὸ γένεσιν μέν, οὐσίαν δὲ μηδ’

ἡντινοῦν αὐτῆς εἶναι, χάριν ἔχειν δεῖ· δῆλον γὰρ ὅτι οὗτος

τῶν φασκόντων ἡδονὴν ἀγαθὸν εἶναι καταγελᾷ.

     {ΠΡΩ.} Σφόδρα γε.

54e     {ΣΩ.} Καὶ μὴν αὑτὸς οὗτος ἑκάστοτε καὶ τῶν ἐν ταῖς

γενέσεσιν ἀποτελουμένων καταγελάσεται.

     {ΠΡΩ.} Πῶς δὴ καὶ ποίων λέγεις;

     {ΣΩ.} Τῶν ὅσοι ἐξιώμενοι ἢ πείνην ἢ δίψαν ἤ τι τῶν

(5)τοιούτων, ὅσα γένεσις ἐξιᾶται, χαίρουσι διὰ τὴν γένεσιν ἅτε

ἡδονῆς οὔσης αὐτῆς, καί φασι ζῆν οὐκ ἂν δέξασθαι μὴ

διψῶντές τε καὶ πεινῶντες καὶ τἆλλα ἅ τις ἂν εἴποι πάντα

τὰ ἑπόμενα τοῖς τοιούτοις παθήμασι μὴ πάσχοντες.

55a     {ΠΡΩ.} Ἐοίκασι γοῦν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τῷ γίγνεσθαί γε τοὐναντίον ἅπαντες τὸ

φθείρεσθαι φαῖμεν ἄν.

     {ΠΡΩ.} Ἀναγκαῖον.

(5)     {ΣΩ.} Τὴν δὴ φθορὰν καὶ γένεσιν αἱροῖτ’ ἄν τις τοῦθ’

αἱρούμενος, ἀλλ’ οὐ τὸν τρίτον ἐκεῖνον βίον, τὸν ἐν ᾧ μήτε

χαίρειν μήτε λυπεῖσθαι, φρονεῖν δ’ ἦν [δυνατὸν] ὡς οἷόν τε

καθαρώτατα.

     {ΠΡΩ.} Πολλή τις, ὡς ἔοικεν, ὦ Σώκρατες, ἀλογία συμ-

(10)βαίνει γίγνεσθαι, ἐάν τις τὴν ἡδονὴν ὡς ἀγαθὸν ἡμῖν

τιθῆται.

     {ΣΩ.} Πολλή, ἐπεὶ καὶ τῇδε ἔτι λέγωμεν.

     {ΠΡΩ.} Πῇ;

55b     {ΣΩ.} Πῶς οὐκ ἄλογόν ἐστι μηδὲν ἀγαθὸν εἶναι μηδὲ

καλὸν μήτε ἐν σώμασι μήτ’ ἐν πολλοῖς ἄλλοις πλὴν ἐν

ψυχῇ, καὶ ἐνταῦθα ἡδονὴν μόνον, ἀνδρείαν δὲ ἢ σωφροσύνην

ἢ νοῦν ἤ τι τῶν ἄλλων ὅσα ἀγαθὰ εἴληχε ψυχή, μηδὲν

(5)τοιοῦτον εἶναι; πρὸς τούτοις δὲ ἔτι τὸν μὴ χαίροντα, ἀλγοῦντα

δέ, ἀναγκάζεσθαι φάναι κακὸν εἶναι τότε ὅταν ἀλγῇ, κἂν ᾖ

ἄριστος πάντων, καὶ τὸν χαίροντα αὖ, ὅσῳ μᾶλλον χαίρει,

55cτότε ὅταν χαίρῃ, τοσούτῳ διαφέρειν πρὸς ἀρετήν.

     {ΠΡΩ.} Πάντ’ ἐστὶ ταῦτα, ὦ Σώκρατες, ὡς δυνατὸν

ἀλογώτατα.

     {ΣΩ.} Μὴ τοίνυν ἡδονῆς μὲν πάντως ἐξέτασιν πᾶσαν ἐπι-

(5)χειρῶμεν ποιήσασθαι, νοῦ δὲ καὶ ἐπιστήμης οἷον φειδόμενοι

σφόδρα φανῶμεν· γενναίως δέ, εἴ πῄ τι σαθρὸν ἔχει, πᾶν

περικρούωμεν, ὡς ὅτι καθαρώτατόν ἐστ’ αὐτῶν φύσει, τοῦτο

κατιδόντες εἰς τὴν κρίσιν χρώμεθα τὴν κοινὴν τοῖς τε τούτων

καὶ τοῖς τῆς ἡδονῆς μέρεσιν ἀληθεστάτοις.

(10)     {ΠΡΩ.} Ὀρθῶς.

55d     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἡμῖν τὸ μὲν οἶμαι δημιουργικόν ἐστι τῆς

περὶ τὰ μαθήματα ἐπιστήμης, τὸ δὲ περὶ παιδείαν καὶ

τροφήν. ἢ πῶς;

     {ΠΡΩ.} Οὕτως.

(5)     {ΣΩ.} Ἐν δὴ ταῖς χειροτεχνικαῖς διανοηθῶμεν πρῶτα εἰ

τὸ μὲν ἐπιστήμης αὐτῶν μᾶλλον ἐχόμενον, τὸ δ’ ἧττον ἔνι,

καὶ δεῖ τὰ μὲν ὡς καθαρώτατα νομίζειν, τὰ δ’ ὡς ἀκαθαρ-

τότερα.

     {ΠΡΩ.} Οὐκοῦν χρή.

(10)     {ΣΩ.} Τὰς τοίνυν ἡγεμονικὰς διαληπτέον ἑκάστων αὐτῶν

χωρίς;

     {ΠΡΩ.} Ποίας καὶ πῶς;

55e     {ΣΩ.} Οἷον πασῶν που τεχνῶν ἄν τις ἀριθμητικὴν χωρίζῃ

καὶ μετρητικὴν καὶ στατικήν, ὡς ἔπος εἰπεῖν φαῦλον τὸ

καταλειπόμενον ἑκάστης ἂν γίγνοιτο.

     {ΠΡΩ.} Φαῦλον μὲν δή.

(5)     {ΣΩ.} Τὸ γοῦν μετὰ ταῦτ’ εἰκάζειν λείποιτ’ ἂν καὶ τὰς

αἰσθήσεις καταμελετᾶν ἐμπειρίᾳ καί τινι τριβῇ, ταῖς τῆς

στοχαστικῆς προσχρωμένους δυνάμεσιν ἃς πολλοὶ τέχνας

56aἐπονομάζουσι, μελέτῃ καὶ πόνῳ τὴν ῥώμην ἀπειργασμένας.

     {ΠΡΩ.} Ἀναγκαιότατα λέγεις.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν μεστὴ μέν που μουσικὴ πρῶτον, τὸ σύμ-

φωνον ἁρμόττουσα οὐ μέτρῳ ἀλλὰ μελέτης στοχασμῷ, καὶ

(5)σύμπασα αὐτῆς αὐλητική, τὸ μέτρον ἑκάστης χορδῆς τῷ

στοχάζεσθαι φερομένης θηρεύουσα, ὥστε πολὺ μεμειγμένον

ἔχειν τὸ μὴ σαφές, σμικρὸν δὲ τὸ βέβαιον.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα.

56b     {ΣΩ.} Καὶ μὴν ἰατρικήν τε καὶ γεωργίαν καὶ κυβερνητικὴν

καὶ στρατηγικὴν ὡσαύτως εὑρήσομεν ἐχούσας.

     {ΠΡΩ.} Καὶ πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Τεκτονικὴν δέ γε οἶμαι πλείστοις μέτροις τε καὶ

(5)ὀργάνοις χρωμένην τὰ πολλὴν ἀκρίβειαν αὐτῇ πορίζοντα

τεχνικωτέραν τῶν πολλῶν ἐπιστημῶν παρέχεται.

     {ΠΡΩ.} Πῇ;

     {ΣΩ.} Κατά τε ναυπηγίαν καὶ κατ’ οἰκοδομίαν καὶ ἐν

πολλοῖς ἄλλοις τῆς ξυλουργικῆς. κανόνι γὰρ οἶμαι καὶ

56cτόρνῳ χρῆται καὶ διαβήτῃ καὶ στάθμῃ καί τινι προσαγωγίῳ

κεκομψευμένῳ.

     {ΠΡΩ.} Καὶ πάνυ γε, ὦ Σώκρατες, ὀρθῶς λέγεις.

     {ΣΩ.} Θῶμεν τοίνυν διχῇ τὰς λεγομένας τέχνας, τὰς μὲν

(5)μουσικῇ συνεπομένας ἐν τοῖς ἔργοις ἐλάττονος ἀκριβείας

μετισχούσας, τὰς δὲ τεκτονικῇ πλείονος.

     {ΠΡΩ.} Κείσθω.

     {ΣΩ.} Τούτων δὲ ταύτας ἀκριβεστάτας εἶναι τέχνας, ἃς

νυνδὴ πρώτας εἴπομεν.

(10)     {ΠΡΩ.} Ἀριθμητικὴν φαίνῃ μοι λέγειν καὶ ὅσας μετὰ

ταύτης τέχνας ἐφθέγξω νυνδή.

56d     {ΣΩ.} Πάνυ μὲν οὖν. ἀλλ’, ὦ Πρώταρχε, ἆρ’ οὐ διττὰς

αὖ καὶ ταύτας λεκτέον; ἢ πῶς;

     {ΠΡΩ.} Ποίας δὴ λέγεις;

     {ΣΩ.} Ἀριθμητικὴν πρῶτον ἆρ’ οὐκ ἄλλην μέν τινα

(5)τὴν τῶν πολλῶν φατέον, ἄλλην δ’ αὖ τὴν τῶν φιλοσο-

φούντων;

     {ΠΡΩ.} Πῇ ποτε διορισάμενος οὖν ἄλλην, τὴν δὲ ἄλλην

θείη τις ἂν ἀριθμητικήν;

     {ΣΩ.} Οὐ σμικρὸς ὅρος, ὦ Πρώταρχε. οἱ μὲν γάρ που

(10)μονάδας ἀνίσους καταριθμοῦνται τῶν περὶ ἀριθμόν, οἷον

στρατόπεδα δύο καὶ βοῦς δύο καὶ δύο τὰ σμικρότατα ἢ καὶ

56eτὰ πάντων μέγιστα· οἱ δ’ οὐκ ἄν ποτε αὐτοῖς συνακολουθή-

σειαν, εἰ μὴ μονάδα μονάδος ἑκάστης τῶν μυρίων μηδεμίαν

ἄλλην ἄλλης διαφέρουσάν τις θήσει.

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα εὖ λέγεις οὐ σμικρὰν διαφορὰν τῶν

(5)περὶ ἀριθμὸν τευταζόντων, ὥστε λόγον ἔχειν δύ’ αὐτὰς

εἶναι.

     {ΣΩ.} Τί δέ; λογιστικὴ καὶ μετρητικὴ [ἡ] κατὰ τεκτονικὴν

καὶ κατ’ ἐμπορικὴν τῆς κατὰ φιλοσοφίαν γεωμετρίας τε καὶ

57aλογισμῶν καταμελετωμένων_πότερον ὡς μία ἑκατέρα λεκτέον

ἢ δύο τιθῶμεν;

     {ΠΡΩ.} Τῇ πρόσθεν ἑπόμενος ἔγωγ’ ἂν δύο κατὰ τὴν ἐμὴν

ψῆφον τιθείην ἑκατέραν τούτων.

(5)     {ΣΩ.} Ὀρθῶς. οὗ δ’ ἕνεκα ταῦτα προηνεγκάμεθα εἰς τὸ

μέσον, ἆρα ἐννοεῖς;

     {ΠΡΩ.} Ἴσως, ἀλλὰ σὲ βουλοίμην ἂν ἀποφήνασθαι τὸ

νῦν ἐρωτώμενον.

     {ΣΩ.} Δοκεῖ τοίνυν ἔμοιγε οὗτος ὁ λόγος, οὐχ ἧττον ἢ

(10)ὅτε λέγειν αὐτὸν ἠρχόμεθα, ταῖς ἡδοναῖς ζητῶν ἀντίστρο-

φον ἐνταῦθα προβεβληκέναι σκοπῶν ἆρά ἐστί τις ἑτέρας

57bἄλλη καθαρωτέρα ἐπιστήμης ἐπιστήμη, καθάπερ ἡδονῆς

ἡδονή.

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα σαφὲς τοῦτό γε, ὅτι ταῦθ’ ἕνεκα τούτων

ἐπικεχείρηκεν.

(5)     {ΣΩ.} Τί οὖν; ἆρ’ οὐκ ἐν μὲν τοῖς ἔμπροσθεν ἐπ’ ἄλλοις

ἄλλην τέχνην οὖσαν ἀνηυρήκειν σαφεστέραν καὶ ἀσαφεστέραν

ἄλλην ἄλλης;

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Ἐν τούτοις δὲ ἆρ’ οὔ τινα τέχνην ὡς ὁμώνυμον

(10)φθεγξάμενος, εἰς δόξαν καταστήσας ὡς μιᾶς, πάλιν ὡς

57cδυοῖν ἐπανερωτᾷ τούτοιν αὐτοῖν τὸ σαφὲς καὶ τὸ καθαρὸν

περὶ ταῦτα πότερον ἡ τῶν φιλοσοφούντων ἢ μὴ φιλοσο-

φούντων ἀκριβέστερον ἔχει;

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα δοκεῖ μοι τοῦτο διερωτᾶν.

(5)     {ΣΩ.} Τίν’ οὖν, ὦ Πρώταρχε, αὐτῷ δίδομεν ἀπόκρισιν;

     {ΠΡΩ.} Ὦ Σώκρατες, εἰς θαυμαστὸν διαφορᾶς μέγεθος

εἰς σαφήνειαν προεληλύθαμεν ἐπιστημῶν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἀποκρινούμεθα ῥᾷον;

     {ΠΡΩ.} Τί μήν; καὶ εἰρήσθω γε ὅτι πολὺ μὲν αὗται τῶν

(10)ἄλλων τεχνῶν διαφέρουσι, τούτων δ’ αὐτῶν αἱ περὶ τὴν

57dτῶν ὄντως φιλοσοφούντων ὁρμὴν ἀμήχανον ἀκριβείᾳ καὶ

ἀληθείᾳ περὶ μέτρα τε καὶ ἀριθμοὺς διαφέρουσιν.

     {ΣΩ.} Ἔστω ταῦτα κατὰ σέ, καὶ σοὶ δὴ πιστεύοντες θαρ-

ροῦντες ἀποκρινόμεθα τοῖς δεινοῖς περὶ λόγων ὁλκήν_

(5)     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Ὡς εἰσὶ δύο ἀριθμητικαὶ καὶ δύο μετρητικαὶ καὶ

ταύταις ἄλλαι τοιαῦται συνεπόμεναι συχναί, τὴν διδυμότητα

ἔχουσαι ταύτην, ὀνόματος δὲ ἑνὸς κεκοινωμέναι.

57e     {ΠΡΩ.} Διδῶμεν τύχῃ ἀγαθῇ τούτοις οὓς φῂς δεινοὺς

εἶναι ταύτην τὴν ἀπόκρισιν, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Ταύτας οὖν λέγομεν ἐπιστήμας ἀκριβεῖς μάλιστ’

εἶναι;

(5)     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ ἡμᾶς, ὦ Πρώταρχε, ἀναίνοιτ’ ἂν ἡ τοῦ

διαλέγεσθαι δύναμις, εἴ τινα πρὸ αὐτῆς ἄλλην κρίναιμεν.

     {ΠΡΩ.} Τίνα δὲ ταύτην αὖ δεῖ λέγειν;

58a     {ΣΩ.} Δῆλον ὁτιὴ πᾶς ἂν τήν γε νῦν λεγομένην γνοίη·

τὴν γὰρ περὶ τὸ ὂν καὶ τὸ ὄντως καὶ τὸ κατὰ ταὐτὸν

ἀεὶ πεφυκὸς πάντως ἔγωγε οἶμαι ἡγεῖσθαι σύμπαντας

ὅσοις νοῦ καὶ σμικρὸν προσήρτηται μακρῷ ἀληθεστάτην

(5)εἶναι γνῶσιν. σὺ δὲ τί; πῶς τοῦτο, ὦ Πρώταρχε, δια-

κρίνοις ἄν;

     {ΠΡΩ.} Ἤκουον μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἑκάστοτε Γορ-

γίου πολλάκις ὡς ἡ τοῦ πείθειν πολὺ διαφέροι πασῶν τεχνῶν

58b_πάντα γὰρ ὑφ’ αὑτῇ δοῦλα δι’ ἑκόντων ἀλλ’ οὐ διὰ βίας

ποιοῖτο, καὶ μακρῷ ἀρίστη πασῶν εἴη τῶν τεχνῶν_νῦν δ’

οὔτε σοὶ οὔτε δὴ ἐκείνῳ βουλοίμην ἂν ἐναντία τίθεσθαι.

     {ΣΩ.} "Τὰ ὅπλα" μοι δοκεῖς βουληθεὶς εἰπεῖν αἰσχυνθεὶς

(5)ἀπολιπεῖν.

     {ΠΡΩ.} Ἔστω νῦν ταῦτα ταύτῃ ὅπῃ σοι δοκεῖ.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν αἴτιος ἐγὼ τοῦ μὴ καλῶς ὑπολαβεῖν σε;

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Οὐκ, ὦ φίλε Πρώταρχε, τοῦτο ἔγωγε ἐζήτουν πω,

58cτίς τέχνη ἢ τίς ἐπιστήμη πασῶν διαφέρει τῷ μεγίστη καὶ

ἀρίστη καὶ πλεῖστα ὠφελοῦσα ἡμᾶς, ἀλλὰ τίς ποτε τὸ

σαφὲς καὶ τἀκριβὲς καὶ τὸ ἀληθέστατον ἐπισκοπεῖ, κἂν εἰ

σμικρὰ καὶ σμικρὰ ὀνινᾶσα, τοῦτ’ ἔστιν ὃ νῦν δὴ ζητοῦμεν.

(5)ἀλλ’ ὅρα_οὐδὲ γὰρ ἀπεχθήσῃ Γοργίᾳ, τῇ μὲν ἐκείνου

ὑπάρχειν τέχνῃ διδοὺς πρὸς χρείαν τοῖς ἀνθρώποις κρατεῖν,

ᾗ δ’ εἶπον ἐγὼ νῦν πραγματείᾳ, καθάπερ τοῦ λευκοῦ πέρι

τότε ἔλεγον, κἂν εἰ σμικρόν, καθαρὸν δ’ εἴη, τοῦ πολλοῦ

58dκαὶ μὴ τοιούτου διαφέρειν, τούτῳ γ’ αὐτῷ τῷ ἀληθεστάτῳ,

καὶ νῦν δὴ σφόδρα διανοηθέντες καὶ ἱκανῶς διαλογισάμενοι,

μήτ’ εἴς τινας ὠφελίας ἐπιστημῶν βλέψαντες μήτε τινὰς

εὐδοκιμίας, ἀλλ’ εἴ τις πέφυκε τῆς ψυχῆς ἡμῶν δύναμις

(5)ἐρᾶν τε τοῦ ἀληθοῦς καὶ πάντα ἕνεκα τούτου πράττειν,

ταύτην εἴπωμεν διεξερευνησάμενοι_τὸ καθαρὸν νοῦ τε καὶ

φρονήσεως εἰ ταύτην μάλιστα ἐκ τῶν εἰκότων ἐκτῆσθαι

φαῖμεν ἂν ἤ τινα ἑτέραν ταύτης κυριωτέραν ἡμῖν ζητητέον.

58e     {ΠΡΩ.} Ἀλλὰ σκοπῶ, καὶ χαλεπὸν οἶμαι συγχωρῆσαί

τινα ἄλλην ἐπιστήμην ἢ τέχνην τῆς ἀληθείας ἀντέχεσθαι

μᾶλλον ἢ ταύτην.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν ἐννοήσας τὸ τοιόνδε εἴρηκας ὃ λέγεις νῦν,

(5)ὡς αἱ πολλαὶ τέχναι, καὶ ὅσοι περὶ ταῦτα πεπόνηνται,

59aπρῶτον μὲν δόξαις χρῶνται καὶ τὰ περὶ δόξαν ζητοῦσι

συντεταμένως; εἴ τε καὶ περὶ φύσεως ἡγεῖταί τις ζητεῖν,

οἶσθ’ ὅτι τὰ περὶ τὸν κόσμον τόνδε, ὅπῃ τε γέγονεν καὶ

ὅπῃ πάσχει τι καὶ ὅπῃ ποιεῖ, ταῦτα ζητεῖ διὰ βίου; φαῖμεν

(5)ἂν ταῦτα, ἢ πῶς;

     {ΠΡΩ.} Οὕτως.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν οὐ περὶ τὰ ὄντα ἀεί, περὶ δὲ τὰ γιγνόμενα

καὶ γενησόμενα καὶ γεγονότα ἡμῶν ὁ τοιοῦτος ἀνῄρηται

τὸν πόνον;

(10)     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα.

     {ΣΩ.} Τούτων οὖν τι σαφὲς ἂν φαῖμεν τῇ ἀκριβεστάτῃ

59bἀληθείᾳ γίγνεσθαι, ὧν μήτε ἔσχε μηδὲν πώποτε κατὰ ταὐτὰ

μήθ’ ἕξει μήτε εἰς τὸ νῦν παρὸν ἔχει;

     {ΠΡΩ.} Καὶ πῶς;

     {ΣΩ.} Περὶ οὖν τὰ μὴ κεκτημένα βεβαιότητα μηδ’ ἡντινοῦν

(5)πῶς ἄν ποτε βέβαιον γίγνοιθ’ ἡμῖν καὶ ὁτιοῦν;

     {ΠΡΩ.} Οἶμαι μὲν οὐδαμῶς.

     {ΣΩ.} Οὐδ’ ἄρα νοῦς οὐδέ τις ἐπιστήμη περὶ αὐτά ἐστιν

τὸ ἀληθέστατον ἔχουσα.

     {ΠΡΩ.} Οὔκουν εἰκός γε.

(10)     {ΣΩ.} Τὸν μὲν δὴ σὲ καὶ ἐμὲ καὶ Γοργίαν καὶ Φίληβον

χρὴ συχνὰ χαίρειν ἐᾶν, τόδε δὲ διαμαρτύρασθαι τῷ λόγῳ.

59c     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Ὡς ἢ περὶ ἐκεῖνα ἔσθ’ ἡμῖν τό τε βέβαιον καὶ τὸ

καθαρὸν καὶ ἀληθὲς καὶ ὃ δὴ λέγομεν εἰλικρινές, περὶ τὰ

ἀεὶ κατὰ τὰ αὐτὰ ὡσαύτως ἀμεικτότατα ἔχοντα, ἢ [δεύτερος]

(5)ἐκείνων ὅτι μάλιστά ἐστι συγγενές· τὰ δ’ ἄλλα πάντα

δεύτερά τε καὶ ὕστερα λεκτέον.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

     {ΣΩ.} Τὰ δὴ τῶν ὀνομάτων περὶ τὰ τοιαῦτα κάλλιστα ἆρ’

οὐ τοῖς καλλίστοις δικαιότατον ἀπονέμειν;

(10)     {ΠΡΩ.} Εἰκός γε.

59d     {ΣΩ.} Οὐκοῦν νοῦς ἐστι καὶ φρόνησις ἅ γ’ ἄν τις τιμήσειε

μάλιστα ὀνόματα;

     {ΠΡΩ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ταῦτ’ ἄρα ἐν ταῖς περὶ τὸ ὂν ὄντως ἐννοίαις ἐστὶν

(5)ἀπηκριβωμένα ὀρθῶς κείμενα καλεῖσθαι.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Καὶ μὴν ἅ γε εἰς τὴν κρίσιν ἐγὼ τότε παρεσχόμην

οὐκ ἄλλ’ ἐστὶν ἢ ταῦτα τὰ ὀνόματα.

     {ΠΡΩ.} Τί μήν, ὦ Σώκρατες;

(10)     {ΣΩ.} Εἶεν. τὸ μὲν δὴ φρονήσεώς τε καὶ ἡδονῆς πέρι

59eπρὸς τὴν ἀλλήλων μεῖξιν εἴ τις φαίη καθαπερεὶ δημιουργοῖς

ἡμῖν ἐξ ὧν ἢ ἐν οἷς δεῖ δημιουργεῖν τι παρακεῖσθαι, καλῶς

ἂν τῷ λόγῳ ἀπεικάζοι.

     {ΠΡΩ.} Καὶ μάλα.

(5)     {ΣΩ.} Τὸ δὴ μετὰ ταῦτα ἆρ’ οὐ μειγνύναι ἐπιχειρητέον;

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τάδε προειποῦσι καὶ ἀναμνήσασιν ἡμᾶς

αὐτοὺς ὀρθότερον ἂν ἔχοι;

     {ΠΡΩ.} Τὰ ποῖα;

(10)     {ΣΩ.} Ἃ καὶ πρότερον ἐμνήσθημεν· εὖ δ’ ἡ παροιμία

60aδοκεῖ ἔχειν, τὸ καὶ δὶς καὶ τρὶς τό γε καλῶς ἔχον ἐπαναπολεῖν

τῷ λόγῳ δεῖν.

     {ΠΡΩ.} Τί μήν;

     {ΣΩ.} Φέρε δὴ πρὸς Διός· οἶμαι γὰρ οὑτωσί πως τὰ τότε

(5)λεχθέντα ῥηθῆναι.

     {ΠΡΩ.} Πῶς;

     {ΣΩ.} Φίληβός φησι τὴν ἡδονὴν σκοπὸν ὀρθὸν πᾶσι

ζῴοις γεγονέναι καὶ δεῖν πάντας τούτου στοχάζεσθαι, καὶ

δὴ καὶ τἀγαθὸν τοῦτ’ αὐτὸ εἶναι σύμπασι, καὶ δύο ὀνόματα,

(10)ἀγαθὸν καὶ ἡδύ, ἑνί τινι καὶ φύσει μιᾷ τούτω ὀρθῶς

60bτεθέντ’ ἔχειν· Σωκράτης δ’ ἓν μὲν οὔ φησι τοῦτ’ εἶναι, δύο

δὲ καθάπερ τὰ ὀνόματα, καὶ τό τε ἀγαθὸν καὶ ἡδὺ διάφορον

ἀλλήλων φύσιν ἔχειν, μᾶλλον δὲ μέτοχον εἶναι τῆς τοῦ

ἀγαθοῦ μοίρας τὴν φρόνησιν ἢ τὴν ἡδονήν. οὐ ταῦτ’ ἔστιν

(5)τε καὶ ἦν τὰ τότε λεγόμενα, ὦ Πρώταρχε;

     {ΠΡΩ.} Σφόδρα μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τόδε καὶ τότε καὶ νῦν ἡμῖν ἂν συν-

ομολογοῖτο;

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

(10)     {ΣΩ.} Τὴν τἀγαθοῦ διαφέρειν φύσιν τῷδε τῶν ἄλλων.

60c     {ΠΡΩ.} Τίνι;

     {ΣΩ.} Ὧι παρείη τοῦτ’ ἀεὶ τῶν ζῴων διὰ τέλους πάντως

καὶ πάντῃ, μηδενὸς ἑτέρου ποτὲ ἔτι προσδεῖσθαι, τὸ δὲ

ἱκανὸν τελεώτατον ἔχειν. οὐχ οὕτως;

(5)     {ΠΡΩ.} Οὕτω μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τῷ λόγῳ ἐπειράθημεν χωρὶς ἑκάτερον ἑκα-

τέρου θέντες εἰς τὸν βίον ἑκάστων, ἄμεικτον μὲν ἡδονὴν

φρονήσει, φρόνησιν δὲ ὡσαύτως ἡδονῆς μηδὲ τὸ σμικρότατον

ἔχουσαν;

(10)     {ΠΡΩ.} Ἦν ταῦτα.

     {ΣΩ.} Μῶν οὖν ἡμῖν αὐτῶν τότε πότερον ἱκανὸν ἔδοξεν

60dεἶναί τῳ;

     {ΠΡΩ.} Καὶ πῶς;

     {ΣΩ.} Εἰ δέ γε παρηνέχθημέν τι τότε, νῦν ὁστισοῦν

ἐπαναλαβὼν ὀρθότερον εἰπάτω, μνήμην καὶ φρόνησιν καὶ

(5)ἐπιστήμην καὶ ἀληθῆ δόξαν τῆς αὐτῆς ἰδέας τιθέμενος

καὶ σκοπῶν εἴ τις ἄνευ τούτων δέξαιτ’ ἄν οἱ καὶ ὁτιοῦν

εἶναι ἢ καὶ γίγνεσθαι, μὴ ὅτι δή γε ἡδονὴν εἴθ’ ὡς πλείστην

εἴθ’ ὡς σφοδροτάτην, ἣν μήτε ἀληθῶς δοξάζοι χαίρειν μήτε

τὸ παράπαν γιγνώσκοι τί ποτε πέπονθε πάθος μήτ’ αὖ

60eμνήμην τοῦ πάθους μηδ’ ὁντινοῦν χρόνον ἔχοι. ταὐτὰ δὲ

λεγέτω καὶ περὶ φρονήσεως, εἴ τις ἄνευ πάσης ἡδονῆς καὶ

τῆς βραχυτάτης δέξαιτ’ ἂν φρόνησιν ἔχειν μᾶλλον ἢ μετά

τινων ἡδονῶν ἢ πάσας ἡδονὰς χωρὶς φρονήσεως μᾶλλον ἢ

(5)μετὰ φρονήσεως αὖ τινος.

     {ΠΡΩ.} Οὐκ ἔστιν, ὦ Σώκρατες, ἀλλ’ οὐδὲν δεῖ ταῦτά γε

πολλάκις ἐπερωτᾶν.

61a     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τό γε τέλεον καὶ πᾶσιν αἱρετὸν καὶ τὸ

παντάπασιν ἀγαθὸν οὐδέτερον ἂν τούτων εἴη;

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ ἄν;

     {ΣΩ.} Τὸ τοίνυν ἀγαθὸν ἤτοι σαφῶς ἢ καί τινα τύπον αὐτοῦ

(5)ληπτέον, ἵν’, ὅπερ ἐλέγομεν, δευτερεῖα ὅτῳ δώσομεν ἔχωμεν.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα λέγεις.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὁδὸν μέν τινα ἐπὶ τἀγαθὸν εἰλήφαμεν;

     {ΠΡΩ.} Τίνα;

     {ΣΩ.} Καθάπερ εἴ τίς τινα ἄνθρωπον ζητῶν τὴν οἴκησιν

61bπρῶτον ὀρθῶς ἵν’ οἰκεῖ πύθοιτο αὐτοῦ, μέγα τι δήπου πρὸς

τὴν εὕρεσιν ἂν ἔχοι τοῦ ζητουμένου.

     {ΠΡΩ.} Πῶς δ’ οὔ;

     {ΣΩ.} Καὶ νῦν δή τις λόγος ἐμήνυσεν ἡμῖν, ὥσπερ καὶ

(5)κατ’ ἀρχάς, μὴ ζητεῖν ἐν τῷ ἀμείκτῳ βίῳ τἀγαθὸν ἀλλ’ ἐν

τῷ μεικτῷ.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ἐλπὶς μὴν πλείων ἐν τῷ μειχθέντι καλῶς τὸ

ζητούμενον ἔσεσθαι φανερώτερον ἢ ἐν τῷ μή;

(10)     {ΠΡΩ.} Πολύ γε.

     {ΣΩ.} Τοῖς δὴ θεοῖς, ὦ Πρώταρχε, εὐχόμενοι κεραννύωμεν,

61cεἴτε Διόνυσος εἴτε Ἥφαιστος εἴθ’ ὅστις θεῶν ταύτην τὴν

τιμὴν εἴληχε τῆς συγκράσεως.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Καὶ μὴν καθάπερ ἡμῖν οἰνοχόοις τισὶ παρεστᾶσι

(5)κρῆναι_μέλιτος μὲν ἂν ἀπεικάζοι τις τὴν τῆς ἡδονῆς,

τὴν δὲ τῆς φρονήσεως νηφαντικὴν καὶ ἄοινον αὐστηροῦ

καὶ ὑγιεινοῦ τινος ὕδατος_ἃς προθυμητέον ὡς κάλλιστα

συμμειγνύναι.

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔ;

61d     {ΣΩ.} Φέρε δὴ πρότερον· ἆρα πᾶσαν ἡδονὴν πάσῃ φρονήσει

μειγνύντες τοῦ καλῶς ἂν μάλιστα ἐπιτύχοιμεν;

     {ΠΡΩ.} Ἴσως.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ οὐκ ἀσφαλές. ᾗ δὲ ἀκινδυνότερον ἂν

(5)μειγνύοιμεν, δόξαν μοι δοκῶ τινα ἀποφήνασθαι ἄν.

     {ΠΡΩ.} Λέγε τίνα.

     {ΣΩ.} Ἦν ἡμῖν ἡδονή τε ἀληθῶς, ὡς οἰόμεθα, μᾶλλον

ἑτέρας ἄλλη καὶ δὴ καὶ τέχνη τέχνης ἀκριβεστέρα;

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔ;

(10)     {ΣΩ.} Καὶ ἐπιστήμη δὴ ἐπιστήμης διάφορος, ἡ μὲν ἐπὶ

61eτὰ γιγνόμενα καὶ ἀπολλύμενα ἀποβλέπουσα, ἡ δ’ ἐπὶ τὰ

μήτε γιγνόμενα μήτε ἀπολλύμενα, κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ

ὡσαύτως ὄντα ἀεί. ταύτην εἰς τὸ ἀληθὲς ἐπισκοπούμενοι

ἡγησάμεθα ἐκείνης ἀληθεστέραν εἶναι.

(5)     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν ὀρθῶς.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἰ τἀληθέστατα τμήματα ἑκατέρας ἴδοιμεν

πρῶτον συμμείξαντες, ἆρα ἱκανὰ ταῦτα συγκεκραμένα τὸν

ἀγαπητότατον βίον ἀπεργασάμενα παρέχειν ἡμῖν, ἤ τινος

ἔτι προσδεόμεθα καὶ τῶν μὴ τοιούτων;

62a     {ΠΡΩ.} Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ δρᾶν οὕτως.

     {ΣΩ.} Ἔστω δή τις ἡμῖν φρονῶν ἄνθρωπος αὐτῆς περὶ

δικαιοσύνης ὅτι ἔστιν, καὶ λόγον ἔχων ἑπόμενον τῷ νοεῖν,

καὶ δὴ καὶ περὶ τῶν ἄλλων πάντων τῶν ὄντων ὡσαύτως

(5)διανοούμενος.

     {ΠΡΩ.} Ἔστω γὰρ οὖν.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν οὗτος ἱκανῶς ἐπιστήμης ἕξει, κύκλου μὲν

καὶ σφαίρας αὐτῆς τῆς θείας τὸν λόγον ἔχων, τὴν δὲ ἀνθρω-

πίνην ταύτην σφαῖραν καὶ τοὺς κύκλους τούτους ἀγνοῶν,

62bκαὶ χρώμενος ἐν οἰκοδομίᾳ καὶ τοῖς ἄλλοις ὁμοίως κανόσι

καὶ τοῖς κύκλοις;

     {ΠΡΩ.} Γελοίαν διάθεσιν ἡμῶν, ὦ Σώκρατες, ἐν ταῖς

θείαις οὖσαν μόνον ἐπιστήμαις λέγομεν.

(5)     {ΣΩ.} Πῶς φῄς; ἦ τοῦ ψευδοῦς κανόνος ἅμα καὶ τοῦ

κύκλου τὴν οὐ βέβαιον οὐδὲ καθαρὰν τέχνην ἐμβλητέον

κοινῇ καὶ συγκρατέον;

     {ΠΡΩ.} Ἀναγκαῖον γάρ, εἰ μέλλει τις ἡμῶν καὶ τὴν ὁδὸν

ἑκάστοτε ἐξευρήσειν οἴκαδε.

62c     {ΣΩ.} Ἦ καὶ μουσικήν, ἣν ὀλίγον ἔμπροσθεν ἔφαμεν στο-

χάσεώς τε καὶ μιμήσεως μεστὴν οὖσαν καθαρότητος ἐνδεῖν;

     {ΠΡΩ.} Ἀναγκαῖον φαίνεται ἔμοιγε, εἴπερ γε ἡμῶν ὁ

βίος ἔσται καὶ ὁπωσοῦν ποτε βίος.

(5)     {ΣΩ.} Βούλει δῆτα, ὥσπερ θυρωρὸς ὑπ’ ὄχλου τις ὠθού-

μενος καὶ βιαζόμενος, ἡττηθεὶς ἀναπετάσας τὰς θύρας ἀφῶ

πάσας τὰς ἐπιστήμας εἰσρεῖν καὶ μείγνυσθαι ὁμοῦ καθαρᾷ

τὴν ἐνδεεστέραν;

62d     {ΠΡΩ.} Οὔκουν ἔγωγε οἶδα, ὦ Σώκρατες, ὅτι τις ἂν

βλάπτοιτο πάσας λαβὼν τὰς ἄλλας ἐπιστήμας, ἔχων τὰς

πρώτας.

     {ΣΩ.} Μεθιῶ δὴ τὰς συμπάσας ῥεῖν εἰς τὴν τῆς Ὁμήρου

(5)καὶ μάλα ποιητικῆς μισγαγκείας ὑποδοχήν;

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Μεθεῖνται· καὶ πάλιν ἐπὶ τὴν τῶν ἡδονῶν πηγὴν

ἰτέον. ὡς γὰρ διενοήθημεν αὐτὰς μειγνύναι, τὰ τῶν ἀληθῶν

μόρια πρῶτον, οὐκ ἐξεγένεθ’ ἡμῖν, ἀλλὰ διὰ τὸ πᾶσαν

(10)ἀγαπᾶν ἐπιστήμην εἰς ταὐτὸν μεθεῖμεν ἁθρόας καὶ πρόσθεν

62eτῶν ἡδονῶν.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

     {ΣΩ.} Ὥρα δὴ βουλεύεσθαι νῷν καὶ περὶ τῶν ἡδονῶν,

πότερα καὶ ταύτας πάσας ἁθρόας ἀφετέον ἢ καὶ τούτων

(5)πρώτας μεθετέον ἡμῖν ὅσαι ἀληθεῖς.

     {ΠΡΩ.} Πολύ τι διαφέρει πρός γε ἀσφάλειαν πρώτας τὰς

ἀληθεῖς ἀφεῖναι.

     {ΣΩ.} Μεθείσθων δή. τί δὲ μετὰ ταῦτα; ἆρ’ οὐκ εἰ μέν

τινες ἀναγκαῖαι, καθάπερ ἐκεῖ, συμμεικτέον καὶ ταύτας;

(10)     {ΠΡΩ.} Τί δ’ οὔ; τάς γε ἀναγκαίας δήπουθεν.

63a     {ΣΩ.} Εἰ δέ γε καί, καθάπερ τὰς τέχνας πάσας ἀβλαβές

τε καὶ ὠφέλιμον ἦν ἐπίστασθαι διὰ βίου, καὶ νῦν δὴ ταὐτὰ

λέγομεν περὶ τῶν ἡδονῶν, εἴπερ πάσας ἡδονὰς ἥδεσθαι διὰ

βίου συμφέρον τε ἡμῖν ἐστι καὶ ἀβλαβὲς ἅπασι, πάσας

(5)συγκρατέον.

     {ΠΡΩ.} Πῶς οὖν δὴ περὶ αὐτῶν τούτων λέγωμεν; καὶ πῶς

ποιῶμεν;

     {ΣΩ.} Οὐχ ἡμᾶς, ὦ Πρώταρχε, διερωτᾶν χρή, τὰς ἡδονὰς

δὲ αὐτὰς καὶ τὰς φρονήσεις διαπυνθανομένους τὸ τοιόνδε

(10)ἀλλήλων πέρι.

63b     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} "Ὦ φίλαι, εἴτε ἡδονὰς ὑμᾶς χρὴ προσαγορεύειν

εἴτε ἄλλῳ ὁτῳοῦν ὀνόματι, μῶν οὐκ ἂν δέξαισθε οἰκεῖν μετὰ

φρονήσεως πάσης ἢ χωρὶς τοῦ φρονεῖν;" οἶμαι μὲν πρὸς

(5)ταῦτα τόδ’ αὐτὰς ἀναγκαιότατον εἶναι λέγειν.

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Ὅτι καθάπερ ἔμπροσθεν ἐρρήθη, "Τὸ μόνον καὶ

ἔρημον εἰλικρινὲς εἶναί τι γένος οὔτε πάνυ τι δυνατὸν οὔτ’

63cὠφέλιμον· πάντων γε μὴν ἡγούμεθα γενῶν ἄριστον ἓν ἀνθ’

ἑνὸς συνοικεῖν ἡμῖν τὸ τοῦ γιγνώσκειν τἆλλά τε πάντα καὶ

[αὖ τὴν] αὐτὴν ἡμῶν τελέως εἰς δύναμιν ἑκάστην."

     {ΠΡΩ.} "Καὶ καλῶς γε εἰρήκατε τὰ νῦν," φήσομεν.

(5)     {ΣΩ.} Ὀρθῶς. πάλιν τοίνυν μετὰ τοῦτο τὴν φρόνησιν καὶ

τὸν νοῦν ἀνερωτητέον· "Ἆρ’ ἡδονῶν τι προσδεῖσθε ἐν τῇ

συγκράσει;" φαῖμεν ἂν αὖ τὸν νοῦν τε καὶ τὴν φρόνησιν

ἀνερωτῶντες. "Ποίων," φαῖεν ἂν ἴσως, "ἡδονῶν;"

     {ΠΡΩ.} Εἰκός.

63d     {ΣΩ.} Ὁ δέ γ’ ἡμέτερος λόγος μετὰ τοῦτ’ ἐστὶν ὅδε.

"Πρὸς ταῖς ἀληθέσιν ἐκείναις ἡδοναῖς," φήσομεν, "ἆρ’ ἔτι

προσδεῖσθ’ ὑμῖν τὰς μεγίστας ἡδονὰς συνοίκους εἶναι καὶ

τὰς σφοδροτάτας;" "Καὶ πῶς, ὦ Σώκρατες," ἴσως φαῖεν

(5)ἄν, "αἵ γ’ ἐμποδίσματά τε μυρία ἡμῖν ἔχουσι, τὰς ψυχὰς ἐν

αἷς οἰκοῦμεν ταράττουσαι διὰ μανίας [ἡδονάς], καὶ γίγνεσθαί

63eτε ἡμᾶς τὴν ἀρχὴν οὐκ ἐῶσι, τά τε γιγνόμενα ἡμῶν τέκνα ὡς

τὸ πολύ, δι’ ἀμέλειαν λήθην ἐμποιοῦσαι, παντάπασι διαφθεί-

ρουσιν; ἀλλ’ ἅς τε ἡδονὰς ἀληθεῖς καὶ καθαρὰς [ἃς] εἶπες,

σχεδὸν οἰκείας ἡμῖν νόμιζε, καὶ πρὸς ταύταις τὰς μεθ’ ὑγιείας

(5)καὶ τοῦ σωφρονεῖν, καὶ δὴ καὶ συμπάσης ἀρετῆς ὁπόσαι

καθάπερ θεοῦ ὀπαδοὶ γιγνόμεναι αὐτῇ συνακολουθοῦσι πάντῃ,

ταύτας μείγνυ· τὰς δ’ ἀεὶ μετ’ ἀφροσύνης καὶ τῆς ἄλλης

κακίας ἑπομένας πολλή που ἀλογία τῷ νῷ μειγνύναι τὸν

βουλόμενον ὅτι καλλίστην ἰδόντα καὶ ἀστασιαστοτάτην μεῖξιν

64aκαὶ κρᾶσιν, ἐν ταύτῃ μαθεῖν πειρᾶσθαι τί ποτε ἔν τ’ ἀνθρώπῳ

καὶ τῷ παντὶ πέφυκεν ἀγαθὸν καὶ τίνα ἰδέαν αὐτὴν εἶναί

ποτε μαντευτέον." ἆρ’ οὐκ ἐμφρόνως ταῦτα καὶ ἐχόντως

ἑαυτὸν τὸν νοῦν φήσομεν ὑπέρ τε αὑτοῦ καὶ μνήμης καὶ

(5)δόξης ὀρθῆς ἀποκρίνασθαι τὰ νῦν ῥηθέντα;

     {ΠΡΩ.} Παντάπασι μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν καὶ τόδε γε ἀναγκαῖον, καὶ οὐκ ἄλλως ἄν

ποτε γένοιτο οὐδ’ ἂν ἕν.

64b     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Ὧι μὴ μείξομεν ἀλήθειαν, οὐκ ἄν ποτε τοῦτο

ἀληθῶς γίγνοιτο οὐδ’ ἂν γενόμενον εἴη.

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ ἄν;

(5)     {ΣΩ.} Οὐδαμῶς. ἀλλ’ εἴ τινος ἔτι προσδεῖ τῇ συγκράσει

ταύτῃ, λέγετε σὺ καὶ Φίληβος. ἐμοὶ μὲν γὰρ καθαπερεὶ

κόσμος τις ἀσώματος ἄρξων καλῶς ἐμψύχου σώματος ὁ νῦν

λόγος ἀπειργάσθαι φαίνεται.

     {ΠΡΩ.} Καὶ ἐμοὶ τοίνυν, ὦ Σώκρατες, οὕτω λέγε δεδόχθαι.

64c     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν ἐπὶ μὲν τοῖς τοῦ ἀγαθοῦ νῦν ἤδη προθύροις

[καὶ] τῆς οἰκήσεως ἐφεστάναι [τῆς τοῦ τοιούτου] λέγοντες

ἴσως ὀρθῶς ἄν τινα τρόπον φαῖμεν;

     {ΠΡΩ.} Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ.

(5)     {ΣΩ.} Τί δῆτα ἐν τῇ συμμείξει τιμιώτατον ἅμα καὶ μάλιστ’

αἴτιον εἶναι δόξειεν ἂν ἡμῖν τοῦ πᾶσιν γεγονέναι προσφιλῆ

τὴν τοιαύτην διάθεσιν; τοῦτο γὰρ ἰδόντες μετὰ τοῦτ’ ἐπι-

σκεψόμεθα εἴθ’ ἡδονῇ εἴτε τῷ νῷ προσφυέστερον καὶ

οἰκειότερον ἐν τῷ παντὶ συνέστηκεν.

64d     {ΠΡΩ.} Ὀρθῶς· τοῦτο γὰρ εἰς τὴν κρίσιν ἡμῖν ἐστι

συμφορώτατον.

     {ΣΩ.} Καὶ μὴν καὶ συμπάσης γε μείξεως οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν

τὴν αἰτίαν, δι’ ἣν ἢ παντὸς ἀξία γίγνεται ἡτισοῦν ἢ τὸ

(5)παράπαν οὐδενός.

     {ΠΡΩ.} Πῶς λέγεις;

     {ΣΩ.} Οὐδείς που τοῦτο ἀνθρώπων ἀγνοεῖ.

     {ΠΡΩ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Ὅτι μέτρου καὶ τῆς συμμέτρου φύσεως μὴ τυ-

(10)χοῦσα ἡτισοῦν καὶ ὁπωσοῦν σύγκρασις πᾶσα ἐξ ἀνάγκης

ἀπόλλυσι τά τε κεραννύμενα καὶ πρώτην αὑτήν· οὐδὲ

64eγὰρ κρᾶσις ἀλλά τις ἄκρατος συμπεφορημένη ἀληθῶς

ἡ τοιαύτη γίγνεται ἑκάστοτε ὄντως τοῖς κεκτημένοις συμ-

φορά.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα.

(5)     {ΣΩ.} Νῦν δὴ καταπέφευγεν ἡμῖν ἡ τοῦ ἀγαθοῦ δύναμις

εἰς τὴν τοῦ καλοῦ φύσιν· μετριότης γὰρ καὶ συμμετρία

κάλλος δήπου καὶ ἀρετὴ πανταχοῦ συμβαίνει γίγνεσθαι.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Καὶ μὴν ἀλήθειάν γε ἔφαμεν αὐτοῖς ἐν τῇ κράσει

(10)μεμεῖχθαι.

     {ΠΡΩ.} Πάνυ γε.

65a     {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἰ μὴ μιᾷ δυνάμεθα ἰδέᾳ τὸ ἀγαθὸν θηρεῦσαι,

σὺν τρισὶ λαβόντες, κάλλει καὶ συμμετρίᾳ καὶ ἀληθείᾳ,

λέγωμεν ὡς τοῦτο οἷον ἓν ὀρθότατ’ ἂν αἰτιασαίμεθ’ ἂν τῶν

ἐν τῇ συμμείξει, καὶ διὰ τοῦτο ὡς ἀγαθὸν ὂν τοιαύτην αὐτὴν

(5)γεγονέναι.

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Ἤδη τοίνυν, ὦ Πρώταρχε, ἱκανὸς ἡμῖν γένοιτ’ ἂν

ὁστισοῦν κριτὴς ἡδονῆς τε πέρι καὶ φρονήσεως, ὁπότερον

65bαὐτοῖν τοῦ ἀρίστου συγγενέστερόν τε καὶ τιμιώτερον ἐν

ἀνθρώποις τέ ἐστι καὶ θεοῖς.

     {ΠΡΩ.} Δῆλον μέν, ὅμως δ’ οὖν τῷ λόγῳ ἐπεξελθεῖν

βέλτιον.

(5)     {ΣΩ.} Καθ’ ἓν ἕκαστον τοίνυν τῶν τριῶν πρὸς τὴν ἡδονὴν

καὶ τὸν νοῦν κρίνωμεν· δεῖ γὰρ ἰδεῖν ποτέρῳ [ὡς] μᾶλλον

συγγενὲς ἕκαστον αὐτῶν ἀπονεμοῦμεν.

     {ΠΡΩ.} Κάλλους καὶ ἀληθείας καὶ μετριότητος πέρι

λέγεις;

(10)     {ΣΩ.} Ναί. πρῶτον δέ γε ἀληθείας λαβοῦ, ὦ Πρώταρχε·

65cκαὶ λαβόμενος βλέψας εἰς τρία, νοῦν καὶ ἀλήθειαν καὶ

ἡδονήν, πολὺν ἐπισχὼν χρόνον ἀπόκριναι σαυτῷ πότερον

ἡδονὴ συγγενέστερον ἢ νοῦς ἀληθείᾳ.

     {ΠΡΩ.} Τί δὲ χρόνου δεῖ; πολὺ γὰρ οἶμαι διαφέρετον.

(5)ἡδονὴ μὲν γὰρ ἁπάντων ἀλαζονίστατον, ὡς δὲ λόγος, καὶ ἐν

ταῖς ἡδοναῖς ταῖς περὶ τἀφροδίσια, αἳ δὴ μέγισται δοκοῦσιν

εἶναι, καὶ τὸ ἐπιορκεῖν συγγνώμην εἴληφε παρὰ θεῶν, ὡς

65dκαθάπερ παίδων τῶν ἡδονῶν νοῦν οὐδὲ τὸν ὀλίγιστον κεκτη-

μένων· νοῦς δὲ ἤτοι ταὐτὸν καὶ ἀλήθειά ἐστιν ἢ πάντων

ὁμοιότατόν τε καὶ ἀληθέστατον.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὸ μετὰ τοῦτο τὴν μετριότητα ὡσαύτως

(5)σκέψαι, πότερον ἡδονὴ φρονήσεως ἢ φρόνησις ἡδονῆς πλείω

κέκτηται;

     {ΠΡΩ.} Εὔσκεπτόν γε καὶ ταύτην σκέψιν προβέβληκας·

οἶμαι γὰρ ἡδονῆς μὲν καὶ περιχαρείας οὐδὲν τῶν ὄντων

πεφυκὸς ἀμετρώτερον εὑρεῖν ἄν τινα, νοῦ δὲ καὶ ἐπιστήμης

(10)ἐμμετρώτερον οὐδ’ ἂν ἕν ποτε.

65e     {ΣΩ.} Καλῶς εἴρηκας. ὅμως δ’ ἔτι λέγε τὸ τρίτον. νοῦς

ἡμῖν κάλλους μετείληφε πλεῖον ἢ τὸ τῆς ἡδονῆς γένος, ὥστε

εἶναι καλλίω νοῦν ἡδονῆς, ἢ τοὐναντίον;

     {ΠΡΩ.} Ἀλλ’ οὖν φρόνησιν μὲν καὶ νοῦν, ὦ Σώκρατες,

(5)οὐδεὶς πώποτε οὔθ’ ὕπαρ οὔτ’ ὄναρ αἰσχρὸν οὔτε εἶδεν οὔτε

ἐπενόησεν οὐδαμῇ οὐδαμῶς οὔτε γιγνόμενον οὔτε ὄντα οὔτε

ἐσόμενον.

     {ΣΩ.} Ὀρθῶς.

     {ΠΡΩ.} Ἡδονὰς δέ γέ που, καὶ ταῦτα σχεδὸν τὰς μεγίστας,

(10)ὅταν ἴδωμεν ἡδόμενον ὁντινοῦν, ἢ τὸ γελοῖον ἐπ’ αὐταῖς ἢ τὸ

66aπάντων αἴσχιστον ἑπόμενον ὁρῶντες αὐτοί τε αἰσχυνόμεθα

καὶ ἀφανίζοντες κρύπτομεν ὅτι μάλιστα, νυκτὶ πάντα τὰ

τοιαῦτα διδόντες, ὡς φῶς οὐ δέον ὁρᾶν αὐτά.

     {ΣΩ.} Πάντῃ δὴ φήσεις, ὦ Πρώταρχε, ὑπό τε ἀγγέλων

(5)πέμπων καὶ παροῦσι φράζων, ὡς ἡδονὴ κτῆμα οὐκ ἔστι

πρῶτον οὐδ’ αὖ δεύτερον, ἀλλὰ πρῶτον μέν πῃ περὶ μέτρον

καὶ τὸ μέτριον καὶ καίριον καὶ πάντα ὁπόσα χρὴ τοιαῦτα

νομίζειν, τὴν ἀίδιον ᾑρῆσθαι.

     {ΠΡΩ.} Φαίνεται γοῦν ἐκ τῶν νῦν λεγομένων.

66b     {ΣΩ.} Δεύτερον μὴν περὶ τὸ σύμμετρον καὶ καλὸν καὶ

τὸ τέλεον καὶ ἱκανὸν καὶ πάνθ’ ὁπόσα τῆς γενεᾶς αὖ ταύτης

ἐστίν.

     {ΠΡΩ.} Ἔοικε γοῦν.

(5)     {ΣΩ.} Τὸ τοίνυν τρίτον, ὡς ἡ ἐμὴ μαντεία, νοῦν καὶ

φρόνησιν τιθεὶς οὐκ ἂν μέγα τι τῆς ἀληθείας παρεξέλθοις.

     {ΠΡΩ.} Ἴσως.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν οὐ τέταρτα, ἃ τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἔθεμεν,

ἐπιστήμας τε καὶ τέχνας καὶ δόξας ὀρθὰς λεχθείσας, ταῦτ’

66cεἶναι τὰ πρὸς τοῖς τρισὶ τέταρτα, εἴπερ τοῦ ἀγαθοῦ γέ ἐστι

μᾶλλον [ἢ] τῆς ἡδονῆς συγγενῆ;

     {ΠΡΩ.} Τάχ’ ἄν.

     {ΣΩ.} Πέμπτας τοίνυν, ἃς ἡδονὰς ἔθεμεν ἀλύπους ὁρισά-

(5)μενοι, καθαρὰς ἐπονομάσαντες τῆς ψυχῆς αὐτῆς, ἐπιστήμαις,

τὰς δὲ αἰσθήσεσιν ἑπομένας;

     {ΠΡΩ.} Ἴσως.

     {ΣΩ.} "Ἕκτῃ δ’ ἐν γενεᾷ," φησὶν Ὀρφεύς, "καταπαύ-

σατε κόσμον ἀοιδῆς·" ἀτὰρ κινδυνεύει καὶ ὁ ἡμέτερος

(10)λόγος ἐν ἕκτῃ καταπεπαυμένος εἶναι κρίσει. τὸ δὴ μετὰ

66dταῦθ’ ἡμῖν οὐδὲν λοιπὸν πλὴν ὥσπερ κεφαλὴν ἀποδοῦναι

τοῖς εἰρημένοις.

     {ΠΡΩ.} Οὐκοῦν χρή.

     {ΣΩ.} Ἴθι δή, τὸ τρίτον τῷ σωτῆρι τὸν αὐτὸν διαμαρτυρά-

(5)μενοι λόγον ἐπεξέλθωμεν.

     {ΠΡΩ.} Ποῖον δή;

     {ΣΩ.} Φίληβος τἀγαθὸν ἐτίθετο ἡμῖν ἡδονὴν εἶναι πᾶσαν

καὶ παντελῆ.

     {ΠΡΩ.} Τὸ τρίτον, ὦ Σώκρατες, ὡς ἔοικας, ἔλεγες ἀρτίως

(10)τὸν ἐξ ἀρχῆς ἐπαναλαβεῖν δεῖν λόγον.

66e     {ΣΩ.} Ναί, τὸ δέ γε μετὰ τοῦτο ἀκούωμεν. ἐγὼ γὰρ δὴ

κατιδὼν ἅπερ νυνδὴ διελήλυθα, καὶ δυσχεράνας τὸν Φιλήβου

λόγον οὐ μόνον ἀλλὰ καὶ ἄλλων πολλάκις μυρίων, εἶπον ὡς

ἡδονῆς γε νοῦς εἴη μακρῷ βέλτιόν τε καὶ ἄμεινον τῷ τῶν

(5)ἀνθρώπων βίῳ.

     {ΠΡΩ.} Ἦν ταῦτα.

     {ΣΩ.} Ὑποπτεύων δέ γε καὶ ἄλλα εἶναι πολλὰ εἶπον ὡς

εἰ φανείη τι τούτοιν ἀμφοῖν βέλτιον, ὑπὲρ τῶν δευτερείων

νῷ πρὸς ἡδονὴν συνδιαμαχοίμην, ἡδονὴ δὲ καὶ δευτερείων

(10)στερήσοιτο.

67a     {ΠΡΩ.} Εἶπες γὰρ οὖν.

     {ΣΩ.} Καὶ μετὰ ταῦτά γε πάντων ἱκανώτατα τούτοιν οὐδέ-

τερον ἱκανὸν ἐφάνη.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα.

(5)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν παντάπασιν ἐν τούτῳ τῷ λόγῳ καὶ νοῦς

ἀπήλλακτο καὶ ἡδονὴ μή τοι τἀγαθόν γε αὐτὸ μηδ’ ἕτερον

αὐτοῖν εἶναι, στερομένοιν αὐταρκείας καὶ τῆς τοῦ ἱκανοῦ καὶ

τελέου δυνάμεως;

     {ΠΡΩ.} Ὀρθότατα.

(10)     {ΣΩ.} Φανέντος δέ γε ἄλλου τρίτου κρείττονος τούτοιν

ἑκατέρου, μυρίῳ γ’ αὖ νοῦς ἡδονῆς οἰκειότερον καὶ προσφυέ-

στερον πέφανται νῦν τῇ τοῦ νικῶντος ἰδέᾳ.

     {ΠΡΩ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν πέμπτον κατὰ τὴν κρίσιν, ἣν νῦν ὁ λόγος

(15)ἀπεφήνατο, γίγνοιτ’ ἂν ἡ τῆς ἡδονῆς δύναμις.

     {ΠΡΩ.} Ἔοικεν.

67b     {ΣΩ.} Πρῶτον δέ γε οὐδ’ ἂν οἱ πάντες βόες τε καὶ ἵπποι

καὶ τἆλλα σύμπαντα θηρία φῶσι τῷ τὸ χαίρειν διώκειν·

οἷς πιστεύοντες, ὥσπερ μάντεις ὄρνισιν, οἱ πολλοὶ κρίνουσι

τὰς ἡδονὰς εἰς τὸ ζῆν ἡμῖν εὖ κρατίστας εἶναι, καὶ τοὺς

(5)θηρίων ἔρωτας οἴονται κυρίους εἶναι μάρτυρας μᾶλλον ἢ

τοὺς τῶν ἐν μούσῃ φιλοσόφῳ μεμαντευμένων ἑκάστοτε

λόγων.

     {ΠΡΩ.} Ἀληθέστατα, ὦ Σώκρατες, εἰρῆσθαί σοι νῦν ἤδη

φαμὲν ἅπαντες.

(10)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ ἀφίετέ με;

     {ΠΡΩ.} Σμικρὸν ἔτι τὸ λοιπόν, ὦ Σώκρατες· οὐ γὰρ

δήπου σύ γε ἀπερεῖς πρότερος ἡμῶν, ὑπομνήσω δέ σε τὰ

λειπόμενα.